H Badische Neueste Nachrichten σχολιάζει τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας και Ουκρανίας Σεργκέι Λαβρόφ και Ντίμτρο Κουλέμπα στην Αττάλεια της Τουρκίας και γράφει: «Προφανώς ήταν ακόμη πολύ νωρίς για μια συνάντηση όπως αυτή στην Αττάλεια. Η Μόσχα αναζητά λύση με στρατιωτικά μέσα και ως εκ τούτου δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για προσπάθειες διαμεσολάβησης και συμβιβασμούς. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εάν η ρωσική επίθεση κολλήσει ή εάν η ρωσική οικονομία υπό την πίεση των δυτικών κυρώσεων καταρρεύσει. Τότε θα μπορούσε να γίνει μια νέα προσπάθεια στην Αττάλεια ή αλλού και να αποφέρει κάτι. Εώς τότε όμως πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν».

Για το ίδιο θέμα η Rhein Neckar Zeitung γράφει: «Η λέξη «ελπίδα» κυριάρχησε την Τετάρτη και την Πέμπτη λίγο υπερβολικά στα πρωτοσέλιδα. Γιατί δεν υπήρχε τίποτα να ελπίζεις. Το ότι οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, συναντήθηκαν στην Αττάλεια υπό τουρκική διαμεσολάβηση; Μια φάρσα που φαινόταν καλή για την εικόνα του οικοδεσπότη. Ο Ουκρανός Κουλέμπα είχε προετοιμάσει μία ρητορική πολέμου. Ο Ρώσος ομόλογός του, Λαβρόφ, επίσης. Μηδενικά περιθώρια διαπραγμάτευσης. Η επιλογή των λέξεων του Λαβρόφ πρόδιδε ένα φρικτό κυνισμό. (...) Η συμφωνία ειρήνης για την Ουκρανία, αν σε αντάλλαγμα οι αποσχισθείσες επαρχίες και η Κριμαία παραμείνουν στη Ρωσία, δεν θα υπάρξει... Όχι, ο Πούτιν θέλει περισσότερα. Ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ χρησιμοποίησε το μικρό ταξίδι στην Αττάλεια για να το καταστήσει σαφές. Αυτό είναι άσχημο αλλά ξεκάθαρο».

Η Ρωσία στο μέλλον ...

H Süddeutsche Zeitung γράφει για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και τη Ρωσία υπό τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν: «Ό,τι κι αν συμβεί στην Ουκρανία, ο Πούτιν θα παραμείνει παρίας στη διεθνή πολιτική. Το αν θα κατηγορηθεί ή όχι ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης έχει τελικά μόνο συμβολική σημασία γιατί η Ρωσία του Πούτιν δεν θα ασχοληθεί με μια δίκη ή ακόμα και με μια ετυμηγορία. Η πιθανότητα ο Πούτιν να δει τον πόλεμο ως ένα τεράστιο λάθος είναι ελάχιστη. Οι Ρώσοι είναι απίθανο να καταφέρουν να καταλάβουν την Ουκρανία, πόσο μάλλον να  φέρουν ειρήνη. Δυστυχώς φαίνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει νέα αρχή με μια Ρωσία που εξακολουθεί να κυβερνάται από τον Πούτιν με αυταρχικό τρόπο».

Η Ευρώπη, η Ρωσία και το πρόσφατο παρελθόν στη Συρία

H TAZ του Βερολίνου αναφερόμενη στον πόλεμο στην Ουκρανία υπογραμμίζει και το ρόλο της Ευρώπης. Η Ευρώπη όσο γινόταν ο πόλεμος στη Συρία δεν έδωσε τη σημασία που όφειλε. Η εφημερίδα γράφει: «Ίσως δεν ήθελαν να δουν τα πάντα γιατί η κατάσταση στη Συρία ήταν πολύ μπερδεμένη. Υπήρχε ο δικτάτορας από τη μια πλευρά και από την άλλη πολλές ομάδες ανταρτών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που ταυτίστηκαν με ισλαμιστές μαχητές όπως η Αλ Κάιντα και το «Ισλαμικό Κράτος». Η Ρωσία παρουσίασε τις βάναυσες ενέργειές της στη Συρία ως αντιτρομοκρατικό αγώνα. Στην πραγματικότητα ο ρωσικός στρατός δεν στόχευε εναντίον του IS αλλά βομβάρδιζε αδιακρίτως νοσοκομεία και σχολεία και τρομοκρατούσε τον άμαχο πληθυσμό».

Και το δημοσίευμα καταλήγει: «Δεν επρόκειτο για αγώνα κατά της τρομοκρατίας, αλλά για τη διάσωση του συμμάχου της Άσαντ, ο οποίος τους εξασφάλισε μια αεροπορική βάση και ένα λιμάνι στη Μεσόγειο στο Ταρτούς της Συρίας. Τη λευκή επιταγή που έλαβε ο Πούτιν τότε στη Συρία την εξαργυρώνει τώρα στην Ουκρανία. Τη χρονιά που το Χαλέπι βομβαρδίστηκε ολοσχερώς, η Ευρώπη ήταν απασχολημένη με το Brexit, την προσφυγική κρίση και τον αυξανόμενο δεξιό λαϊκισμό. Η Συρία ήταν πολύ μακριά. Ποιος θα μπορούσε να μαντέψει τότε ότι ο Πούτιν εκπαίδευε τον στρατό του για να εισβάλει μέσα στην Ευρώπη;».

Μαρία Ρηγούτσου