Εκτενές ρεπορτάζ για τις αγοραστικές συνήθειες των κατοίκων της Λέσβου δημοσιεύει η εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου. Σε αυτό επισημαίνεται ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των καταναλωτών από το ελληνικό νησί στη λαϊκή αγορά στο τουρκικό Αϊβαλί. Οι επισκέψεις Ελλήνων στα τουρκικά παράλια αυξήθηκαν κατακόρυφα με την οικονομική κρίση και ακόμη περισσότερο με την πτώση της αξίας του τουρκικού νομίσματος.

«Στις διαδρομές της Πέμπτης από το λιμάνι του Αϊβαλιού για τη Μυτιλήνη όλοι φαίνονται ευτυχισμένοι. Η εικόνα αυτή όμως δεν μπορεί να κρύψει τη μιζέρια και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Η λαϊκή αγορά στο Αϊβαλί γίνεται κάθε Πέμπτη εδώ και χρόνια. Ο αριθμός των επισκεπτών από τη Μυτιλήνη όμως αυξήθηκε ραγδαία με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, από το 2010 και μετά. Το 25% των Ελλήνων είναι άνεργοι, η νεανική ανεργία ανέρχεται στο 50%. Το νησί έχει πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση μια και δεν παράγει σχεδόν τίποτα και τα έσοδα εξαρτώνται σημαντικά από τον κλάδο της παροχής υπηρεσιών, που έχει οικοδομηθεί πάνω στον τουρισμό. Στη λαϊκή αγορά στο Αϊβαλί τα πάντα είναι πιο οικονομικά, από ρούχα μέχρι τρόφιμα. Την ώρα που στην Ελλάδα οι επιπτώσεις της κρίσης αρχίζουν να περιορίζονται λίγο, η Τουρκία εισέρχεται σε μια από τις πιο σοβαρές οικονομικές κρίσεις της ιστορίας της. […]

Έπειτα από χρόνια βαριάς οικονομικής κρίσης στην ίδια τους τη χώρα, για πολλούς Έλληνες η πτώση της λίρας προσφέρει μια δυνατότητα να κάνουν και πάλι μεγαλύτερες αγορές».

Επιπλέον το άρθρο αναφέρει ότι «υπάρχει μια συγκεκριμένη εβδομάδα στην οποία έρχονται περισσότεροι άνθρωποι απ' ό,τι συνήθως κι αυτό λέει πολλά για την κοινωνικοοικονομική κατάσταση: στην Ελλάδα το επίδομα ανεργίας καταβάλλεται κάθε 15 του μήνα. Η Πέμπτη που ακολουθεί είναι πάντα η ημέρα με την περισσότερη δουλειά στο Αϊβαλί».

«Στην Ελλάδα η μετάβαση γίνεται ανεξέλεγκτα»

Οδοιπορικό στη δυτική Μακεδονία που δημοσιεύει η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung καταγράφει την κρίση που περνάει ο κλάδος της εξόρυξης λιγνίτη. Στην εισαγωγή του άρθρου αναφέρεται: «Και στην Ελλάδα οι μέρες της εξόρυξης λιγνίτη είναι μετρημένες. Ωστόσο κανείς δεν αισθάνεται υπεύθυνος για τα λάθη του παρελθόντος. Μια καταστροφή για τη χώρα και τους ανθρώπους. Ένα οδοιπορικό σε μια ξεχασμένη περιοχή στην άκρη της Ευρώπης».

Στη συνέχεια ο ρεπόρτερ επισημαίνει: «Για μισό αιώνα η περιοχή γύρω από την Κοζάνη ήταν το συνώνυμο της ηλεκτροδότησης της Ελλάδας, αφού ένα μεγάλο μέρος του ρεύματος προέρχονταν από εδώ. Στο μεταξύ έχει αφεθεί στο έλεος της κρίσης. Το τι φέρνει ο λιγνίτης όταν έρχεται και, ακόμη χειρότερα, το τι αφήνει πίσω του όταν φεύγει: πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν μπορεί κανείς να το παρατηρήσει και να το καταλάβει αυτό καλύτερα απ' ό,τι εδώ».

Παρακάτω ο δημοσιογράφος αναφέρεται στο ένδοξο παρελθόν της περιοχής: «Η δυτική Μακεδονία δεν είναι ιδιαίτερα ευλογημένη περιοχή. Το καλοκαίρι έχει πολλή ζέστη και το χειμώνα πολύ κρύο. Μια άγονη έκταση μακριά από τις σημαντικές εμπορικές οδούς. Ο λιγνίτης ήρθε τη δεκαετία του '50 ως δώρο Θεού στην φτωχή περιοχή. Κατασκευάστηκαν εργοστάσια, τα ορυχεία αναπτύχθηκαν γρήγορα, το ίδιο και η ευημερία του τόπου. Οι εργάτες στα ορυχεία έβγαζαν πολύ περισσότερα χρήματα από όλους τους υπόλοιπους».

Μεταξύ άλλων γίνεται και σύγκριση με την κατάσταση στη Γερμανία, όπου το θέμα της εξόρυξης λιγνίτη απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό την κοινή γνώμη.

«Πολλά θυμίζουν τις συζητήσεις που γίνονται για το λιγνίτη στη Γερμανία. Και εδώ το διακύβευμα είναι οι καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, και εδώ ολόκληρες περιοχές εξαρτώνται από την εξόρυξη και καύση του λιγνίτη. Μόνο που στη Γερμανία υπάρχει μια επιτροπή που συζητά αυτές τις ριζικές δομικές αλλαγές, προτείνει εναλλακτικές θέσεις εργασίας και τρόπους στήριξης των περιοχών – ενώ στην Ελλάδα η διαδικασία γίνεται ανεξέλεγκτα». 

Αλεξάνδρα Κοσμά