Στις 13 Απριλίου του 1964 ακούστηκε για πρώτη φορά στα βραχέα το σήμα της ελληνικής εκπομπής της Deutsche Welle. Ήταν μία επιβλητική μουσική υπόκρουση από την 5η συμφωνία του Μπετόβεν. Έδρα του διεθνούς ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, που είχε ιδρυθεί ήδη το 1953, ήταν τότε η Κολωνία. Ήδη το 1954 άρχισαν οι πρώτες εκπομπές σε άλλες γλώσσες. Σήμερα η DW μεταδίδει προγράμματα σε 32 γλώσσες και προσαρμόζεται στις ανάγκες των καιρών, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο διαδίκτυο, στα social media και σε συνεργασίες με MME εκτός Γερμανίας. Η «διεθνοποίηση» του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού αποτελεί κύρια προτεραιότητα για τον Πέτερ Λίμπουργκ, Γενικό Διευθυντή της DW.

Το ελληνικό πρόγραμμα επί δικτατορίας

Η μεγάλη στιγμή της ελληνικής εκπομπής ήρθε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Υπό τη διεύθυνση του Κώστα Νικολάου - και μετά από μία αρχική περίοδο εσωτερικών ζυμώσεων - η Deutsche Welle θα γίνει μία ξεκάθαρη φωνή κριτικής προς το στρατιωτικό καθεστώς. Ο σημερινός διευθυντής της ελληνικής σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου θυμάται: «Ψάχναμε στην μπάντα των βραχέων να εντοπίσουμε την Deutsche Welle και τι πανδαισία όταν την πιάναμε! Διότι η Deutsche Welle είχε εκείνες τις επιβλητικές φωνές, διαφορετικές από αυτές που κυριαρχούσαν τότε στη δημόσια σφαίρα στην Ελλάδα. Ήταν κάτι υπέροχο. Τα βραχέα δεν υπάρχουν βέβαια πια, αλλά το συνειδησιακό αποτύπωμα παραμένει μέχρι σήμερα...»

Όπως ήταν φυσικό, η εκπομπή έγινε «κόκκινο πανί» για τη χούντα των συνταγματαρχών, οι οποίοι εξέταζαν ακόμη και το ενδεχόμενο να ιδρύσουν δικό τους ραδιοφωνικό δίκτυο στο εξωτερικό. Βεβαίως, το εγχείρημα θα ήταν δαπανηρό. Έτσι προτιμήθηκε μία ...οικονομική λύση: Τα όργανα της χούντας επιχείρησαν να λοιδορήσουν την ελληνική σύνταξη της Deutsche Welle ως «αναξιόπιστη» και «ανθελληνική». Αποτελεί άλλωστε πάγια τακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων να ταυτίζονται με τη χώρα και, κατά συνέπεια, να θεωρούν ότι οποιαδήποτε κριτική στους κυβερνώντες συνιστά επίθεση εναντίον της ίδιας της χώρας.

Για ένα κοινό ευρωπαϊκό μέλλον

Μετά την πτώση της χούντας πολλοί συντελεστές της εκπομπής επέστρεψαν στην πατρίδα, για να ακολουθήσει μία περίοδος αναδιάταξης. Στη δεκαετία του '90 ξεκινούν οι συνεργασίες της Deutsche Welle με σημαντικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από το «Ράδιο Παρατηρητής» στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα ξεχωρίζουν οι συνεργασίες με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΙ, την οικονομική ιστοσελίδα Capital.gr και άλλα μέσα.

Την εποχή της ευρω-κρίσης και των μνημονίων το μικρόφωνο της Deutsche Welle βρέθηκε παντού: Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στα γραφεία των επιχειρηματιών και τα σπίτια των συνταξιούχων που υπέφεραν, στους δρόμους και τις πλατείες των κινητοποιήσεων. Η κάλυψη των γεγονότων ήταν ψύχραιμη και ισορροπημένη, σε μία εποχή που πολλά μέσα ενημέρωσης εύκολα κατέφευγαν σε στερεότυπα ή αφορισμούς.

Ο σημερινός ρόλος της Deutsche Welle

«Έχουμε έναν συμπληρωματικό ρόλο, κατά κάποιον τρόπο», λέει ο διευθυντής της ελληνικής σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου. «Παρουσιάζουμε σε ένα ελληνικό κοινό μια κεντρο-ευρωπαϊκή προοπτική των πραγμάτων. Όταν είσαι μέλος στην ΕΕ και ανήκεις στον Νότο, δεν είναι άσχημο να έρχεσαι σε επαφή με τις πολιτικές αποφάσεις, αλλά και την πολιτική κουλτούρα του Βορρά. Είναι ένας ρόλος επεξηγηματικός και συμπληρωματικός. Είναι και μια μικρή ψηφίδα στο μακρινό όνειρο της δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής κοινής γνώμης εν τέλει, όπου ο Έλληνας θα ξέρει πώς σκέφτεται ο Γερμανός - αλλά και το αντίστροφο».