Kad se u petak u 21h zakotrlja lopta sa centra igrališta minhenske Alijanc arene, biće to početak Evropskog prvenstva u fudbalu na kojem 24 ekipe sanjaju titulu. A za Njemačku početak jednomjesečne euforije u deset gradova u kojima se igra… možda i nove Ljetnje bajke.

Šta je to Letnja bajka?

Nema ko se u Njemačkoj neće odmah sjetiti Ljetnje bajke (Sommermärchen) kako se od milošte zove Svjetsko prvenstvo održano u Njemačkoj 2006. godine. Sada se svi nadaju svojevrsnoj reprizi.

Bit Ljetnje bajke bio je u tome što su se Nijemci – petnaestak godina posle ujedinjenja i šezdesetak poslije Drugog svjetskog rata – oslobodili straha da se ponose svojom zastavom. Kao i kod drugih nacija na tom prvenstvu, i njemačka zastava je postala izraz podrške fudbalu i svom timu, možda i patriotizma, ali više nije djelovala prijeteće.

Drugim riječima, Njemačka se tada i simbolički oslobodila svoje „ukrućenosti“ i vratila „u svijet“ premda je politički to već ranije učinila.

„Snaga fudbala je 2006. vodila tome da jedan skeptični narod – koji ne naginje riziku već je gotovo fanatičan po pitanju bezbjednosti – raširi ruke i slavi veliku feštu“, kaže za DW poznati sociolog Tomas Drujen.

Puna je štampa sada napisa o novoj Letnjoj bajci, ali i Njemačka i svijet su dosta sumornije mjesto nego prije osamnaest godina. Možda vrijedi pogled sa strane koji donosi švajcarski javni servis SRF – u situaciji kad u Njemačkoj buja desnica, pišu, za opušteno mahanje zastavicom možda i nije vrijeme. 

O tome sociolog Drujen ima drukčije mišljenje: „Osjećaj zajedništva bi ljude zbližio, a ne udaljio. Nacionalni tim je grupa puna različitosti u kojoj su zastupljeni različiti kulturni elementi. Kad se oni slave, kontrira se rasističkim argumentima. Zato ne vidim opasnost da bi veliki uspjeh Njemačke mogli da instrumentalizuju desničari.“

SRF pak dalje piše: „Čak i ako rat u Ukrajini, strah od pada standarda i ljutnja na Vladu ne budu stalno prisutni, kod mnogih sreću kvari briga od islamističkih terorističkih napada. Možda da se ne ide na javno gledanje utakmica?“, piše SRF.

Kolika je opasnost od napada?

Prema jednoj anketi, blizu pedeset odsto Nijemaca ima manji ili veći strah da će prvenstvo biti iskorišćeno za terorističke napade. Petina Nijemaca iz predostrožnosti neće ići na public viewing, zajedničko gledanje utakmica na velikom ekranu koje se organizuje na mnogo mjesta u svakom gradu.

„Nadamo se najboljem, spremamo se za najgore", rekao je Oliver Štrudhof, šef združenog međunarodnog centra za policijsku saradnju koji je formiran pred prvenstvo. Ministar pravosuđa Marko Bušman kaže da stoprocentna garancija bezbjednosti ne može da postoji. 

Dok Bušman upozorava na moguće ruske sabotaže, kao i napade na Jevreje ili sinagoge u jeku rata u Gazi, postoje i naznake da bi Islamska država Horasana (ISK) mogla da proba spektakularni masovni napad kojim bi privukla pažnju cijelog svijeta.

Prošle sedmice je na aerodromu u Bonu uhapšen čovjek koji je u novembru uplatio 1.700 dolara u kriptovalutama na račun povezan sa ISK. Taj marokansko-njemačko-poljski državljanin je navodno pokušavao da se prijavi kao redar za Evropsko prvenstvo.

Oko Božića je čuvena kelnska katedrala bila pod jakom policijskom zaštitom i zatvorena za turiste zbog obavještajnih dojava da ISK planira napade u Kelnu i Beču. U martu su izvršili krvavi napad u Moskvi. A još je sveže sjećanje na pokolj Islamske države u Parizu tokom fudbalske utakmice Francuske i Njemačke 2015. godine.

„Svi će gledati u Njemačku tokom ovih nekoliko sedmica prvenstva“, kaže za DW Hans-Jakob Šindler iz nevladine organizacije Projekat protiv ekstremizma. „Zato će naši protivnici probati da urade bilo šta da ovo ometaju.“

Malo o fudbalu

Kladionice gotovo nemaju dileme i odreda bilježe Englesku kao prvog favorita turnira.

Ali, superkompjuter kaže malo drukčije. Naime, kompanija Opta koja se bavi analizom sportskih podataka nahranila je računar svim informacijama koje smatraju važnim i računar je hiljadu puta prošao sve scenarije. Rekao je da najviše šansi ima Francuska (19%) pa onda Engleska (18%) i Njemačka (14%). 

Računar je bio prilično nemilosrdan prema državama nastalim iz bivše Jugoslavije pošto čak i Hrvatskoj daje svega dva odsto šanse, Srbiji jedan, a Sloveniji nula.

Kad su u pitanju Nijemci, njih zaokupljaju kiksevi dugogodišnjeg prvog golmana Manuela Nojera. Iako su svi, od selektora Julijana Nagelsmana pa nadalje, pokušali da uguše tu debatu – sportski novinari i javnost se pitaju da li je Nojer (38) ipak odbrojao svoje najbolje dane.

U anketi tabloida Bild, čak 72 odsto ljudi reklo je da bi dalo prednost Mark-Andreu ter Štegenu (32), još jednom vrhunskom golmanu koji je u reprezentaciji vječita rezerva.

Kako bilo, na ovom turniru će se od fudbala oprostiti Toni Kros. Od reprezentacije će se oprostiti Nojer, kapiten Ilkaj Gundogan i Tomas Miler – trojac koji je jedini preostao iz ekipe koja je prije deset godina postala prvak svijeta.

Ovo je inače treće prvenstvo kontinenta na kojem igraju 24 ekipe. Podijeljene su u šest grupa, dalje idu po dvije najbolje iz svake grupe i četiri najbolje trećeplasirane, nokaut-faza kreće od osmine finala. Tako se dobije 51 utakmica što, naravno, ima veze sa parama. 

Uefa puni džepove

Karte za utakmice su skuplje nego ikad, ali je maltene svih 2,7 miliona ulaznica rasprodato. Prosječne cijene se kreću od 150 do 400 evra.

Evropska fudbalska federacija vlasna je da prodaje ulaznice, televizijska prava, prava za public viewing, uzima novac od sponzora… Računaju da će obrnuti 2,4 milijarde evra, a da će 1,75 milijardi biti čista dobit.

A šta ima Njemačka? Iz Uefe kažu, platiće oko 65 miliona evra poreza, što mu dođe poreska stopa od 3,8 odsto. Tako inače Uefa radi kad pregovara – od domaćina se mnogo traži, uključujući i poreske olakšice. Sportski sociolog Gunter Gebauer nazvao je to „mekom ucjenom“.

Sa druge strane, kako su ranije otkrili mediji, njemačka država, pokrajine i gradovi potrošiće oko 650 miliona evra na organizaciju i to iako Njemačka ima mnoštvo dobrih stadiona pa tu nije morala ništa da gradi. Ali, organizacija proslava za fanove, angažman policije i obezbjeđenja i tako dalje… sve to košta.

Sa druge strane, što kaže gradonačelnik Diseldorfa, imaće samo u tom gradu pet utakmica sa po 50.000 navijača, ako svaki potroši sto evra u gradu, to je 25 miliona evra. A reklama za Njemačku i gradove je neprocjenjiva.

Oko fudbala postoji naravno i čitava mala ekonomija. Pred prvenstva Nijemci pazare 45 do 77 odsto više televizora. Tokom velikih turnira troši se petnaest odsto više piva. A gdje su fudbal i pivo, onde su i kobasice – proda se čak pedeset odsto više.

 

Pratite nas i na Facebooku, preko Twittera, na Youtubeu, kao i na Instagramu