Kafić se zvao „Ratinger hof“ na broju 10 u ulici Ratingerštrase. U Diseldorfu su se tu početkom osamdesetih sakupljali muzičari, a ponekad bi navratili i svjetski poznati njemački umjetnici kao što su bili Jozef Bojs i Zigmar Polke. U podrumu su bendovi imali probe, a gore su se održavale diskusije, koncerti i predstave slobodnog pozorišta.

Rijetko bi u pab ukrašen neonima zalazili obični posjetioci ili turisti. Tu je sve bilo nenamješteno i pomalo neotesano. Bendovi su svirali na bini od spojenih bilijarskih stolova. Tadašnja vlasnica Karmen Knebel se sjeća: „Svi smo smatrali da je bilo fantastično to s koliko svježine su bendovi izlazili na binu, a da nisu stvarno vladali svojim instrumentima“. Takođe su joj se svidjeli drukčiji tekstovi: „Vjerujem da su u njemačkom panku tekstovi bili važniji od muzike.“

„Centralni komitet“

Jedan od bendova se zvao „Centralni komitet” – na njemačkom skraćeno „ZK“. Bend je predvodio momak koji se zvao Andreas Frege, a svi su ga zvali Kampino. Tada su nastupali ravnopravno sa svim ostalim bendovima, poznavali su se, učili jedni od drugih. To mjesto je bilo rasadnik panka.

Kampino se od početka izdvajao svojim djelovanjem na publiku, kada bi on nastupao onda je pogo – pankerski ples – bio zagarantovan. Karmen se sjeća jednog nastupa benda „ZK“ pred djecom. Obukli su klovnovske kostime, dozvolili su djeci da izađu na binu, da divlje sviraju flautu i da ih gađaju slatkišima.

Uništena kafana

Sam Kampino se u knjizi „Die Toten Hosen – na početku bješe buka“ tog vremena sjeća ovako: „Svaki drugi koncert je bio totalno sranje. Na kraju koncerta su tri čovjeka aplaudirala, jedan bi doviknuo: 'Smradu!' – i to bi bilo to”. Uprkos tome taj pank-trio je objavio nekoliko singlova i album.

Trini Trimpop je tada snimao nastupe benda. Sjeća se nezaboravnih scena s jednog nastupa u berlinskoj četvrti Krojcberg: „Zajedno sa gazdom paba počeli smo pijani, usred noći, da igramo fudbal u toj prostoriji. Sljedećeg jutra ništa nije bilo čitavo osim bilijarskog stola – ni flaše, ni ogledala, ni stolice“. On je dodao da je najbolja od svega bilo to što je i gazda pun oduševljenja učestvovao u demoliranju.

Novi bend

Decembra 1981. „ZK" se raspao. Nekoliko mjeseci kasnije, Kampino je osnovao novi bend, a članovi su bili Andreas Mojrer, Mihael Brajtkopf, Valter Hartung i Trini Trimpop. Nakon mjesec dana vježbanja imali su prvi nastup u Bremenu i najavljeni su kao „Die Toten Hosen“. Taj naziv benda u slengu (Mrtve gaće, mrtve pantalone) ima višeznačnost povezanu sa ironijom – sugeriše seksualno mrtvilo ili dosadu uopšte.

Ali, bend je povremeno sebi davao i neka druga imena, nastupao je kao „Rote Rosen“ (Rumene ruže), jer je u pank maniru preradio šlager Hildegar Knef. A koristili su i imena „Rajnski pirati“, „Komandosi katastrofe“ i mnoga druga.

Prvi hit (Eisgekühlter Bommerlunder) nazvali su po rakiji, a ona je nazvana po selu Bomerlund u Danskoj. Dakle, prevod bi glasio – „Ledena bomerlundska" (rakija). Bend je dospio i na televiziju, u popularne muzičke emisije, ali kritika im nije bila naklonjena. Sve do sredine osamdesetih govorilo se da od tih momaka neće biti ništa. Pokazalo se da je to bila velika zabluda.

Politički aktivizam

Momci iz Diseldorfa stalno su davali političke izjave koje su uglavnom bile uperene protiv krajnje desnice. Prvi put su nastupali pred velikom publikom 1986, na festivalu koji je ujedno bio i protest protiv izgradnje postrojenja za preradu atomskog otpada u Vakersdorfu. Na festivalu se okupilo 100.000 ljudi. Njihov singl „Evo Aleksa“ sa albuma „Malčice horor šou“, postao je hit 1988.

Počinju da pune velike koncertne sale, a 1992. snimaju pesmu „Saša, pravi Nijemac“, iz protesta zbog netrpeljivosti prema strancima koja se pokazala kada su neonacisti bacali Molotovljeve koktele na dom za potražioce azila u Rostoku.

Bend sve do danas podržava akcije protiv siromaštva, uništavanja prirode, mržnje prema strancima.

Ta himna nije za CDU

Jedan od najvećih hitova benda je „Dani kao što su ovi“ (Tage wie diese) iz 2012. Ona je postala nezvanična himna Svjetskog prvenstva u fudbalu 2012. – simbolizuje zajedničku radost. Ali, kada su 2013. Demohrišćani (CDU/CSU) pobijedili na izborima u Njemačkoj, slavili su pred TV-kamerama uz tu pjesmu. Kampino i ostali članovi benda to uopšte nisu smatrali zabavnim. Još u predizbornoj kampanji su upozorili da ne žele zloupotrebu pjesme u političke svrhe.

Tada ponovo izabrana njemačka kancelarka Angela Merkel lično se izvinila Kampinu, jer su njeni stranački čelnici slavili pobjedu uz njegovu pjesmu. Pozvala ga je telefonom i uvjeravala ga da ta pjesma neće postati nova himna Hrišćansko-demokratske unije (CDU). Ali, rekla mu je, „napisali ste tako lijepu pesmu".

Kampino je za bend napisao preko 500 pjesama, a preradio je još 196 pesama drugih izvođača. Posljednji album benda „Learning English Lesson 3“ sastoji se od obrada hitova sa engleskog govornog područja.

Danas (25.3.) je, za četrdesetu godišnjicu rada, objavljen singl „Scheiss Wessis“ (Posrani zapadnjaci), u sklopu saradnje s muzičarem Marteria, koji u isto vrijeme objavljuje singl „Scheiss Ossis“ (Posrani istočnjaci). To je projekat protiv predrasuda koje istočni i zapadni Nijemci još uvijek imaju jedni o drugima.

Uslijediće novi album izabranih hitova sa sedam novih pjesama koji će biti objavljen 27. maja, a onda i koncert na stadionu u Kelnu 10. juna kojim počinje turneja pod naslovom „Sve iz ljubavi – 40 godina Die Toten Hosen“. U mnogim gradovima se već traži karta više.

Pratite nas i na Facebooku, na Twitteru, na YouTube, kao i na našem nalogu na Instagramu