Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) επισημαίνει ότι σχεδόν όλα τα ιταλικά κόμματα, ακόμη και η ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, στηρίζουν κατ' αρχήν τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης υπό τον πρώην διοικητή της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Που οφείλεται άραγε η φιλοευρωπαϊκή μετάλλαξη του Σαλβίνι, η «κοπερνίκεια στροφή» όπως την αποκαλεί ο ιταλικός τύπος; Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «η αλλαγή φρονημάτων του Σαλβίνι είναι το αποτέλεσμα πιέσεων που ασκεί η οικονομικά φιλελεύθερη πτέρυγα της Λέγκα στο προπύργιό της, τις οικονομικά ισχυρές περιφέρειες της Βόρειας Ιταλίας. Επικεφαλής της πτέρυγας είναι ο αντιπρόεδρος του κόμματος Τζιανκάρλο Τζιορτζέτι, που θεωρείται κύριος υποψήφιος της Λέγκα για υπουργικό θώκο σε μία κυβέρνηση Ντράγκι. Αλλά και ο Λούκα Ζάια, ο οποίος τον περασμένο Σεπτέμβριο επανεξελέγη πανηγυρικά στο αξίωμα του κυβερνήτη στο Βένετο, εκτιμάται ότι έχει ασκήσει μετριοπαθή επιρροή στη Λέγκα. Μία απόρριψη του πρώην τραπεζίτη Ντράγκι, ο οποίος απολαμβάνει υψηλό κύρος τόσο σε πολυεθνικές όσο και σε οικογενειακές επιχειρήσεις, δεν συνάδει με την εικόνα που προβάλλουν (στη Λέγκα) ως ένα κόμμα με ιδιαίτερες ικανότητες στον χώρο της οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση ο Σαλβίνι, μετά από τη συνάντησή του με τον Ντράγκι, προέβη σε εκτενή δήλωση στήριξης μίας ΕΕ, την οποία ο ίδιος επί σειρά ετών κατακευραύνωνε ως ‘δικτατορία των τραπεζιτών και των γραφειοκρατών'».

Υπάρχουν όμως και άλλες, μακροπρόθεσμες σκοπιμότητες, εκτιμά ο ανταποκριτής της εφημερίδας στη Ρώμη: «Μετά τη διάλυση του συνασπισμού με τα Πέντε Αστέρια τον Αύγουστο του 2019 από τον Σαλβίνι, που πίεζε για πρόωρες εκλογές, ο Ντράγκι του προσφέρει τώρα μία προοπτική πρόωρης επανόδου στην εξουσία. Κι έτσι η Λέγκα, που είδε τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις να υποχωρούν από το 37% στο 24% μετά τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού με πρωτοβουλία Σαλβίνι, μπορεί να βγει κερδισμένη, επιδεικνύοντας συμπεριφορά υπεύθυνης πολιτικής δύναμης σε εποχές εθνικής κρίσης. Οι επικριτές του προειδοποιούν ότι ο εθνικιστής λύκος Σαλβίνι επανεμφανίζεται με προβιά φιλοευρωπαϊκού προβάτου στα άδυτα της εξουσίας, σκοπεύοντας να επιστρέψει στην πρωταρχική του μορφή μετά από μία νίκη στις εκλογές του 2023».

Το ρίσκο της «αποπομπής» Τραμπ

Τη νέα «διαδικασία αποπομπής» με στόχο τον Ντόναλντ Τραμπ σχολιάζουν πολλές γερμανικές εφημερίδες. Η Süddeutsche Zeitung σημειώνει ότι το εγχείρημα ενέχει κινδύνους, καθώς «ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο ως ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει δύο φορές τη διαδικασία αποπομπής- στίγμα που δεν συνοδεύει ούτε έναν από τους προκατόχους του. Θα μείνει επίσης στην ιστορία- αυτό θεωρείται βέβαιο από τώρα- ως ο πρώτος πρόεδρος που επιβιώνει δύο φορές από μία διαδικασία αποπομπής. Είναι και αυτό ένα ιστορικό επίτευγμα, για το οποίο κανείς από τους προκατόχους του δεν μπορεί να υπερηφανεύεται. Τι από τα δύο θεωρούν πιο σημαντικό οι ψηφοφόροι, είναι ένα ερώτημα καθοριστικής σημασίας για το μέλλον του Τραμπ και των ΗΠΑ».

Από την άλλη πλευρά η εφημερίδα του Μονάχου επισημαίνει: «Θα μπορούσαν οι Δημοκρατικοί να παραιτηθούν από αυτή τη διαδικασία αποπομπής; Όχι. Όχι μετά από ό,τι συνέβη στις 6 Ιανουαρίου. Η έφοδος στο Καπιτώλιο από μία ορδή οπαδών του Τραμπ αποτελούσε σημείο καμπής στη νεότερη αμερικαική ιστορία. Στα προηγούμενα 250 χρόνια οι ΗΠΑ έζησαν πολλά περιστατικά βίας με πολιτικά κίνητρα. Αλλά ποτέ στο παρελθόν ένας πρόεδρος δεν είχε ξεσηκώσει τον όχλο να κινηθεί προς το Κοινοβούλιο για να εμποδίσει βουλευτές και γερουσιαστές να επικυρώσουν την εκλογική του ήττα. Για ποιον λόγο προβλέπεται στο Σύνταγμα μια ρήτρα αποπομπής, αν όχι για να τιμωρείται μία τέτοια επίθεση προς την αμερικανική Δημοκρατία;» 

Με το βλέμμα στις επόμενες αμερικανικές εκλογές

Μία από τις λίγες γερμανικές εφημερίδες που επικρίνουν τη διαδικασία αποπομπής είναι η βαυαρική Nordbayerische Kurrier από το Μπάιροϊτ. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Οι Δημοκρατικοί επιδεικνύουν γελοία συμπεριφορά λέγοντας ότι η διαδικασία αποπομπής θα αποτρέψει τον Τραμπ να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για τον Λευκό Οίκο σε τέσσερα χρόνια. Τόσο πολύ φοβούνται έναν τόσο κακό πρόεδρο; Δεν πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να πείσουν την πλειοψηφία των Αμερικανών, ακολουθώντας μία καλύτερη πολιτική;»

Στις επόμενες εκλογές αναφέρεται και η εφημερίδα Südkurier, καταλήγοντας όμως σε διαφορετικό συμπέρασμα: «Από τότε που ο Τζο Μπάιντεν πήρε θέση στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει την επιστροφή του, σαν ένα φάντασμα που είναι αδύνατον να εκδιωχθεί. Μόνο μία καταδικαστική απόφαση μπορεί να ακυρώσει τα σχέδιά του. Από αυτή την άποψη η αποπομπή θα εξυπηρετούσε και τα συμφέροντα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, χωρίς τις ψήφους του οποίου δεν μπορεί να προχωρήσει. Ο Τραμπ έχει καταντήσει εφιάλτης για το ίδιο του το κόμμα. Σε τέσσερα χρόνια θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα- είτε με τους Ρεμπουμπλικανούς, είτε με ένα ανταγωνιστικό δεξιό σχήμα, για παράδειγμα με το Πατριωτικό Κόμμα. Σε αυτή την περίπτωση ο διχασμός των Ρεπουμπλικανών θα ήταν πλήρης. Έχουν και οι ίδιοι κάθε λόγο να εξουδετερώσουν οριστικά τον Τραμπ».

Γιάννης Παπαδημητρίου