Εξασφαλίζοντας τις ψήφους 35 εκατομμυρίων πολιτών ο Χαβιέρ Μιλέι είναι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Αργεντινής. Υπόσχεται να ξανακάνει τη χώρα σπουδαία, περιορίζοντας όσο περισσότερο μπορεί το κράτος και τις δημόσιες δαπάνες, θέτοντας στο στόχαστρο το «κατεστημένο». Ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο αυτοαποκαλούμενος αναρχοκαπιταλιστής θα θέσει σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο τη χώρα.

«Η εκλογή ανάμεσα στον Μιλέι και τον υπουργό Οικονομίας Μάσα ήταν μία εκλογή ανάμεσα σε μία ελεύθερη πτώση και μία ελεγχόμενη σύγκρουση», σχολιάζει η tageszeitung. Η εφημερίδα του Βερολίνου εκτιμά πως «η πολιτική πόλωση θα ενταθεί» - η πολιτική ατζέντα του Μιλέι θα προκαλέσει «σοβαρές κοινωνικές συγκρούσεις» και θα βρει απέναντί της και «την αντίσταση των περονιστών που θα βρίσκονται και πάλι στην αντιπολίτευση».

Από την πλευρά της, η Süddeutsche Zeitung θεωρεί πως «αν και ο Μιλέι ήταν για πολλούς η καλύτερη εναλλακτική, ισχύει το αντίθετο. Ή μάλλον, ο Μιλέι είναι ένας κίνδυνο τόσο για τη χώρα όσο και για την ευρύτερη περιοχή». Η επικράτηση του Μιλέι αποτελεί ταυτοχρόνως και έναν «θρίαμβο της παγκόσμιας δεξιάς. Σε περίπτωση που ο Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος των Η.Π.Α. τον επόμενο χρόνο, ο Μιλέι θα ανυπομονεί για την υποστήριξη της Ουάσινγκτον». Η S.Z. συμφωνεί πως ο Μιλέι θα αντιμετωπίσει έντονη αντίσταση «τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στους δρόμους». Γι' αυτό και «μένει να φανεί σε τι βαθμό θα καταφέρει να προωθήσει τα ριζοσπαστικά του σχέδια και πώς θα εδραιώσει την ακραία κοσμοθεωρία του στη χώρα». Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι «η Αργεντινή έχει να διανύσει μία ταραχώδη περίοδο».

Ο Μιλέι θα αναγκαστεί να γίνει πιο μετριοπαθής

Ωστόσο, το πιθανότερο είναι πως ο Μιλέι θα αναγκαστεί να υιοθετήσει μία πιο μετριοπαθή στάση. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung εξηγεί πως «ο Μιλέι είναι πολιτικά άπειρος και διαθέτει μονάχα μία μικρή μειοψηφία βουλευτών και γερουσιαστών στο Κογκρέσο, όπως και ένα νέο κόμμα με περιορισμένες δυνατότητες. Επομένως, εάν θέλει να κυβερνήσει, δεν μπορεί να διατηρήσει τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Ήδη κατά τις εβδομάδες που μεσολάβησαν μεταξύ των δύο εκλογικών γύρων, ο Μιλέι προσάρμοσε τη ρητορική του και μετρίασε ορισμένες από τις ριζοσπαστικές υποσχέσεις του».

«Η εξημέρωση του άγριου λιονταριού», όπως σχολιάζει η F.A.Z., σχετίζεται και με τους δύο πολιτικούς συμμάχους του: την ηττηθείσα υποψήφια της συντηρητικής αντιπολίτευσης Πατρίσια Μπούλριτς και τον πρώην πρόεδρο της χώρας Μαουρίσιο Μάκρι. Δεδομένου ότι οι δύο αυτοί πολιτικοί υποστήριξαν τον Μιλέι, «είναι πιθανό να του έχουν προβάλλει και ορισμένες απαιτήσεις». Προεκλογικά ο Μιλέι στρεφόταν ενάντια στην πολιτική «κάστα» που κυβερνούσε για χρόνια τη χώρα. Ωστόσο, «στην προσπάθεια του να κερδίσει τις εκλογές, ο Μιλέι έχει γίνει και ο ίδιος μέρος αυτής της "κάστας" που τόσο απεχθάνεται.

