«Ποιος περιμένει ποιον; Ο πολιτικός το αεροπλάνο ή το αεροπλάνο τον πολιτικό;», διερωτάται το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND) για το περιστατικό χειροδικίας με τον Λευτέρη Αυγενάκη στο Ελ. Βενιζέλος. «Στην πραγματικότητα το ζήτημα αφορά κάτι πιο σημαντικό: τις πελατειακές σχέσεις και τον νεποτισμό στην πολιτική κουλτούρα της χώρας που αρέσκεται να θεωρείται ως το "λίκνο της δημοκρατίας”».

Μετά τη χειροδικία του σε βάρος υπαλλήλου του αεροδρομίου ο Αυγενάκης διαγράφηκε από τη Νέα Δημοκρατία. «Σύμφωνα με μάρτυρες, όταν κατέφτασε η αστυνομία, ο Αυγενάκης φώναζε: "Μη με πιάνετε, έχω ασυλία!”. Και πιθανότατα ακούστηκε εν συνεχεία και η φράση που ανέφερε τώρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”

Αυτήν τη φράση πρέπει να την έχουν ακούσει γενιές και γενιές Ελλήνων τροχονόμων, όταν προσπαθούσαν να δώσουν κλήση σε κάποιον πολιτικό που είχε παρκάρει παράνομα ή οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα. Το ίδιο και οι σερβιτόροι, όταν ένας πελάτης που θεωρεί τον εαυτό του σημαντικό έκρινε πως το σέρβις δεν είναι αρκετά γρήγορο».

Στον ανασχηματισμό που έγινε πριν από τρεις εβδομάδες ο Αυγενάκης έχασε και το υπουργικό του αξίωμα – «και ίσως γι' αυτό να ξέσπασε κατ' αυτόν τον τρόπο», όπως παρατηρεί το RND. «Εάν ήταν ακόμη υπουργός, το αεροπλάνο μπορεί και να τον περίμενε».

Ο Έλληνας πολιτικός πάντως δεν πρόκειται να παραδώσει την έδρα του. «Με όλα αυτά δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς που η απογοήτευση απέναντι στην πολιτική αυξάνεται στην γενέτειρα της δημοκρατίας. Αυτό φάνηκε εξάλλου και στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Το 1981 η συμμετοχή στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανήλθε στο 81,5%. Το 2019 έφτασε στο 59%, ενώ στις τελευταίες εκλογές περιορίστηκε μόλις στο 41,4%», καταλήγει το γερμανικό μέσο.

EURO 2004: 20 χρόνια από τον γαλανόλευκο θρίαμβο

20 χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από την ημέρα που η Ελλάδα έγραψε μία από τις πιο εντυπωσιακές σελίδες στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων κατακτώντας το τρόπαιο στην Πορτογαλία.

«Στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν πολλοί θεοί: ο Δίας, ο Ποσειδώνας, η Άρτεμις, η Αφροδίτη. Και υπάρχει και ο "Ρεχακλής”, […] ο οποίος πάντοτε θα έχει μία θέση στις καρδιές των Ελλήνων», γράφει η Sportschau για τον Ότο Ρεχάγκελ. «Τη στιγμή που νικήσαμε στον τελικό την Πορτογαλία, ήξερα πως γράψαμε ποδοσφαιρική ιστορία. Ακόμη και σήμερα, 20 χρόνια αργότερα, όταν έρχομαι στην Ελλάδα, οι άνθρωποι θέλουν να μου μιλήσουν για εκείνη τη διοργάνωση. Αυτή η επιτυχία είναι αξέχαστη», δηλώνει ο Γερμανός προπονητής.

«Μετά τις πρώτες επιτυχίες σε κάποια φιλικά, όπως για παράδειγμα απέναντι στην Ισπανία, ο Ρεχάγκελ άρχισε να συνειδητοποιεί πως δεν έχει ένα σύνολο-σκορποχώρι, αλλά μία ομάδα με προοπτική», συνεχίζει το γερμανικό μέσο.

«Ήδη στο πρώτο παιχνίδι του EURO 2004 οι Έλληνες κέρδισαν την οικοδέσποινα Πορτογαλία, ενώ στα προημιτελικά απέκλεισαν την πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία. "Τότε έλεγαν όλοι πως στον επόμενο αγώνα θα χάσουμε. Έκανα πλάκα και είπα στους παίκτες μας ότι πρέπει να περάσουμε, προτού καταλάβουν οι άλλοι τι γίνεται. Πάντα πίστευαν πως δεν θα μπορέσουμε να έχουμε την ίδια απόδοση ως το τέλος του τουρνουά”, διηγείται ο Ρεχάγκελ».

Τελικά όμως η Εθνική απέκλεισε τους Τσέχους και στον τελικό «χάλασε το πάρτι της Πορτογαλίας για μία ακόμη φορά. Η Ελλάδα επικράτησε με 1-0, χωρίς κάποιο ποδοσφαιρικό υπερθέαμα, αλλά με ποδόσφαιρο α λα Ρεχάγκελ, με στόχο το αποτέλεσμα. Και έτσι το θαύμα ολοκληρώθηκε».

Στο Βερολίνο ο Ερντογάν για το Ολλανδία-Τουρκία

Ο αγώνας Αυστρία-Τουρκία για τους «16» του EURO 2024 ήταν από τα καλά παιχνίδια του τουρνουά. Στον απόηχο του παιχνιδιού όμως το ποδόσφαιρο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα – και όλα περιστρέφονται γύρω από τον πανηγυρισμό του Τούρκου αμυντικού Ντεμιράλ και τον χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων.

Μάλιστα, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν αποφάσισε να αλλάξει τα σχέδιά του και να παρευρεθεί στον αγώνα της Τουρκίας με την Ολλανδία στο Βερολίνο το Σάββατο για τα προημιτελικά – δείχνοντας έτσι πως τα όσα ακολούθησαν του αγώνα με την Αυστρία εξελίσσονται σε μία διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου.

«Ο Ερντογάν πάντοτε έκανε εκστρατεία με το βλέμμα στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας και παρουσιαζόταν ως πατριάρχης της», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Οπότε, εάν τώρα έρχεται εσπευσμένα για τον αγώνα της Τουρκίας, […] πρέπει να είναι κανείς σε εγρήγορση.

Αυτό που εδώ θεωρείται ριζοσπαστικό, στον κύκλο του Ερντογάν περνάει προφανώς ως μία πράξη πατριωτισμού. Είναι καλό το ότι η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με μία σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτισμών για το ποιος είναι ο κυρίαρχος. Ανεξαρτήτως του πώς θα έρθει ο Ερντογάν στο γήπεδο – θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργήσει μία τεταμένη ατμόσφαιρα. […] Τα σημαντικά ερωτήματα για τη Γερμανία, ιδίως όσον αφορά την ασφάλεια και την ενσωμάτωση, είναι τα εξής: γιατί ένας αυταρχικός ηγέτης έχει τέτοια απήχηση στους Γερμανούς-Τούρκους, τι λέει αυτό για τη δική μας πολιτική – και τι πρέπει να αλλάξουμε;»