Mε τις αιτίες που οδήγησαν στη "βελούδινη επανάσταση" στη Γεωργία και με τα διεθνή συμφέροντα σε σχέση με το πετρέλαιο ασχολείται η Frankfurter Rundschau:

"H κυβέρνηση Κλίντον ήδη από τη δεκαετία του 90 είχε αντιληφθεί τη σημασία των πετρελαίων της Κασπίας για την αμερικανική ενεργειακή πολιτική, αλλά στην περίπτωση της Γεωργίας υπήρχαν αμφιταλαντεύσεις. Παρόλα αυτά αμερικανικές εταιρείες επένδυσαν γύρω στα 4 δις δολλάρια στον πετρελαιοαγωγό που θα περνούσε μέσα από τη χώρα. Οι Αμερικανοί επενδυτές αποσύρθηκαν όμως σιγά - σιγά από την Τυφλίδα, διότι η περιοχή θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνη και άφησαν στο ρωσσικό μονοπώλιο το 75% του μεριδίου στο δίκτυο διανομής ηλεκτρικού. Η δυσαρέσκεια όμως του κόσμου από την κακοδιαχείρηση του ομίλου και τις συχνές διακοπές ρεύματος είναι ένας από τους πολλούς λόγους που οδήγησαν στην ανατροπή του Σεβαρντνάτσε."

Η βρεταννική εφημερίδα Guardian γράφει για το ίδιο θέμα:

"Οι κάτοικοι της Γεωργίας, τουλάχιστον όσοι στήριξαν το πραξικόπημα που οδήγησε στην ανατροπή του Σεβαρντνάτσε, θα πρέπει να χαρούν όσο γίνεται περισσότερο αυτές τις στιγμές. Το αίσθημα της ελευθερίας και η ικανοποίηση από την επανάσταση θα διαρκέσουν μάλλον λίγο. Σίγουρα πάντως ο Σεβαρντνάτσε ήταν περισσότερο μέρος του προβλήματος παρά της λύσης. Είναι κρίμα πάντως η καριέρα του να τελειώνει μέσα στην ντροπή, αλλά είναι προς τιμήν του ότι παραιτήθηκε όταν κατάλαβε πως το παιχνίδι τελείωσε και δεν οδήγησε σε αιματοκύλισμα τη χώρα του."

Ενα από τα κυριότερα θέματα σχολιασμού του γερμανικού τύπου είναι η σκανδαλώδης για πολλούς αμοιβή ενός γραφείου που ειδικεύτεται σε θέματα επικοινωνίας για την βελτίωση της κακής εικόνας του γερμανικού Ιδρύματος Εργασίας. Η αμοιβή είναι 1,3 εκατομμύρια ευρώ και η Τageszeitung του Βερολίνου γράφει:

"Η πραγματική εμπειρία των ανέργων με τα κατά τόπους Ιδρύματα Εργασίας είναι διαμετρικά αντίθετα με αστεία σποτάκια που προγραμματίζονται για την τηλεόραση. Οι άνεργοι δεν είναι "πελάτες". Οι "πελάτες" έχουν πάντα μια εναλλακτική λύση, οι άνεργοι δεν έχουν καμμία. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η διαφήμιση, αλλά η πραγματικότητα.."

Η Frankfurter Rundschau κατηγορεί την κυβέρνηση για αδιαφάνεια στον τρόπο που έγινε η ανάθεση στο συγκεκριμμένο γραφείο:

"Ισως να ισχύει ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις το προεδρείο του Ιδρύματος Εργασίας μπορεί να αναθέσει το έργο χωρίς διαγωνισμό. Ο,τι όμως είναι νομικά σωστό, δεν είναι και δίκαιο. Τί θα πείραζε δηλαδή να προκηρυχθεί διαγωνισμός; Ισως κάποια άλλα γραφεία να ήταν φθηνότερα ή να είχαν καλύτερες ιδέες. Και σε κάθε περίπτωση πάντως ο πρόεδρος θα είχε λιγότερες δυσκολίες να παρουσιάσει την απόφασή του."

Για τη διασύνδεση της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ με παράλληλη εισαγωγή της τρομοκρατίας στην Ευρώπη, όπως υποστηρίζουν κάποιοι συντηρητικοί πολιτικοί ασχολείται η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου:

"Οποιος πιστεύει όπως ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ ότι με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ καραδοκεί και η εισαγωγή της τρομοκρατίας δεν έχει καταλάβει τίποτα από τον ισλαμικό κίνδυνο και ακόμα περισσότερο από εξωτερική πολιτική."