Κάθονται σε μια γωνιά του δρόμου και καπνίζουν.Δεν μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα σε αυτή τη φτωχή γειτονιά στην Τρίπολη στον βόρειο Λίβανο.Είναι 18 με 20 ετών και δεν ξέρουν πια τι να κάνουν. Κάποιες φορές κάποιος κλαίει σιωπηλά. Ένας άλλος τον χαϊδεύει στον ώμο. Είναι σιωπηλοί και καπνίζουν. Ήταν όλοι στη βάρκα. Επιβίωσαν. Οι μητέρες και τα αδέρφια τους όμως όχι.

 «Η μητέρα μου, η αδερφή μου και ο μικρός μου αδερφός πνίγηκαν», λέει ο Ιμπραήμ. Κάθονταν στο εσωτερικό της βάρκας. Εμείς στεκόμασταν στην εξωτερική πλευρά. Ο θείος μου έχασε και τα τρία παιδιά. Δεν έχει κανένα τώρα».

 Ο νεαρός άνδρας με τα γυαλιά και τα σγουρά μαλλιά προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκριά του και λέει πως είναι σαν να έχασε όλο τον κόσμο, όλη τη ζωή.

Θλίψη, θυμός, απόγνωση

 Η θλίψη αναμειγνύεται με την απόγνωση, ο θυμός απλώνεται στον αέρα, οι γροθιές τους είναι σφιγμένες. Ο Μοχάμεντ κατηγορεί το στρατό:

«Φύγαμε γύρω στις 7 το βράδυ, ήμασταν στο δρόμο για μιάμιση, δύο ώρες. Είχαμε σχεδόν φτάσει στα διεθνή θαλάσσια σύνορα. Χρειαστήκαμε μόνο 15 λεπτά. Ξαφνικά ήρθε ένα μεγάλο καταδρομικό του στρατού, μας ακολουθούσαν φωνάζοντας από το μεγάφωνο, δημιουργήθηκαν μεγάλα κύματα από τις μηχανές. Το σκάφος μας συγκρούστηκε με το στρατιωτικό και έσπασε. Σε λίγα δευτερόλεπτα το σκάφος βυθίστηκε. Εμείς μέσα στο νερό ουρλιάζαμε για βοήθεια, αλλά δεν βοήθησαν. Άφησαν τους ανθρώπους να κολυμπήσουν μέχρι που κουράστηκαν και πνίγηκαν.»

Έτσι έγιναν τα πράγματα; Και ήταν οι νεαροί διακινητές; Δεν το ξέρουμε. Στο σκάφος όμως βρίσκονταν τουλάχιστον 85 μετανάστες, κυρίως από τον Λίβανο. 48 άνθρωποι διασώθηκαν και 7 σοροί ανασύρθηκαν. Άλλα 30 άτομα αγνοούνται.

Μόνη διέξοδος, η φυγή;

11 δικηγόροι εκπροσωπούν τις οικογένειες των θυμάτων και διατυπώνουν σοβαρές κατηγορίες κατά του ναυτικού του Λιβάνου. Η υπόθεση θα έχει νομικές συνέπειες αλλά πάνω από όλα δείχνει ένα πράγμα: την απόγνωση των Λιβανέζων που πλέον προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο με καρυδότσουφλα σαν πρόσφυγες από την Αφρική.

Ζητούν μια καλύτερη ζωή και λένε πως για να φύγουν νόμιμα από τη χώρα πρέπει να διαθέτουν 50.000 αμερικανικά δολάρια σε τραπεζικό λογαριασμό. Υπάρχει μια σοβαρή οικονομική κρίση στον Λίβανο και το νόμισμα έχει χάσει πάνω από το 90% της αξίας του. Οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί πάνω από 600%. Η ανεργία, ειδικά μεταξύ των νέων, είναι υψηλή και πολλοί απλώς δεν βλέπουν καμία προοπτική. Η μόνη διέξοδος η φυγή, έστω και παράτυπα, έστω και με σαπιοκάραβα. Το τίμημα μια φορά είναι πολύ υψηλό.

Άννα Όσιους

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου