Η Γαλλία έχει πληγεί από τη χειρότερη ξηρασία στην ιστορία της τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. H κυβέρνηση προτείνει τη αποθήκευση νερού κατασκευάζοντας τεράστιες δεξαμενές αλλά στη χώρα έχει ξεσπάσει μεγάλη διαμάχη σχετικά με αυτά τα σχέδια.

Ο Αρνώ Σαρπαντιέ, από την υπηρεσία ύδρευσης στη Σεβρ, δεν μπορεί να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους πολλοί αντιδρούν στην κατασκευή δεξαμενών αποθήκευσης νερού. Παραδέχεται πάντως ότι μέχρι στιγμής έχουν γίνει ελάχιστες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις των δεξαμενών αυτών στη στάθμη των υπόγειων υδάτων. Ένα κοντινό χωριό, το Σεντ Σολίν, με μόλις 350 κατοίκους και γραφικά, πέτρινα σπίτια, πολλά μικρομάγαζα και λουλούδια κατά μήκος των δρόμων, έγινε πριν από τρεις μήνες το σύμβολο του αγώνα για το νερό στη Γαλλία.

Και αυτό γιατί εκεί πρόκειται να κατασκευαστεί μια τεράστια δεξαμενή αποθήκευσης νερού για 250 ολυμπιακές πισίνες. Η δεξαμενή ανήκει σε μια ιδιωτική εταιρεία, στην οποία συμμετέχει μόνο ένα μικρό μέρος των αγροτών της περιοχής.

Κατά της ιδιωτικοποίησης

Οι πολέμιοι της κατασκευής θεωρούν πως πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση του νερού και την προώθηση της βιομηχανικής γεωργίας με αποτέλεσμα να εξαντλούνται τα λιγοστά αποθέματα. Τον Μάρτιο, χιλιάδες διαδηλωτές ταξίδεψαν στο μικρό χωριό για να διαμαρτυρηθούν για την κατασκευή. Έγιναν βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία με πολλούς τραυματίες.

Οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι έγινε. Υπολογίζεται ότι μέχρι στιγμής υπάρχουν 100 τέτοιες τεράστιες δεξαμενές στη χώρα. Για τον δήμαρχο Ζυλιέν Σασέν, η συζήτηση αφορά στην πραγματικότητα πιο θεμελιώδη ζητήματα.

«Νομίζω ότι όλη αυτή η συζήτηση για τις δεξαμενές αποθήκευσης νερού έχει κάνει πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το ρόλο που παίζει η άρδευση στη γεωργία και ότι πλέον το νερό δεν επαρκεί».

Πρέπει να ξαναφτιαχτούν οι υδροβιότοποι

 Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ο ερευνητής Βενσάν Μπρετανιόλ περπατάει στο δάσος και το παρατηρεί με τα κιάλια του. Μελετά το νερό στη γεωργία εδώ και χρόνια. Οι δεξαμενές νερού, λέει, είναι μόνο μία από τις πολλές λύσεις.

«Πρόκειται για μια πολύ τεχνική προσέγγιση, αλλά η κατασκευή μιας τέτοιας δεξαμενής μπορεί να κοστίσει περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ. Για την άντληση νερού, χρειάζεται επίσης ηλεκτρική ενέργεια.  Αυτό σημαίνει αυξημένη χρήση υδάτινων πόρων και χρημάτων».

Το σημαντικό, λέει, είναι να αντιμετωπιστεί το βασικό πρόβλημα. Φυσικά μέρη όπως αυτό εδώ στην περιοχή, εξαφανίζονται όλο και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά σημαντικά για τη δέσμευση του νερού στο έδαφος. 

«Πρέπει να βελτιώσουμε το οικοσύστημα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε ξανά λιβάδια και βοσκοτόπια. Έχουμε χάσει σχεδόν τα τρία τέταρτα τα τελευταία 50 χρόνια. Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην αποθήκευση του νερού και στην αναπλήρωση των αποθεμάτων των υπόγειων υδάτων».

Θεωρεί, τέλος, πολύ προβληματικό το γεγονός ότι η γαλλική κυβέρνηση επικεντρώνεται κυρίως στις δεξαμενές νερού και δεν αναζητά περισσότερες λύσεις.

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου