Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι παλαιότερα πρέπει να υπήρχε μεγάλη ποσότητα νερού στον Άρη, η οποία όμως εξαφανίστηκε εξαιτίας μεγάλων κλιματικών αλλαγών που συνέβησαν πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Τώρα οι επιστήμονες κατάφεραν να αποδείξουν την ύπαρξη νερού στον κόκκινο πλανήτη, μια επιχείρηση εξαιρετικά δύσκολη όπως υποστηρίζει ο ερευνητής πλανητών από το Γερμανικό Κέντρο Αεροπλοΐας και Διαστήματος του Βερολίνου (DLR) Ραλφ Γιάουμαν. «Ακόμη και στο εργαστήριο τέτοιου είδους μετρήσεις γίνονται με μεγάλη δυσκολία. Και τώρα οι ερευνητές τα κατάφεραν από μια απόσταση 300 χιλιομέτρων με τη βοήθεια ενός ειδικού εργαλείου. Αυτό είναι πραγματικά κατόρθωμα. Δικαιολογημένα η NASA το παρουσιάζει ως επιτυχία».

Η είδηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική αυτή η ανακάλυψη; Ο επιστήμονας απαντά: «Όπου υπάρχει νερό (…) υπάρχει και η δυνατότητα ανάπτυξης οργανισμών. (…) Τώρα γνωρίζουμε όλοι, όχι μόνο η NASA, ότι μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη νερού στον Άρη και μάλιστα και με ποιον τρόπο μπορούμε να την αποδείξουμε. Τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να ψάχνουμε για σημεία απ' όπου θα μπορέσουμε να πάρουμε δείγματα και να τα φέρουμε στη γη, σε εργαστήριο. Διότι εάν υπάρχει ζωή εκεί, θα είναι πιθανότατα τόσο μικρή, που θα είναι ανιχνεύσιμη μόνο σε εργαστήριο».

«Αναμενόμενη» ανακάλυψη

Ωστόσο ο ειδικός επισήμανε ότι για τους επιστήμονες η ανακάλυψη δεν αποτέλεσε έκπληξη. Οι θεωρίες για την ύπαρξη νερού στον Άρη είχαν διατυπωθεί εδώ και καιρό. Οι θεωρίες αυτές στηρίζονται κυρίως στη γνώση για ύπαρξη αλάτων στον κόκκινο πλανήτη εξηγεί ο Ραλφ Γιάουμαν. «Εάν αραιώσετε αλάτι σε νερό μειώνεται το σημείο τήξης. Τέτοια διαλύματα διατηρούν υγρή τη μορφή τους ακόμη και κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Επιπλέον τα άλατα αυξάνουν την πυκνότητα του νερού και για αυτό δεν εξατμίζεται τόσο γρήγορα σε χαμηλή πίεση στον Άρη όπως το καθαρό νερό. Επίσης υπάρχουν πετρώματα στο υπέδαφος του πλανήτη. Με την κατάλληλη επεξεργασία, από αυτά τα πετρώματα μπορούν να προκύψουν άλατα και αυτά αντιδρούν στον πάγο. Οπότε συμπεραίνουμε ότι εάν έχουμε πάγο με υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα και αυξήσουμε τη θερμοκρασία, με την ακτινοβολία του ήλιου για παράδειγμα, τότε το νερό θα πρέπει να είναι σε υγρή μορφή. Αυτή τη θεωρία την έχουμε εδώ και πολύ καιρό».

Μπριγκίτε Όστερατ / Αλεξάνδρα Κοσμά