Η επίσκεψη της Κοντολίζα Ράις και οι προσπάθειες της γερμανικής κυβέρνησης για τη διάσωση της Γερμανίδας ομήρου στο Ιράκ κυριαρχούν σήμερα στο γερμανικό τύπο.

Die Welt: «Από την ‘Ουάσιγκτον Ποστ’ πληροφορούμεθα ότι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Οτο Σίλι γνώριζε τουλάχιστον την περίπτωση της μυστικής πτήσης της CIA με τον Γερμανό υπήκοο Χαλέντ ελ Μάσρι. Ο Αμερικανός πρέσβυς φαίνεται να τον έχει ενημέρωσει λεπτομερώς ακόμη και για το γεγονός ότι απήχθη το λάθος πρόσωπο. Η εφημερίδα επισημαίνει επίσης πως ζήτησε από τον Γερμανό πρώην υπουργό Εσωτερικών να πάρει θέση και μέχρι στιγμής δεν έλαβε απάντηση. Η σημερινή αντιπολίτευση τμήμα της οποίας, οι Πράσινοι, μετείχαν τότε στην κυβέρνηση ζητά πάραυτα εξηγήσεις από τον κ. Σίλι. Γιατί σιωπά ο κ. Σίλι;»

Frankfurter Rundschau: «Το σχέδιο της κας Κοντολίζα Ράις είναι εκλεπτυσμένο, αλλά παλαιάς και γνώριμης κοπής. Οι δηλώσεις της πως ‘δεν παραβιάστηκε η εθνική κυριαρχία των ευρωπαϊκών κρατών’, δηλαδή ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είχαν γνώσει των μυστικών πτήσεων, αλλά κράτησαν σιγή ιχθύος κατά παράκληση του ‘μεγάλου αδελφού’ δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για την αναμενόμενη επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών. Το σύστημα της σιωπής, που δηλώνει συνενοχή, πρέπει να σπάσει. Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν υποχρέωση να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προστατεύουν τους υπηκόους τους και την επικράτειά τους. Εάν υποτιμούν αυτό το καθήκον τους ή ολιγωρούν προ των κινδύνων, τότε διακυβεύεται το κράτος δικαίου. Και αυτή τη στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος αποσιώπησης και κουκουλώματος και στην Ευρώπη.»

Η Γερμανία αγωνίζεται για τη διάσωση της αρχαιολόγου Όστχοφ που απήχθη εδώ και δέκα ημέρες στο Ιράκ.

Süddeutsche Zeitung: «Κανείς δεν γνωρίζει ποια ακριβώς από τις ισλαμιστικές ομάδες απήγαγε τη Γερμανίδα αρχαιολόγο, ενώ είναι γνωστό ότι όλες αυτές οι ομάδες αλληλοϋποβλέπονται πολιτικά και ανταγωνίζονται στο κοινωνικό πεδίο για την δική τους επικράτηση στη συνείδηση ενός τμήματος του πληθυσμού ή ενός τμήματος των σουνιτών ή ενός τμήματος των σιιτών. Η περίπτωση της Όστχοφ, η οποία δεν είχε καμία διασύνδεση με τα μίντια ή τους πολιτικούς, είναι δυσκολότερη, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να βρεθεί ένας μεσολαβητής.»

Tageszeitung: «Η έκκληση πολιτικών, οικονομολόγων, επιχειρηματιών, θρησκευτικών ηγετών και παραγόντων της γερμανικής κοινωνίας προς τους απαγωγείς για άμεση απελευθέρωση της ομήρου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι σημαντική για την ιρακινή κοινωνία, ανεξάρτητα αν φαίνεται ότι ακόμη δεν έχει βρει το δρόμο της, ανεξάρτητα από το αν μια τέτοια έκκληση θα συγκινήσει ή όχι τους απαγωγείς της. Κι αυτό διότι ξεκαθαρίζει στον ιρακινό λαό ότι οι δυτικές κοινωνίες ενδιαφέρονται για την κατάσταση στη χώρα τους και για το καθημερινό τους δράμα. Η Γερμανίδα αρχαιολόγος είναι το ίδιο αθώα όπως και χιλιάδες άλλοι Ιρακινοί που σκοτώνονται καθημερινά στους δρόμους. Η Γαλλία όταν αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα ανέπτυξε την δυναμική των διαδηλώσεων, διαμαρτυριών και καθημερινών υπομνημάτων και πορειών που επηρέασαν πρόσωπα και πράγματα στο Ιράκ. Φαίνεται ότι μια τέτοια κίνηση αρχίζει να αναπτύσσεται και στη Γερμανία, αφού ήδη υπάρχουν μικρές, αλλά αυθόρμητες και δυναμικές διαδηλώσεις, ακόμη και προσωπική προσφορά για διαμεσολάβηση του προέδρου του μουσουλμανικού συμβουλίου στη Γερμανία.»

Τέλος η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung σε σύντομο ρεπορτάζ της με τίτλο ‘η αυτοκρατορία των ανταρτών μοναχών’ ενημερώνει τους Γερμανούς αναγνώστες για τη διένεξη στο Άγιο Όρος μεταξύ των μοναχών της μονής Εσφιγμένου και των υπολοίπων 19 μοναστηριών: «Η μονή Εσφιγμένου περιβάλλεται από αμπελώνες και λαχανόκηπους και είναι κτισμένη στην ακτή. Περίπου 100 ακραίοι ορθόδοξοι μοναχοί έχουν ταμπουρωθεί με μαύρες σημαίες πίσω από τα τείχη του μοναστηριού και απαιτούν να σταματήσει ο πατριάρχης Κων/πολεως να συνομιλεί με τους παπικούς και τους προτεστάντες. Απορρίπτουν επίσης την ηλεκτροδότηση των μονών και γενικά τον εκσυγχρονισμό και τις επισκέψεις λαϊκών, για την συντήρηση των μοναστηριών. Οι επισκέπτες στη μοναστική πολιτεία του Άθω ανέρχονται σε χιλιάδες που αφήνουν γύρω στα 350.000 ευρώ ετησίως στα μοναστήρια. Οι μοναχοί της Εσφιγμένου δεν δέχονται ούτε την οικονομική βοήθεια της ΕΕ, διότι όπως ισχυρίζονται, θα επιβάλλουν έτσι την κατάργηση του άβατου του Αγίου Όρους. Τέλος θεωρούν όλους τους άλλους μοναχούς αιρετικούς και εκμαυλισμένους , ενώ όλοι οι άλλοι τους θεωρούν φανατικούς και επικίνδυνους.»