Τα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης να επαναφέρει σε ισχύ για την Ελλάδα τον Κανονισμό του Δουβλίνου σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung στη στήλη «Το αίνιγμα της εβδομάδας», την οποία βρίσκουμε στις πολιτικές της σελίδες. Όπως εξηγεί η εφημερίδα του Μονάχου, «σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού του Δουβλίνου αιτούντες άσυλο που κατόρθωσαν να φθάσουν στη Γερμανία πρέπει ουσιαστικά να στέλνονται εκεί όπου έκαναν το πρώτο τους βήμα εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για την Ελλάδα. Οι απελάσεις προς τη χώρα δεν επιτρέπονται από το 2011. Απαγορεύθηκαν δικαστικά εξαιτίας ελλείψεων στο εγχώριο σύστημα ασύλου».

Όπως υπενθυμίζει το δημοσίευμα, τον περασμένο Δεκέμβριο η Κομισιόν συνέστησε στα κράτη μέλη να επιστρέψουν στην κανονική πρακτική από την ερχόμενη άνοιξη. Η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί να ακολουθήσει αυτή τη σύσταση, με το υπουργείο Εσωτερικών να προσανατολίζεται σε επαναφορά των επαναπροωθήσεων προς την Ελλάδα από τις 15 Μαρτίου. Μιλάμε επομένως για πλήρη επαναφορά της τάξης, διερωτάται η SZ και απαντά: «Όχι. Η ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης είναι, ακριβώς όπως και αυτή της Κομισιόν, αρχικά απλά και μόνο μια δήλωση προθέσεων, η οποία θα πρέπει να γίνει αντιληπτή με πολιτικούς όρους. Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο ενδιαφέρονται για μια διαρκή, βασιζόμενη σε περισσότερη αλληλεγγύη μεταρρύθμιση του συστήματος του Δουβλίνου. Για να επιτευχθεί πρόοδος σε αυτό το πεδίο θα βοηθούσε εάν το σύστημα λειτουργούσε και πάλι ως έναν βαθμό», επισημαίνει η εφημερίδα του Μονάχου.

«Κι όμως κινείται»

Με αυτόν τον γλαφυρό τίτλο το περιοδικό Spiegel εστιάζει στις κρατούσες αντιλήψεις για την ΕΕ επιχειρώντας να εντοπίσει τις αιτίες που γεννούν τον αρνητισμό των πολιτών απέναντι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. «Είναι η ΕΕ ένα τερατούργημα μακριά από τον πολίτη; Ανίκανη για μια πολιτική που να βελτιώνει τη ζωή (σ.σ των πολιτών); Ναι. Και όχι! Πανευρωπαϊκά διοχετεύονται χρήματα από τις Βρυξέλλες σε χιλιάδες ιδέες και έργα. Γιατί δεν το καταλαβαίνει κανείς;» διερωτάται ο αρθρογράφος του εκτενούς αφιερώματος του Spiegel, υπενθυμίζοντας ότι τον φετινό Απρίλιο συμπληρώνονται 60 χρόνια από την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης, από τις οποίες προέκυψε εν συνεχεία η ΕΕ. «Ωστόσο σε πολλές περιοχές θα κυριαρχήσει το αίσθημα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γιορτάσει κανείς. Εδώ και χρόνια κοπάζει ο άνεμος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και φαίνεται σαν να μπορεί να βρει κανείς πλειοψηφίες στην κοινωνία και στα μέσα ενημέρωσης που να υποστηρίζουν την άποψη ότι η ΕΕ ανήκει στη χωματερή της Ιστορίας. (…) Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει το καλά επεξεργασμένο κλισέ», σχολιάζει το δημοσίευμα.

Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι από τις έρευνες που προηγήθηκαν του δημοσιεύματος κατέστη σαφές ότι «η Ευρώπη βρίσκεται μεν παντού ακούραστα επί το έργο, αλλά οι επιτυχίες της μένουν αφανείς. (…) Η δήθεν τόσο απόμακρη από τους πολίτες Ευρώπη βρίσκεται πραγματικά σε κάθε πλατεία, σε κάθε γωνιά –και διαρκώς παραβλέπεται από την πλειοψηφία των περαστικών».

Το δημοσίευμα παραθέτει πλήθος έργων τα οποία υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται με τη συνδρομή και τη χρηματοδότηση της ΕΕ, δίνοντας και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την Κρήτη. «Ψηλά πάνω από τη μακριά, όμορφη παραλία του Ρεθύμνου βρίσκονται τα κτήρια του εργοστασίου παραγωγής αλλαντικών Creta Farms, τον ιδιοκτήτη του οποίου δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει κανείς σε ό,τι αφορά τον ενθουσιασμό του για την Ευρώπη». Όπως σημειώνεται, εκεί αναπτύχθηκε μια μέθοδος εξαγωγής του χοιρινού λίπους από τα αλλαντικά και αντικατάστασής του από ελαιόλαδο. Η μεγάλη ζήτηση για τα προϊόντα της εταιρείας στην αυστραλιανή αγορά απαιτούσε ταχεία ανάπτυξη της μονάδας. Έτσι η Creta Farms εντάχθηκε στο επενδυτικό σχέδιο Γιούνκερ, λαμβάνοντας δάνεια 15 εκατομμυρίων ευρώ. «Χωρίς αυτά τα χρήματα, λέει ο πρόεδρος της εταιρείας Μάνος Δομαζάκης, (…) δεν θα μπορούσε να καλυφθεί η ζήτηση και οι σχεδόν 700 θέσεις εργασίας γρήγορα θα απειλούνταν. Και 700 θέσεις εργασίας στο Ρέθυμνο της Κρήτης είναι ένας ολόκληρος κόσμος», σχολιάζει το Spiegel.

Άρης Καλτιριμτζής