Σε λίγες ημέρες, για την ακρίβεια στις 21 Μαρτίου, οι Ιρανοί γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά τους και οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο είναι μεγάλες. Δεν φαίνεται πάντως τις ελπίδες αυτές να τις εναποθέτουν στις εκλογές. Ο κόσμος μοιάζει περισσότερο απασχολημένος με την προετοιμασία των γιορτών παρά με την προεκλογική περίοδο. Ούτως ή άλλως οι τόνοι είναι χαμηλοί. Δεν επιτρέπονται παρά μικρές φωτογραφίες των υποψηφίων, όπως μικρές είναι και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Το πανίσχυρο Συμβούλιο των Φρουρών της Επανάστασης απέκλεισε γύρω στους 1.700 μεταρρυθμιστές υποψήφιους και έτσι δεν υπάρχει πραγματικός αντίλογος. Παρόλα αυτά ορισμένοι αναλυτές όπως ο εκδότης Μπαχμάν Νιρουμάντ πιστεύει πως το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι κόλαφος για τον Ιρανό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ, διότι παρά τα έσοδα από το πετρέλαιο η χώρα έχει περιέλθει σε μια βαθιά οικονομική κρίση:

«Σε τελική ανάλυση δεν περιμένει κανείς μεγάλες εκπλήξεις σε αυτές τις εκλογές, διότι δεν υπάρχει ουσιαστικός αντίλογος, ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν τις μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια της ισλαμικής δημοκρατίας και σε αυτούς που θέλουν να παραμένουν όλα ως έχουν. Οι αποκλεισμοί εξάλλου οδήγησαν σε πολλές εκλογικές περιφέρεις να μην υπάρχουν εκπρόσωποι των μεταρρυθμιστών κι έτσι δεν θα αποτελούν παρά μια μικρή μειοψηφία στο κοινοβούλιο.»

Μεγάλη δυσαρέσκεια στο εκλογικό σώμα αλλά χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο

Ο Μπαχμάν Νιρουμάντ, αναφέρει πως η δυσαρέσκεια στο Ιράν για την πολιτική του Μαχμούντ Αχμαντινετζάτ αυξάνει. Οι εκτελέσεις αντιφρονούντων, τα αντίποινα, η άσχημη οικονομική κατάσταση παρά το φυσικό πλούτο της χώρας, οι διαψεύσεις των υποσχέσεων για άμεση βοήθεια των φτωχών, η μεγάλη ακρίβεια, η αύξηση των ενοικίων, όλα αυτά συνθέτουν τη σύγχρονη εικόνα του Ιράν. Γιατί όμως αφού η δυσαρέσκεια είναι τόσο μεγάλη αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στο εκλογικό σώμα:

«Πρέπει να σκεφθεί κανείς ότι οι Μεταρρυθμιστές είχαν για τέσσερα χρόνια την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και 8 χρόνια υπό τον Χαράμι είχαμε μια κυβέρνηση που στήριζε τις μεταρρυθμίσεις παρόλα αυτά δεν μπόρεσαν να κάνουν πολλά γιατί οι δομές της εξουσίας στο Ιράν είναι πολύ διαφορετικές. Ούτε το κοινοβούλιο, ούτε η κυβέρνηση έχουν πραγματική δύναμη να προχωρήσουν σε ουσιαστικές αλλαγές. Την πραγματική δύναμη την έχει ο αρχηγός της επανάστασης.»

Στις εκλογές αυτές πάντως υπάρχει και μια λίστα γυναικών υποψηφίων. Αυτή τη στιγμή το ποσοστό των γυναικών στην ιρανική βουλή είναι στο 8%. Οι γυναίκες στο Ιράν φαίνεται πάντως να παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο. Αποτελούν την πλειοψηφία, αυτών που τελειώνουν πανεπιστήμιο και την πλειοψηφία αυτών που διδάσκουν στα πανεπιστήμια. Αν βέβαια και αυτές που εκλέγουν θα καταφέρουν να αλλάξουν ουσιαστικά κάτι αυτό είναι ένα άλλο θέμα