Θα θυμόμαστε πάνω απ' όλα τον ενθουσιασμό της. Τον μεταδοτικό ενθουσιασμό της για τον άνθρωπο, για τη δημοσιογραφία, για τη ζωή. Για εμάς τους πιο νέους η Αθανασία Συγγελάκη ήταν πηγή γνώσης και έμπνευσης. Κάθε μέρα μιλούσαμε μαζί της την εποχή που ήταν ανταποκρίτρια της Ελληνικής Σύνταξης της Deutsche Welle στη Ρώμη. Κάθε μέρα κάτι καινούριο είχαμε να μάθουμε, κάτι όμορφο να αφουγκραστούμε, κάτι εύθυμο να καταγράψουμε από τη χώρα του Δάντη, αλλά και του Μπερλουσκόνι.

Ο γιος της Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης μας υπενθυμίζει - και τον ευχαριστούμε γι' αυτό - πως «παρά το ότι έγινε ευρύτατα γνωστή από την τηλεόραση και τις ανταποκρίσεις της για την ΕΡΤ 2, αγαπούσε σαφώς περισσότερο το ραδιόφωνο. Η πρώτη της επαφή ήταν από μαθήτρια κιόλας του Β' Γυμνασίου Θηλέων Αθηνών. Όταν άρχισε δηλαδή να την καλεί ο Γιώργος Οικονομίδης στα "Ταλέντα" του και να την αποκαλεί "η ποιήτριά μου, με Π κεφαλαίο". Λίγο αργότερα απέκτησε δική της εκπομπή στον "Ενόπλων" με τίτλο " Καλησπέρα αγαπητοί ακροατες"».

Η Αθανασία Συγγελάκη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ραδιόφωνο μετά την κήρυξη της δικτατορίας καθώς ήταν στον «μαύρο πίνακα». Στην Ιταλία, επισημαίνει ο γιος της, «συνεργάστηκε με τις ξένες εκπομπές του ραδιοφώνου της Rai International από το 1969 μέχρι το 2007. Κατά την επταετία των συνταγματαρχών διάβαζε, αδιάκοπα, αντιδικτατορικά μηνύματα από τη συχνότητα των βραχέων κυμάτων της Rai. "Το ραδιοφωνο είναι ζωντανό, ζεστό, οικείο. Πιο άμεσο από την τηλεόραση, το ερωτεύεσαι", έλεγε συχνά στους συναδέλφους της. Παρά τις προτάσεις να συνεργαστεί με πολλά ελληνικά ιδιωτικά ραδιόφωνα, ιδίως στις αρχές της δεκαετίας του '90, έμεινε πιστή στη δημόσια ραδιοφωνία και στον κοινωνικό της, αναντικατάστατο ρόλο. Η Deutsche Welle ήταν μια πολυετής συνεργασία που την γέμιζε ικανοποίηση. Με συναδέλφους, όπως έλεγε συχνά, που συνδυάζουν τον επαγγελματισμό με την ανθρώπινη, προσωπική, "ραδιοφωνική" επαφή».

Πολύπλευρη προσωπικότητα, πολυσχιδής και η δραστηριότητά της εδώ στην Deutsche Welle. Μας ενημέρωνε αναλυτικά για τον βίο και την πολιτεία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αλλά και για τις υποβαθμίσεις της ιταλικής οικονομίας την εποχή της ευρω-κρίσης, χωρίς όμως να παραλείπει και την «Σκουάντρα Ατζούρρα», την Εθνική Ιταλίας που επιχειρούσε «να σώσει το μεσογειακό γόητρο στον ημιτελικό του EURO απέναντι στη Γερμανία» το 2012, όπως μετέδιδε την εποχή εκείνη στην ανταπόκρισή της.    

Αποχαιρετούμε την αγαπημένη συνάδελφο και φίλη Αθανασία Συγγελάκη, που φεύγει τώρα για το μεγάλο ταξίδι. Πολύτιμη παρακαταθήκη της για τους νεότερους, για όλους εμάς, θα παραμείνει ο επαγγελματισμός της, η διεισδυτική γραφή της, η ανθρωπιά της.