H ταινία «Touch me not» είναι ως γνωστόν η ταινία που κέρδισε τη φετινή Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο. Πρόκειται για την πρώτη ταινία της 38χρονης Ρουμάνας σκηνοθέτιδας Αντίνα Πιντίλιε και ήταν η ταινία έκπληξη. Κριτικοί κινηματογράφου και σκηνοθέτες δεν την είχαν συμπεριλάβει στις προτιμήσεις τους ενώ οι επιφυλλίδες των εφημερίδων και τα περιοδικά στοιχημάτιζαν για τη νίκη άλλων ταινιών.

Η κριτικός κινηματογράφου στην εβδομαδιαία έγκυρη εφημερίδα Die Zeit Κάτια Νικοδήμου έγραψε πως σε ένα στοίχημα θα έβαζε όλη της την περιουσία κατά της ταινίας. Η Welt το περασμένο Σάββατο είχε τίτλο «Μια σοκαριστική απόφαση».

Γιατί όμως; Η Αντίνα Πιντίλιε προβαίνει σε ένα πείραμα και ερευνά με τη βοήθεια ηθοποιών και μη επαγγελματιών την ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Παρακολουθεί κανείς στενά σκηνές αυνανισμού, μαθαίνει για το σεξ σε αναπηρικό καροτσάκι και επισκέπτεται ένα σαδομαζοχιστικό κλαμπ.

Μπορεί να μοιάζει με τέχνη βαλμένη σε πειραματικό εργαστήριο ωστόσο κριτικοί κινηματογράφου διαπιστώνουν πως οι πολύ προσωπικές σκηνές σεξ ξενίζουν, δεν πείθουν, είναι «ανυπόφορες» όπως σημειώνει το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων DPA. Στη συγκεκριμένη ταινία δεν ερευνώνται απλά τα όρια της ντροπής αλλά ξεπερνιούνται κατά πολύ. Πολλοί θεατές εγκατέλειψαν την αίθουσα κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας της ταινίας.

Ωστόσο ο Τομ Τίκβερ, ένας πολύ δημοφιλής σκηνοθέτης με ταινίες όπως «Τρέξε Λόλα, τρέξε» δήλωσε όσον αφορά την απόφαση της κριτικής επιτροπής: «Η κριτική επιτροπή δεν θέλησε να τιμήσει μόνο τι κάνει ο κινηματογράφος αλλά και μέχρι που μπορεί να φθάσει».

Ταινίες με πρωταγωνιστές στα όριά τους

Το πρόβλημα με την ταινία, εκτιμά ο ανταποκριτής του πρακτορείου ειδήσεων EPD, δεν είναι οι πολλές σκηνές σεξ αλλά το ότι δεν καταλήγει σε κάποιο συμπέρασμα. Ο καθένας καταλαβαίνει κάτι διαφορετικό όσον αφορά τη σεξουαλικότητα και η ταινία δεν έρχεται να προσθέσει κάτι καινούργιο.

Η απόφαση της κριτικής επιτροπής έχει διχάσει πράγματι κοινό και κριτικούς ωστόσο έρχεται να αναδείξει μια κινηματογραφική τάση των τελευταίων ετών. Οι σκηνοθέτες φέρνουν τους χαρακτήρες στα όριά τους και τους παρακολουθούν σαν να βρίσκονταν σε ένα πειραματικό εργαστήριο.

Για παράδειγμα στην ταινία τρόμου Unsane, του Αμερικανού σκηνοθέτη Στήβεν Σόντερμπεργκ, η οποία γυρίστηκε με κινητό τηλέφωνο, παρουσιάζει μια γυναίκα η οποία εργάζεται σε μια τράπεζα και η οποία παρά τη θέλησή της κλείνεται σε μια ψυχιατρική κλινική για να διαπιστώσει πως ένας νοσηλευτής είναι  ο άνθρωπος, ο οποίος για χρόνια την παρακολουθούσε κατά πόδας. Η ταινία «Ουτόγια 22 Ιουλίου» αναπαριστά τη δολοφονική επίθεση του ακροδεξιού Μπρέιβικ στο νορβηγικό νησί. Η ταινία είναι γυρισμένη με μια μόνο σκηνή και πάντα από την προοπτική των θυμάτων.

Ίσως η ταινία «Touch me not» είναι μια καλή ευκαιρία για να συζητηθούν και πάλι τα όρια στην τέχνη.

DPA / EPD/ Μαρία Ρηγούτσου