Αν διώξουμε το πρώτο μέλος από τη ευρωζώνη οι αγορές θα αναζητήσουν το επόμενο, δηλώνει στην σημερινή εφημερίδα die Welt, ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας SPD Ζίγκμαρ Γκάμπρειλ..

Ο δημοσιογράφος ερωτά τον πρόεδρο του SPD αν συνεχάρη την καγκελάριο Μέρκελ, για το ότι κατάφερε να επιβάλει τη συνέχιση των σχεδίων της κατά την τελευταία συνάντησή της με τον Σαρκοζί. «Δεν υπάρχει λόγος συγχαρητηρίων» καθώς μιλάμε για μια ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση εδώ και δώδεκα μήνες» απαντά ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. «Μέχρι τώρα δεν αναφέρει κανείς πώς θα είναι αυτή η οικονομική κυβέρνηση ή πως θα δουλεύει. Το SPD ζητά εδώ και καιρό έναν φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ως συμβολή των τραπεζών και των χρηματαγορών στην καταπολέμηση της κρίσης, στην οποία συνέβαλαν και οι ίδιες. Η κ. Μέρκελ εμπόδισε μέχρι τώρα την επιβολή αυτού του φόρου και καλεί μόνο τους φορολογούμενους να πληρώσουν. Οι δύο συντηρητικοί αρχηγοί κυβερνήσεων Μέρκελ και Σαρκοζί δεν είπαν και πάλι λέξη για τη ρύθμιση των αγορών και για την ώθηση που πρέπει να δοθεί επειγόντως στην ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ευρώπη.“

Για τα ευρωομόλογα ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ επιμένει στη θέση ότι είναι προτιμότερα από τους αναποτελεσματικούς μηχανισμούς διάσωσης. «Δεν φωνάζουμε, όμως δεν κλείνουμε και τα μάτια στην πραγματικότητα. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ψήφισαν μηχανισμούς επί μηχανισμών διάσωσης. Κανένας δεν έφερε αποτέλεσμα. Ως προς αυτό προειδοποιούν οι Σοσιαλδημοκράτες περισσότερο από ένα χρόνο. Οι συντηρητικές-φιλελεύθερες κυβερνήσεις κάνουν πολύ μικρά βήματα εγκρίνοντας συνεχώς νέα πακέτα βοήθειας».

Ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Ελλάδα ο πρόεδρος του SPD υποστηρίζει ότι «εδώ και καιρό υπάρχει ανάγκη να ληφθούν παράλληλα περισσότερα μέτρα: ένα πραγματικό κούρεμα χρέους για την Ελλάδα με εν μέρει παραίτηση των πιστωτών, όπως γίνεται σε κάθε κανονική χρεοκοπία. Επιπλέον εξασφάλιση μέρους του χρέους στις υπό κρίση χώρες μέσω συλλογικής ευθύνης του ευρώχώρου, δηλαδή αυτό που ονομάζεται ευρωομόλογα. Ταυτόχρονα πρέπει τα κράτη που κάνουν χρήση των ευρωομολόγων να επιτρέπουν στην Ε.Ε. να εγκρίνει τον προϋπολογισμό τους. Όποιο κράτος χρειάζεται βοήθεια από την Ε.Ε. πρέπει να το συναποφασίζει μαζί με την ΕΕ. Χρειαζόμαστε επίσης ένα κοινό πρόγραμμα ανάπτυξης στην Ευρώπη, γιατί μόνο μέσω της ανάπτυξης θα μπορέσουν να βγουν τα υπερχρεωμένα κράτη από την κρίση. Αυτό το πρόγραμμα ανάπτυξης θα ήταν αντικείμενο της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης».

Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι απαιτούνται και δυνατότητες επιβολής κυρώσεων ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θεωρεί ότι χρειάζεται και κάτι παραπάνω, ελπίδα για τους νέους της Ευρώπης. «Η Ευρώπη ήταν κάποτε, πάνω απ’ όλα για τους νέους ανθρώπους, η ελπίδα για ευημερία και ειρήνη. Με 45% ανεργία των νέων στην Ισπανία ή 40% στην Ελλάδα η Ευρώπη είναι σήμερα για τους νέους μάλλον μια πικρή απογοήτευση. Χρειαζόμαστε άμεσα ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα κατά της ανεργίας των νέων. Θα ήταν ένα ισχυρό μήνυμα, εάν η οικονομία, τα συνδικάτα και η πολιτική στην Ευρώπη έθεταν στόχο τη μείωση της ανεργίας των νέων κατά το ήμισυ, εντός δύο έως τριών ετών.“

Ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος επαναλαμβάνει την αντίθεσή σε αποκλεισμούς από την ευρωζώνη χωρών με δημοσιονομικά ελλείμματα απαντά:

«Αυτές είναι φαντασίες κάποιων που δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι τότε οι χρηματαγορές θα ήταν ακόμη πιο ανήσυχες. Εάν διώξουμε το πρώτο κράτος από την Ευρωζώνη, οι πιστωτές θα δοκιμάσουν στις χρηματαγορές το επόμενο κράτος της Ευρωζώνης. Το ζήτημα είναι λοιπόν να σταματήσουμε το φαύλο κύκλο. Και μάλιστα αυτό είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας. Γιατί ήμασταν για χρόνια οι οικονομικοί νικητές του ευρώ. Σε περίπτωση διάλυσης του ευρώ θα είμαστε, ως κράτος εξαγωγών, οι μεγάλοι ηττημένοι. Έχουμε και χρειαζόμαστε μια Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων. Ούτε η Ευρωζώνη, ούτε το Σύμφωνο Σένγκεν περιλαμβάνει όλη την Ε.Ε. Πρέπει να υποστηρίξουμε έναν ευρωπαϊκό πυρήνα, στον οποίο μερικά κράτη έχουν εντατικότερη πολιτική συνεργασία“.

Σε ερώτηση, γιατί ο ερυθρό-πράσινος συνασπισμός δεν επέβαλε τότε φόρο συναλλαγών, απαντά: «Ο Schröder και ο Chirac ξεκίνησαν την προσπάθεια. Ωστόσο προ της κρίσης δεν βρήκαμε στην Ευρώπη συμμάχους. Οι τράπεζες απαίτησαν τότε την ελευθερία των δυνάμεων της αγοράς και την υποχώρηση του κράτους. Τώρα ζητιανεύουν από το κράτος υποστήριξη. Είναι σκανδαλώδες ότι για κάθε ψωμάκι πρέπει να πληρώνεται ΦΠΑ, όμως όχι για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών της εμπόδιζαν πάντα την επιβολή φόρου στις χρηματαγορές. Το ίδιο θα γίνει και αυτή τη φορά. Όσο κυβερνά με το FDP και όσο ο συνασπισμός δεν βρίσκει το δρόμο της επιστροφής σε μια κοινωνικά ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς, στην οποία οι φόροι δεν είναι εκ προοιμίου άδικοι, η κυβέρνηση Μέρκελ θα παραμείνει εμπόδιο στη ρύθμιση των χρηματαγορών».