Kao prvo, Evropa treba useljenike kako bi unaprijedila svoju privredu. Drugo, ako Evropa već traži ljude koje treba, onda mora pokrenuti aktivnu politiku useljavanja. To znači da Evropa, s tim u vezi, mora regulirati pravila po kojima će se određivati kriteriji ulaska u pojedine zemlje, dakle ko i pod kakvim uvjetima smije da dođe.

S obzirom, da su potrebe za useljenicima različite, svaka zemlja Evropske unije će sama donijeti odluku o tome koliko useljenika može da dođe na njeno tržište rada. Međutim, ta pravila moraju u cijeloj Evropskoj uniji biti tako jasna i shvatljiva da ih, naprimjer, jedan afrikanac ili azijata odnosno južnoamerikanac, koji traže bolju budućnost u Evropi mogu razumjeti. Znači da se oni mogu prijaviti u konzulatima i na taj način procijeniti svoje šanse umjesto da se odluče za nelegalno useljavanje i eventualno padnu u ruke krijumčara odnosno trgovaca ljudima.

Evropski principi - nada za budućnost

Treće, Evropa ima dobru humanitarnu tradiciju i bori se za ljudska prava u cijelom svijetu. U to spada i to da Evropa neće prekršiti svoje osnovne principe o pružanju utočišta progonjenima iz političkih, zatim religioznih, rasističkih ili drugih razloga. Prema azilantima se mora postupati časno, a ne pogrdno

Četvrto, sve je to moguće samo u slučaju ukoliko se ilegalna migracija konsekventno ograniči. U osiguranje vanjskih granica Evropske unije spadaju borba protiv ilegalnog useljavanja kao i protjerivanje onih koji su se ilegalno uselili.

To znači da će se Evropa, naravno, zaštititi. To se treba mirno i jasno reći. Evropa ima potrebu da podigne zidove protiv navale ilegalnog useljavanja, ali bi ti zidovi trebali da imaju vrata. I to je u najmanju ruku sadržaj ovog usvojenog Pakta za useljavanje i azil. No, problem je samo da su u ovom trenutku ovi zidovi u pripremi, a gdje je arhitekta planirao da postavi vrata to se ne vidi.