Ενώ εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν την Ουκρανία καθώς ο πόλεμος μαίνεται, η Έρικα Χάλτζη έπρεπε να μείνει. Είναι 80 ετών και έχει άνοια. Ξεχνάει που είναι και τι κάνει. Δεν αναγνωρίζει πια ούτε την ίδια της την κόρη.

Η κόρη της, η Λέσγια, ζει ήδη στη Γερμανία και ανησυχούσε για τη μητέρα της. Η ηλικιωμένη γυναίκα ζούσε στην πόλη Καλούς στη δυτική Ουκρανία από το 1945, λέει η Λέσγια στην DW. Είχε Γερμανούς προγόνους, γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη στον Όδηρα και απελάθηκε στη Σοβιετική Ένωση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την επανένωση ήθελε να επιστρέψει στη Γερμανία όμως οι αρχές ήταν αντίθετες. Όταν η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία στα τέλη Φεβρουαρίου, οι δυο τους ήταν σε απόγνωση.

Πολλοί ηλικιωμένοι στην Ουκρανία αισθάνονται το ίδιο όπως η Έρικα Χάλτζη αυτές τις μέρες. Έμειναν πίσω, αβοήθητοι και ανυπεράσπιστοι. Δεν είναι σαφές πόσοι ακριβώς άνθρωποι παρέμειναν.

Η επισφαλής κατάσταση των ηλικιωμένων στην Ουκρανία

Το 2020, περίπου το 16% των κατοίκων της Ουκρανίας ήταν άνω των 65 ετών. Λίγοι ηλικιωμένοι πάντως μέχρι σήμερα κατάφεραν να φθάσουν μέχρι τα σύνορα, λέει ο Μπερντ Γκέκεν, διευθύνων σύμβουλος της ανθρωπιστικής οργάνωσης Cap Anamur:

«Τα χρόνια που υποστηρίξαμε διάφορα μικρά προγράμματα στην ανατολική Ουκρανία, η ομάδα μας φρόντισε πολλούς ηλικιωμένους, ορισμένοι από τους οποίους ζούσαν σε πολύ κακές συνθήκες», λέει στην DW.

Μετά από τρεις εβδομάδες αποτυχημένων προσπαθειών και φόβου, η Λέσγια κατάφερε τελικά να βγάλει την 80χρονη από την Ουκρανία.

Η επιχείρηση διάσωσης ήταν δύσκολη. Μια μέρα η Λέσγια πήγε στα πολωνοουκρανικά σύνορα με τον γιο της. Έπρεπε να περάσει τα σύνορα. Στην Ουκρανία έχει κανονίσει να συναντήσει τη νοσοκόμα της μητέρας της.

«Είναι απίστευτα δύσκολη η κατάσταση», λέει η Λέσγια, περιγράφοντας την κατάσταση στην ουκρανική συνοριακή περιοχή. «Όλοι κλαίνε, όλοι είναι απελπισμένοι, υπάρχουν στρατιώτες με καλάσνικοφ παντού. Τους προσπερνάς με το αυτοκίνητο και δεν ξέρεις αν θα ξαναφύγεις από τη χώρα», λέει.

Η Έρικα βρήκε ένα ασφαλές καταφύγιο

Φτάνοντας στο σημείο συνάντησης, η Έρικα μπήκε τελικά στο αυτοκίνητο της κόρης της. Η ηλικιωμένη γυναίκα πονούσε πολύ στο πόδι από το να κάθεται για πολλή ώρα. Δεν υπήρχε βοήθεια από τους στρατιώτες, λέει η Λέσγια.

Στην Ουκρανία, οι ηλικιωμένοι συχνά αφήνονται στην τύχη τους. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου κατάλληλα γηροκομεία και είναι ακριβά, λέει η Λέσγια. Σε μεγάλες πόλεις όπως το Κίεβο οι εθελοντές προσπαθούν να ανακουφίσουν τη δυστυχία τους και να τους βοηθήσουν. Η εκκλησία είναι το πρώτο καταφύγιο για τους ηλικιωμένους και τους αδύναμους. Οι περισσότεροι πάνε στις εκκλησίες μόνο και μόνο για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί.

Η Έρικα Χάλτζη έφτασε στο μεταξύ στη Γερμανία. Μένει στο διαμέρισμα της κόρης της στη Φρανκφούρτη. Λόγω της άνοιας, βηματίζει ανήσυχα πάνω κάτω προσπαθώντας να προσανατολιστεί. «Αυτή είναι φυσικά μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας», λέει η Λέσγια. «Θέλω να της δώσω ζεστασιά, ασφάλεια και να της δείξω την ευγνωμοσύνη μου». Δεν ξέρει όμως ακόμα πώς να συνδυάσει τη φροντίδα της μητέρας με τη δική της δουλειά. Το σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχει κάποιος εκεί για την Έρικα.

Λεάντερ Λέβε

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου