To je prvo izbijanje takozvane Marburške virusne bolesti u zapadnoafričkoj Ekvatorijalnoj Gvineji. Prema podacima Svjetske zdravstvene organizacije (SZO), najmanje devet ljudi umrlo je od veoma zarazne virusne bolesti. Prijavljeni su i drugi sumnjivi slučajevi.

Marburg virus pripada istoj porodici kao i virus Ebole. Šta se još zna o patogenu?

Koji su simptomi?

Marburg patogen je jedan od najopasnijih poznatih patogena. Virusi mogu da inficiraju i unište ćelije krvi, jetre i kože, što znači da se patogen može veoma brzo i ekstenzivno širiti u tijelu.

Poslije perioda inkubacije od pet do deset dana dolazi do iznenadne povišene temperature, glavobolje i bolova u mišićima, kao i krvarenja na koži i sluzokoži jer je poremećeno zgrušavanje krvi. Često su pogođena usta, oči, gastrointestinalni trakt i unutrašnji organi.

U teškim slučajevima mogući su simptomi neurološke paralize. Teški poremećaji koagulacije mogu izazvati "hemoragični šok" koji može dovesti do otkazivanja organa i cirkulacije, a time i smrti. Bez intenzivne medicinske njege, većina zaraženih umire.

Kako se patogen prenosi?

Virus se sa zaražene osobe prenosi na druge putem tjelesnih tečnosti kao što su krv, urin ili pljuvačka, zbog čega se inficiraju i osobe koje su u bliskom kontaktu sa zaraženim, kao i osobe koje se brinu o njima.

Međutim, van tijela virusi ne opstaju dugo, a infekcije, koje se prenose kapljicama kroz vazduh kada osoba govori, kiše ili kašlje, su takođe izuzetno rijetke.

Kako se liječi Marburg virus?

Zaražene osobe moraju da se liječe na intenzivnoj njezi i izoluju zbog visokog rizika od infekcije.

Međutim, ljekari za sada mogu da „liječe" samo simptome: infuzija za sprječavanje gubitka tečnosti, elektroliti kao zamjena za gubitak krvnih soli i glukoza za regulaciju ravnoteže šećera.

Drugi lijekovi mogu stabilizovati krvni pritisak, smanjiti temperaturu ili zaustaviti dijareju ili povraćanje. U slučaju jakog krvarenja, pacijentu se daje krv i faktori koagulacije.

Sve ove mjere povećavaju šanse za preživljavanje zaraženih, ali je bolest fatalna u otprilike polovini svih slučajeva. Smrt obično nastupa osam do devet dana nakon pojave bolesti i često je rezultat velikog gubitka krvi.

Antivirusni lijekovi kao što je remdesivir već su korišćeni u kliničkim ispitivanjima za liječenje ebole, a takođe bi mogli biti testirani protiv Marburške virusne bolesti. Za sada, međutim, ne postoji ni specifičan tretman ni odobrena vakcina.

- pročitajte još: Zašto je naš strah od ebole iracionalan?

No, konzorcijum koji je osnovala SZO nakon posljednje epidemije virusa Marburg namijenjen je podsticanju međunarodne saradnje između industrije, vlada i nauke u razvoju i odobravanju efikasne vakcine.

Koliko je česta Marburška virusna bolest?

Sa izuzetkom izbijanja u Marburgu, Frankfurtu i Beogradu 1967. godine, virus Marburg se javljao samo u izolovanim slučajevima ili u malim epidemijama, i to isključivo u zemljama podsaharske Afrike.

Angola, Demokratska Republika Kongo, Južni Sudan, Gabon i Uganda posebno su pogođeni virusima Marburg i Ebola. Do izbijanja bolesti je takođe došlo u Gvineji i Gani posljednjih godina.

Odakle potiče virus Marburg?

Virus je dobio ime po malom, idiličnom gradu na Lanu, gdje je prvi put otkriven: 1967. godine, nekoliko zaposlenih u laboratoriji u Marburgu, Frankfurtu i Beogradu (Srbija) u Hesenu istovremeno je zaraženo virusom od majmuna uvezenog iz Ugande.

Vjerovatno je da različite vrste slijepih miševa (veliki ljiljci i dr…) služe kao prirodni rezervoar za virus Marburg i virus Ebole. Virus se prenosi na majmune ili ljude kontaktom sa životinjama ili njihovim tjelesnim tečnostima. Jedenje zaraženih divljih životinja takođe može dovesti do infekcije.

Pratite nas i na Facebooku, preko Twittera, na Youtubeu, kao i na Instagramu