Πρόκειται για έργα που χρηματοδοτούνται μέσω του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), καθώς και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας. Είναι η δεύτερη αναπτυξιακή «ένεση» μέσω κοινοτικών κονδυλίων μετά την αντίστοιχη απόφαση για μεταφορά κονδυλίων του ΕΣΠΑ με αυξημένη κοινοτική συμμετοχή, που είχε εγκριθεί προ ημερών στις Βρυξέλλες. Ανάλογες διευκολύνσεις προβλέπονται και για άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με οικονομικά προβλήματα, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ρουμανία.

Ζητούμενο: η οικονομική ανάπτυξη σε εποχές λιτότητας, επισημαίνει ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Δανέλλης.

«Είναι εντελώς ανορθολογικό να προσπαθούμε μέσα από τη λιτότητα να καλύψουμε τα δημοσιονομικά μας προβλήματα. Αν δεν παράγεται πλούτος, δεν υπάρχει και η δυνατότητα φοροδοτικής δράσης των κοινωνιών, των επαγγελματικών ομάδων που θα ανατροφοδοτήσουν τις εθνικές οικονομίες, προκειμένου να καλύψουν ελλείμματα και χρέη. Άρα αυτό που απαιτείται είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας Αυτή είναι η φιλοσοφία της σημερινής τροποποίησης του κοινοτικού κανονισμού. Και βεβαίως μπροστά μας είναι το μεγάλο στοίχημα της αξιοποίησης των 15 δισεκατομμυρίων του ΕΣΠΑ, ένα τεράστιο ποσό που μπορούμε να απορροφήσουμε με αυτή τη λογική» τονίζει ο Έλληνας ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.

«Ζήλιες» από τους Ανατολικοευρωπαίους

Η αρχική ανακοίνωση για αύξηση κοινοτικής συμμετοχής σε συγχρηματοδοτούμενα έργα στην Ελλάδα είχε προκαλέσει αντιδράσεις σε πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες αγωνίζονται να αυξήσουν τη δική τους συμμετοχή στην «πίτα» των ευρωπαϊκών κονδυλίων και υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει προνομιακή μεταχείριση και μάλιστα αδικαιολόγητα, καθώς, όπως λένε, η ίδια ευθύνεται για το σημερινό αδιέξοδο στα δημόσια οικονομικά της.

Στις τελικές προτάσεις της η Κομισιόν εξευμενίζει τους Ανατολικοευρωπαίους, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να αυξηθεί το συνολικό ποσό χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Αλλά τότε πώς εξηγείται η αυξημένη κοινοτική συμμετοχή σε ένα έργο συγχρηματοδότησης;

«Αυτό σημαίνει ότι η Κοινότητα θα συμμετέχει με το 95% του προϋπολογισμού του συγκεκριμένου έργου, προκειμένου με την προσθήκη του 5% από τη χώρα-μέλος να ολοκληρωθούν τα έργα αυτά. Πρέπει να προσέξουμε όμως το εξής: Δεν διαφοροποιείται ο συνολικός προϋπολογισμός των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Αναγκαζόμαστε να κάνουμε μία αναδιάρθρωση του συνολικού σχεδιασμού, που σημαίνει ότι κάποια έργα συνολικού προϋπολογισμού 20% του συνόλου του διατιθέμενου ποσού θα πρέπει να εξαιρεθούν, να ματαιωθούν. Γιατί βεβαίως ένα έργο δεν μπορεί να μείνει με μισό προϋπολογισμό, δεν μπορεί να μείνει ατελείωτο».

Με απλά λόγια: Αν μέχρι σήμερα είχαν προγραμματιστεί δέκα έργα με κοινοτική συμμετοχή 75%, τώρα με τα ίδια χρήματα θα γίνουν εννέα έργα με συμμετοχή 95%, ενώ ένα έργο δεν θα γίνει καθόλου.

Ελληνική κακοδαιμονία, εισαγόμενη τεχνογνωσία

Η δυσάρεστη εναλλακτική λύση θα ήταν να μη γίνει κανένα έργο, καθώς η ελληνική κυβέρνηση είτε δεν μπορεί να καταθέσει τη δική της χρηματοδότηση λόγω οικονομικών προβλημάτων, είτε δεν μπορεί να απορροφήσει εγκαίρως την αντίστοιχη κοινοτική χρηματοδότηση. Η επιλογή των έργων που θα ακυρωθούν γίνεται σε εθνικό επίπεδο, αλλά με κοινοτική επίβλεψη, επισημαίνει ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

«Βασική προϋπόθεση είναι να υποστηριχθεί η αρχή της περιφερειακής ανάπτυξης και της συνοχής. Τα έργα που θα εξαιρεθούν είναι προφανώς αυτά που έχουν τη μικρότερη ωρίμανση και που η αφαίρεσή τους από τον εθνικό προϋπολογισμό δεν προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με τον συνοχή της χώρας μας και της κάθε χώρας μέλους που υπάγεται σε αυτή τη ρύθμιση».

Μία εναλλακτική λύση θα ήταν να πληρωθούν προκαταβολικά από τον προϋπολογισμό του 2013 οι ενισχύσεις για τα έργα του 2011 και του 2012. Αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα της ακύρωσης συγκεκριμένων έργων παραμένει, αλλά παραπέμπεται στις καλένδες. Όπως επίσης παραμένει το μείζον πρόβλημα της αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, τονίζει ο Έλληνας ευρωβουλευτής.

«Η γραφειοκρατία, οι λογικές με τις οποίες μέχρι σήμερα προγραμματίζαμε και υλοποιούσαμε τον προγραμματισμό μας, δείχνουν ότι έχουμε πρόβλημα. Γι αυτό και η ανάγκη τεχνογνωσίας και τεχνικής στήριξης, είτε από την Task Force, είτε όλων των άλλων προγραμματισμένων και οργανωμένων προσπαθειών βοήθειας από πλευράς Ε.Ε. Νομίζω ότι αυτό θα είναι καθοριστικής σημασίας», λέει ο Σπύρος Δανέλλης στην Deutsche Welle..

Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης