Είναι μία σημαντική απώλεια για το κοινοβούλιο. Πολιτικοί φίλοι, αλλά και αντίπαλοι εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη συγκρότηση, το πολιτικό ήθος και την ανθρώπινη ποιότητα του εκλιπόντος. Ο Πέτερ Χίντσε μπορεί να μην συνέπαιρνε τα πλήθη ως χαρισματικός πρωταγωνιστής, αλλά ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους αφανείς ήρωες του κοινοβουλίου, ο οποίος δοκιμάστηκε σε πολλές και σημαντικές θέσεις επιρροής. Τα πρώτα του βήματα στην πολιτική συνέπεσαν μάλιστα με εκείνα της Άνγκελα Μέρκελ: το 1990 ο Χίντσε είχε πρωτοεκλεγεί βουλευτής και ανέλαβε αμέσως καθήκοντα υφυπουργού στο υπουργείο για τη νέα γενιά και τα δικαιώματα της γυναίκας, το οποίο μόλις είχε ανατεθεί στη Μέρκελ. Από τότε οι δυο τους συνδέθηκαν με δεσμούς φιλίας και στενής συνεργασίας.

Πολύ γρήγορα ο Πέτερ Χίντσε κλήθηκε να αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες. Το 1992 ο, παντοδύναμος τότε, καγκελάριος Χέλμουτ Κολ τον ανέδειξε στη θέση του γενικού γραμματέα των κυβερνώντων χριστιανοδημοκρατών (CDU). Ο Χίντσε ανέλαβε τον συντονισμό της προεκλογικής εκστρατείας το 1994 και το 1998. Η στρατηγική του πέτυχε την πρώτη φορά, αλλά όχι και τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν ο Χέλμουτ Κολ έχασε τις εκλογές απέναντι στον χαρισματικό σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ. Η απρόσμενη, για πολλούς, ήττα ανέτρεψε τα πάντα στους χριστιανοδημοκράτες, με τον "καγκελάριο της επανένωσης" Χέλμουτ Κολ να παραχωρεί τη θέση του στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον Πέτερ Χίντσε να παραδίδει τη σκυτάλη στην ...Άνγκελα Μέρκελ. Πέρασαν επτά χρόνια περισυλλογής, εωσότου ο Χίντσε επανήλθε το 2005 ως υφυπουργός στο υπουργείο Οικονομίας. Το 2013 αναδείχθηκε αντιπρόεδρος του γερμανικού Κοινοβουλίου.

Η ιστορική καμπάνια με τις ...κόκκινες κάλτσες

Ο Πέτερ Χίντσε θα μείνει στην ιστορία για την τακτική του, τόσο το 1994 όσο και το 1998, να ποντάρει στα αντι-κομμουνιστκά αντανακλαστικά μετά την πτώση του Τείχους. Με επιμονή επέσειε τον κίνδυνο ενός πιθανού συνασπισμού ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες (SPD) του Γκέρχαρντ Σρέντερ με το αριστερό κόμμα PDS, διάδοχο σχήμα του σοσιαλιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας SED, το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε στο σημερινό Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke). Σε δραματικούς τόνους ο Χίντσε προειδοποιούσε τους ψηφοφόρους να αποφύγουν τις "κόκκινες κάλτσες". Ήταν βέβαια μία μεταφορική και συνθηματική έκφραση: επί κομμουνιστικού καθεστώτος, οι ανατολικογερμανοί διαφωνούντες χαρακτήριζαν περιφρονητικά "κόκκινες κάλτσες" τους πιο σκληρούς κομματικούς. Ο ίδιος ο Χίντσε έχει δηλώσει επανειλλημμένα ότι ποτέ δεν μετάνιωσε για την προεκλογική του "έμπνευση", η οποία ωστόσο δεν απέδωσε το 1998. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι εν έτει 2016 το Κόμμα της Αριστεράς πράγματι προβάλλει με αξιώσεις ως πιθανός εταίρος για μετεκλογική συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, ενώ στο ανατολικογερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας έχει ήδη εκλεγεί από το 2014 ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Kölnische Rundschau το 2009, ο Χίντσε παραδέχθηκε ότι η ιστορία με τις κόκκινες κάλτσες "ήταν αποτελεσματική το 1994, αλλά σήμερα πρέπει να μπει στο αρχείο".    

Αργότερα ο πρώην πάστωρ της ευαγγελικής εκκλησίας, δεν δίστασε να εκφράσει ιδιαίτερα φιλελεύθερες απόψεις, για παράδειγμα στο ζήτημα της ευθανασίας, με αποτέλεσμα να έρθει σε σύγκρουση με το κόμμα του, αλλά και την εκκλησία. Τα τελευταία χρόνια έδινε τη μάχη με την επάρατη νόσο. Συμμετείχε ωστόσο ενεργά στις διαπραγματεύσεις για τον "μεγάλο συνασπισμό" υπό την Άνγκελα Μέρκελ μετά τις εκλογές του 2013, παρά τις υποδείξεις των γιατρών να μην καταπονεί τον οργανισμό του. Τα ξημερώματα της Κυριακής ο Πέτερ Χίντσε έφυγε από τη ζωή. "Ήταν μία εξέχουσα προσωπικότητα" δήλωσε η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. "Θα μου λείψει" ανέφερε, σε ιδιαίτερα ανθρώπινο τόνο, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ. Για να προσθέσει ότι "η Ευρώπη χρειάζεται καλούς φίλους σε επίπεδο εθνικής πολιτικής κι ένας τέτοιος φίλος ήταν και ο Πέτερ Χίντσε". Τη λύπη τους εξέφρασαν πολιτικές προσωπικότητες από όλα τα κόμματα. Μεταξύ αυτών και η Πέτρα Πάου από το Κόμμα της Αριστεράς.

DPA, Γιάννης Παπαδημητρίου