Είναι πολλοί και φαίνεται ότι κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι. Το Σαββατοκύριακο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους και ένωσαν τη φωνή τους διατρανώνοντας την αγανάκτησή τους για τον «μυστηριώδη» θάνατο της Μαχσά Αμινί στα χέρια της Αστυνομίας Ηθών στο Ιράν, αλλά και την οργή τους για το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Άνδρες και γυναίκες βρέθηκαν μαζί στους δρόμους, αλλά αυτή τη φορά τον τόνο δίνουν οι γυναίκες.

Οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές κατάγονται από το Ιράν και ζουν μόνιμα στο εξωτερικό. Όπως η Σιρίν Ναριμάν, που κατέβηκε στους δρόμους, μαζί με χιλιάδες άλλους στην Ουάσιγκτον, μπροστά στον Λευκό Οίκο. Η ίδια, όπως λέει, είχε φυλακιστεί στο Ιράν, αλλά κατάφερε να διαφύγει. «Ήμουν από τους λίγους που έφυγαν, ήμουν τυχερή», λέει. «Πολλοί συγκρατούμενοι εκτελέστηκαν το 1988. Είχαν σκοτώσει και μία ξαδέλφη μου. Ξέρω τι συμβαίνει στο Ιράν και συμπαρίσταμαι με την καρδιά μου στους πολιτικούς κρατούμενους».

«Γυναίκες- Ζωή- Ελευθερία»

«Γυναίκες- Ζωή- Ελευθερία» είναι ένα από τα κεντρικά συνθήματα της εκδήλωσης. Οι διαδηλωτές κρατούν σημαίες του Ιράν και ανάβουν κεριά μπροστά στον Λευκό Οίκο. Όλο και πιο ξεκάθαρο είναι το αίτημα για καθεστωτική αλλαγή, ιδιαίτερα στην Ουάσιγκτον, όπου τις κινητοποιήσεις διοργανώνει η ιρανική διασπορά (Organization of Iranian American Communities, OIAC). Δεν είναι οι πρώτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του αναχρονιστικού καθεστώτος της Τεχεράνης, αλλά αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά, επισημαίνει ο Αρέφ Αλβαντί, ένας από τους άνδρες που συμμετέχουν στην πορεία. «Νομίζω ότι αυτή τη φορά οι γυναίκες είναι στην πρωτοπορία», λέει. «Αυτή τη φορά οι γυναίκες κάνουν την επανάσταση. Είναι η ελπίδα μας για το μέλλον του Ιράν...»

Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από τον θάνατο της Μαχσά Αμινί.Στο ίδιο το Ιράν γίνονται κάθε τόσο διαδηλώσεις, που πνίγονται στο αίμα από το καθεστώς. Εκτιμάται ότι δεκάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Τη μνήμη και αυτών των θυμάτων θέλουν να τιμήσουν οι διαδηλωτές σε όλον τον κόσμο. Μαζική κινητοποίηση έγινε και στο Μόντραλ του Καναδά το Σαββατοκύριακο. «Πες το όνομά της» («Say her name») φώναζαν κάθε τόσο οι διαδηλωτές. Το όνομα της Μαχσά Αμινί δεν επιτρέπεται να ξεχαστεί.

Σε μία συμβολική εκδήλωση διαμαρτυρίας πολλές γυναίκες παίρνουν ένα ψαλίδι και κόβουν τα μαλλιά τους στη μέση του δρόμου. Μία από αυτές είναι η 30χρονη Σιν, που ζει μόνιμα στον Καναδά. «Οι άνθρωποι αγωνίζονται στο Ιράν», λέει. «Αλλά η βία που αντιμετωπίζουν είναι απίστευτη, βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Το τι κάνω εγώ με τα μαλλιά μου δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που υπομένουν εκείνοι...»

«Δεν επικοινωνούμε με τις οικογένειές μας»

Χιλιάδες άνθρωποι δίνουν το παρών και στη Μαδρίτη, με σημαίες του Ιράν και το γνωστό σύνθημα «Γυναίκες- Ζωή- Ελευθερία» στην ισπανική του παραλλαγή: «Mujer-Vida-Libertad». Στους δρόμους της ισπανικής πρωτεύουσας ακούγονται παραδοσιακά τραγούδια του Ιράν. Αγανάκτηση για το καθεστώς από τον 23χρονο Άμασις, γιατί, όπως λέει «έχουν κατεβάσει και το Ίντερνετ κι έτσι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τις οικογένειές μας στο Ιράν. Συμμετέχουμε όμως στη διαδήλωση για να γίνουμε εμείς η φωνή του λαού στο Ιράν. Γι αυτό είμαστε εδώ...»

Κινητοποιήσεις έγιναν και στη Γερμανία το Σαββατοκύριακο. Η αστυνομία κάνει λόγο για περίπου 6.500 διαδηλωτές στο Ντίσελντορφ,  5.000 στο Βερολίνο και άλλους 4.000 στη Φρανκφούρτη. «Θα πάρουμε πίσω το Ιράν», φώναζαν οι διαδηλωτές στη Φρανκφούρτη. Κάποιοι από τους ομιλητές απηύθυναν έκκληση στη γερμανική κυβέρνηση να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στο καθεστώς της Τεχεράνης.

Γιάννης Παπαδημητρίου (AP, ARD)