Ελλάδα: Στροφή προς τα θαλάσσια αιολικά πάρκα

Οι ευρωπαϊκές χώρες στρέφονται σταδιακά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λόγω και των κλιματικών στόχων που έχει θέσει η Ε.Ε. για τις επόμενες δεκαετίες. Η Ελλάδα συνεχίζει να κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε αυτό το πλαίσιο η χώρα θέλει να διπλασιάσει τις δυνατότητες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έως το 2030.

Όπως αναφέρει το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND) οι ανεμογεννήτριες που διαθέτει η Ελλάδα «βρίσκονται όλες στη στεριά και οι καλύτερες χερσαίες τοποθεσίες είναι κατειλημμένες». Γι’ αυτό και τώρα η χώρα στρέφεται προς τη θάλασσα. «Χωρίς υπεράκτια αιολικά πάρκα που θα επιτρέπουν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε περιοχές όπου οι άνεμοι είναι ισχυρότεροι και συχνότεροι, η Ελλάδα δύσκολα θα μπορέσει να υλοποιήσει τους κλιματικούς της στόχους».

Οι πρώτες θαλάσσιες ανεμογεννήτριες θα μπορούσαν να τεθούν σε λειτουργία ήδη το 2028. «Έως το 2030 η χώρα θέλει να έχει μειώσει τουλάχιστον κατά 55% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συγκιριτκικά με το 1990. Επιπλέον, μέχρι το 2030 αναμένεται το 80% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας να καλύπτεται από ηλιακή, αιολική και υδροηλεκτρική ενέργεια», γράφει το γερμανικό μέσο.

Ωστόσο, «υπάρχουν τεχνικά, πολιτικά και οικολογικά όρια» στις δυνατότητες υλοποίησης των ενεργειακών φιλοδοξιών της χώρας. Όπως δηλώνει στο RND ο ειδικός σε θέματα ενέργειας Γιώργος Στάμτσης, «μία ιδιαιτερότητα του Αιγαίου είναι το μεγάλο βάθος των υδάτων», γεγονός που σημαίνει ότι θα χρειαστούν πλωτές ανεμογεννήτριες. Όμως η σχετική τεχνολογία δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως ενώ το κόστος των πλωτών ανεμογεννητριών είναι σημαντικά υψηλότερο.

Επιπλέον, όσον αφορά τον καθορισμό των θαλάσσιων περιοχών όπου θα κατασκευαστούν οι ανεμογεννήτριες, το RND τονίζει πως «υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο, μεταξύ άλλων και πολιτικοί: η Ελλάδα βρίσκεται σε διαμάχη με την Τουρκία σχετικά με τον καθορισμό των οικονομικών ζωνών στο Αιγαίο. Γι’ αυτό και αποκλείονται εξαρχής οι θαλάσσιες περιοχές εκτός της ελληνικής ζώνης των έξι μιλίων. Ακόμη, πρέπει να ληφθούν υπόψιν και τα συμφέροντα της ναυτιλίας, της προστασίας του φυσικού τοπίου και του τουρισμού.  Οι ανεμογεννήτριες θα πρεπει να επηρεάσουν οπτικά το νησιωτικό πανόραμα του Αιγαίου, που προσελκύει εκατομμύρια παραθεριστές ετησίως, όσο το δυνατόν λιγότερο γίνεται».

Θαλάσσια αιολικά πάρκα θα κατασκευαστούν κοντά στην Κρήτη, τη Ρόδο, την Εύβοια, την Κέρκυρα και στον Πατραϊκό Κόλπο. Στην πρώτη φάση έως το 2030 αναμένονται επενδύσεις 6 δισεκατομμυρίων ευρώ.