Για πρώτη φορά η ναυαρχίδα του γαλλικού στόλου, το πυρηνικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ», τίθεται για 15 μέρες υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ για την επιχείρηση «Aquila» (Αετός) στη Μεσόγειο. Στην επιχείρηση, που ξεκινά την Παρασκευή και διαρκεί έως τις 10 Μαΐου, συμμετέχουν 15 χώρες, μεταξύ άλλων Αμερική, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα.

Με την ανακοίνωση της είδησης άμεσα φούντωσαν οι αντιδράσεις της αριστεράς, και ιδιαίτερα του Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση για «υποτέλεια» λόγω του ότι αποδέχθηκε να θέσει το «Σαρλ ντε Γκολ» υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ. Παρόμοια υπήρξε και η αντίδραση της ακροδεξιάς της Λεπέν, που μίλησε για «τις συνέπειες της πολιτικής εγκατάλειψης της κυριαρχίας από τον Μακρόν».

Προφανώς όμως υπάρχει μία σύγχυση γύρω από τις έννοιες διοίκηση, έλεγχος και κυριαρχία σχετικά με μία συμμετοχή σε νατοϊκή επιχείρηση. Ετσι ο υπουργός Άμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνύ έσπευσε να διευκρινίσει μέσω της εφημερίδας "Λε Παριζιέν" ότι «Φυσικά όχι, η Γαλλία δεν εγκαταλείπει την κυριαρχία της» συμμετέχοντας υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ. Το «Σαρλ ντε Γκολ» συμμετέχει «υπό την επιχειρησιακή επίβλεψη της Συμμαχίας, αλλά κάτω από τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Γαλλίας» υπογράμμισε. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή η Γαλλία μπορεί να αποσύρει το αεροπλανοφόρο από την επιχείρηση.

Μήνυμα της Γαλλίας προς τη Ρωσία

Στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία, το μήνυμα θεωρείται διπλό: Προς τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ καταρχάς, ότι η Συμμαχία επαγρυπνά για την προστασία τους, προς δε τη Ρωσία και την αυξανόμενη απειλή, ότι για τη Δύση «αυτό που προέχει είναι η συλλογική προετοιμασία με στόχο την αποτελεσματικότητα», όπως δήλωσε ο Πασκάλ Οσέρ, διευθυντής στο Μεσογειακό Ίδρυμα Στρατηγικών Μελετών. Για τους συμμάχους πάντως υπάρχει και ένα τρίτο μήνυμα από τη Γαλλία, με το αμφίλογο παρελθόν της ως προς το στρατιωτικό σκέλος, ότι «αυτή τη φορά είναι έτοιμη να επενδύσει στη Συμμαχία».

Το «Σαρλ ντε Γκολ» απέπλευσε ήδη τη Δευτέρα από τη βάση του στην Τουλόν, όπου είχε παραμείνει για σχεδόν 9 μήνες για συντήρηση και εκσυγχρονισμό. Η διάρκεια ζωής του προβλέπεται να είναι 40 χρόνια από το 2001 που ξεκίνησε, και εκτιμάται ότι το 2038 η Γαλλία θα το αντικαταστήσει με ένα καινούργιο και πολύ μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο.