Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Μέλανι Βάιμερ δεν τολμούσε να δείξει τα χέρια της. Ακόμη και όταν έκανε ζέστη, τα έκρυβε κάτω από μακριά ρούχα. Αυτό το καλοκαίρι ήταν η πρώτη φορά  μετά από πολλά χρόνια που πήγε στη δουλειά της με ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Δεν την πειράζει πλέον να την κοιτούν επίμονα οι άνθρωποι. «Θα ήμουν ευγνώμων αν με ρωτούσαν τι συνέβη», λέει.

Τα χέρια της 31χρονης είναι γεμάτα ουλές. Βαθιά κοψίματα με ξυραφάκια που προκάλεσε η ίδια η Μέλανι. Η νεαρή γυναίκα από τη Νυρεμβέργη έχει διαγνωσθεί με Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας. Μια ψυχική ασθένεια στην οποία οι πάσχοντες υποφέρουν από σοβαρές συναισθηματικές διακυμάνσεις και εναλλαγές της διάθεσης. Πολλοί ασθενείς αυτοτραυματίζονται, προκειμένου να μειώσουν την εσωτερική ένταση. «Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς», λέει η Μέλανι.

Αύξηση των κρουσμάτων μετά την πανδημία

Το φαινόμενο του αυτοτραυματισμού δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Κάποιοι το κάνουν μία φορά, άλλοι επανειλημμένα. Η Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας δεν κρύβεται πάντα πίσω από αυτή τη συμπεριφορά. «Ο αυτοτραυματισμός είναι πρωτίστως μια έκφραση ισχυρής συναισθηματικής δυσφορίας ή πίεσης και αυτό μπορεί φυσικά να συμβεί στο πλαίσιο σχεδόν οποιασδήποτε ψυχικής νόσου», εξηγεί ο Μίχαελ Κες, Διευθυντής της Πανεπιστημιακής Κλινικής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων στη Βέρνη. Για παράδειγμα, στην περίπτωση κατάθλιψης ή σχιζοφρένειας.

Οι έφηβοι επηρεάζονται ιδιαίτερα, λέει ο Μίχαελ Κες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν τον Αύγουστο στο εξειδικευμένο περιοδικό «European Child & Adolescent Psychiatry». Στην εν λόγω έρευνα πήραν μέρος 9.500 μαθητές στη Γερμανία. Σχεδόν το 18% δήλωσε ότι είχε ήδη βιώσει μια εμπειρία αυτοτραυματισμού. Μια αύξηση έχει παρατηρηθεί μετά και την πανδημία, συμπληρώνει ο Κες.

«Ένας πιθανός μηχανισμός ώθησης είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», συμπληρώνει ο ειδικός. Όποιος κλικάρει συχνά σε αναρτήσεις με θέματα όπως η κατάθλιψη ή οι κρίσεις, μπορεί να του εμφανίζεται συχνότερα περιεχόμενο που ασχολείται με τον αυτοτραυματισμό και την αυτοκτονία.

Στο διαδίκτυο ο αυτοτραυματισμός είδος ανταγωνισμού

Η Μέλανι έχει βιώσει πόσο γρήγορα μπορείς να βρεθείς σε μια δίνη αρνητικών συναισθημάτων στο διαδίκτυο. Υπάρχουν άνθρωποι που καυχιούνται για το πόσο γρήγορα επέστρεψαν στο νοσοκομείο ή πόσο βαθύς ήταν ο τραυματισμός τους, για να τραβήξουν την προσοχή. Ο ψυχοθεραπευτής Σάσα Τσούγκελε από το δημόσιο Νοσοκομείο της Νυρεμβέργης επισημαίνει πάντως πως η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη όσο πριν από 20 χρόνια. Εντωμεταξύ υπάρχει μεγαλύτερη πληροφόρηση και μπορεί να βρει κανείς και πολλές θετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο. Το σημαντικό είναι οι άνθρωποι να μιλήσουν για τα προβλήματά τους και να αναζητήσουν βοήθεια.

Πολλοί από τους πάσχοντες δεν αναζητούν βοήθεια από ντροπή. Αυτό φαίνεται και από την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε μαθητές στη Γερμανία.  Από εκείνους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, μόλις το 25% είχε αναζητήσει επαγγελματική βοήθεια, εξηγεί ο Μίχαελ Κες.

Η Μέλανι δεν έχει κόψει το δέρμα της με ξυραφάκια ούτε το έχει κάψει εδώ και σχεδόν έναν χρόνο. Μέσω της θεραπείας έχει μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τα συναισθήματά της και την ένταση. Παίζει με τις γάτες της, κάνει γιόγκα και διαβάζει πολύ, για να αποσπά την προσοχή της. «Ποτέ δεν θα φύγει εντελώς», παραδέχεται, «αλλά είναι μέρος του εαυτού μου», λέει. Η αποδοχή είναι επίσης μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας.

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου