Srpske vlasti i njeni saradnici mjesecima pred opoziciju i kritičare režima postavljaju svojevrsni „test patriotizma“. Taj test se sastoji od tri pitanja: Da li je u Srebrenici bio genocid?, Da li ste za ulazak Srbije u NATO? i Da li priznajete nezavisnost Kosova?

Svaka medijska prilika, rijetki TV dueli vlasti i opozicije, društvene mreže, režimski tabloidi, skupštinska govornica, koriste se za postavljanje nekog od ovih pitanja opozicionim liderima, ili simpatizerima opozicije.

Na prvi pogled ona djeluju kao legitimna pitanja u političkoj borbi, ali ako se ima u vidu činjenica da je bilo koji odgovor opozicije „pogrešan“, pitanja se ispostavljaju kao trik koji treba da pokaže „manjak patriotizma“ u opoziciji i praktično je isključi iz debate.

Klasične provokacije režima

„Pitanja zapravo služe da opozicione kandidate prikažu kao izdajnike kojima strane ambasade – tu se misli zapadne – daju zadatke“, kaže glavni urednik nedjeljnika „Vreme“ Filip Švarm.

„Pitanje članstva u NATO“, nastavlja Švarm za DW, „dodatno dobija na težini jer je Zdravko Ponoš ozbiljan kandidat na predsjedničkim izborima. Protiv njega već dugo traje kampanja da je NATO general. Na taj način se zapravo kaže on je za NATO koji je ubijao nas i našu djecu, a tako se diskvalifikuje politički protivnik.“

Pitanja su ušla u modu tokom jednog duela marketinškog stručnjaka Nebojše Krstića, koji zdušno podržava vlast, i lidera ekoloških protesta Save Manojlovića koji je pokušavao da se izvuče srednjim odgovorima.

Novinar Slobodan Stupar kaže da taj triptih pitanja zvuči kao da ih je smislio predsjednik Aleksandar Vučić u svom kabinetu, i onda proslijedio režimskim medijima.

„Vučić vjerovatno ta pitanja vidi kao neprijatna za opoziciju, gdje bi se svaki pokušaj odgovora predstavio kao šok za javnost, da opozicija priznaje nezavisnost Kosova, ili želi u NATO, ili misli da je u Srebrenici bio genocid. Ali, to je svejedno nizak nivo propagande režima“, napominje Stupar u razgovoru za DW.

Šta je „ispravan“ odgovor?

Šta bi na ova pitanja mogli da odgovore pripadnici vlasti? Unutar SNS ima par glasova koji otvoreno propagiraju članstvo u NATO, pri čemu vojni analitičari napominju da je Srbija u vrijeme naprednjaka ostvarila daleko najveći stepen saradnje sa NATO. Srbija je praktično pred vratima članstva, i bila bi primljena čim to poželi.

Bilježi se također da su podršku skupštinskoj „Deklaraciji o osudi zločina u Srebrenici" iz 2010. dali i sadašnji visoki državni funkcioneri, članovi i bivše i sadašnje vlasti. U toj deklaraciji se riječ „genocid“ izbjegava, ali se poziva na presude međunarodnih sudova koji su utvrdili genocid. Zato opozicija kaže da je aktuelna vlast mogla, ako joj deklaracija toliko smeta, da je ukine u Skupštini Srbije, u kojoj imaju komotnu većinu.

Kosovsku nezavisnost doduše niko iz vlasti zvanično ne podržava, ali i tu opozicija navodi da je vladajuća koalicija Briselskim sporazumom, ali i kasnijim koracima praktično zacementirala kosovsku nezavisnost.

„Problem je u tome“, ističe Filip Švarm, „što kada bi nešto slično rekao sam Aleksandar Vučić, to bi se već pravdalo nekim višim ciljevima, brigom za budućnost, prosperitet Srbije i slično. To su svakodnevni paradoksi političkog života Srbije.“

„Kada je riječ o NATO, sadašnji načelnik Generalštaba Mojsilović bio je četiri godine predstavnik Srbije u NATO paktu. Ali, za njega se ne kaže da je NATO general. A Zdravko Ponoš, koji je bio načelnik Generalštaba prije 12 godina – to navodno jeste. Ta vrsta paradoksa kreira javni život: ono što kažu vlast i Vučić je dobro, ali šta god kaže neko drugi to je loše i protiv je interesa Srbije“, dodaje urednik „Vremena".

Poruke na više stolica

Pitanje odnosa prema Srebrenici to također jasno pokazuje, ističe Filip Švarm, jer tu postoje dvije vrste poruka: „Jedna je poruka svom biračkom telu da je Ratko Mladić srpski general koji je štitio narod od genocida i da je Srbija tokom devedesetih vodila teške borbe. A istovremeno se dešava i amnezija oko učešća u tome sadašnjih pripadnika vlasti.“

„Ali, kada je riječ o Zapadu i EU, vi to ne možete tako da radite, pa tako i ne možete da ukinete Deklaraciju o Srebrenici. Svejedno, kada dođe do izbornih borbi i predizborne kampanje, to služi kao čekić kojim mlatite po opoziciji“, slikovito opisuje Švarm.

Bivši predsjednik Srbije Boris Tadić svojevremeno je izjavio da bi ga narod objesio na Terazijama da je potpisao Briselske sporazume kao Vučićeva vlast. A tek da je neko sjedio na stoličici ispred Donalda Trampa i potpisao Vašingtonski sporazum?

„Situacija je takva da opozicija – šta god kazala o Kosovu – neminovno u ovakvoj kontroli medija biva proglašena za izdajnike, a Aleksandar Vučić za patriotu“, zaključuje Švarm.

Doduše, kampanja pred izbora trećeg aprila je tek zvanično počela i očekuje se da će proključati narednih sedmica. Ko zna koliko puta će još biti postavljen naprednjački triptih pitanja.

Pratite nas i na Facebooku, na Twitteru, na YouTube, kao i na našem nalogu na Instagramu