Εν μέσω των αναταραχών που λαμβάνουν χώρα στη Γαλλία λόγω της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης, ο Μακρόν εμφανίστηκε σε δύο τηλεοπτικούς σταθμούς, επιδιώκοντας να κατευνάσει τις εντάσεις, αν και, όπως φαίνεται από τις πρώτες αντιδράσεις των συνδικάτων, πέτυχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει πως «σε αυτήν την κατάσταση, ο πρόεδρος της Γαλλίας θα μπορούσε να είχε αντιδράσει διαφορετικά: πιο ήπια, πιο ευγενικά, δείχνοντας πως αφουγκράζεται τις ανησυχίες των συμπατριωτών του. Ο Μακρόν, όμως, επέλεξε το αντίθετο. […] Προφανώς, ο Γάλλος πρόεδρος σκέφτεται πως το σημαντικό μέρος του πληθυσμού που τον αντιπαθούσε, τώρα τον μισεί ακόμη περισσότερο και σε αυτό το πολιτικό φάσμα, δεξιά και αριστερά του κέντρου, δεν του έχει απομείνει τίποτα να κερδίσει.

Όμως, πολλοί φοβούνται την οργή των ανθρώπων στον δρόμο, τρέμουν το χάος και θέλουν έναν διεκδικητικό κυβερνήτη. Ο Μακρόν φαίνεται τώρα να χτίζει πάνω σε αυτό το τμήμα της διχασμένης χώρας, για το οποίο προοριζόταν η τηλεοπτική εμφάνιση. Με αυτόν τον υπολογισμό, μπορεί να είναι σε θέση να πείσει μια χούφτα Ρεπουμπλικάνους στη Βουλή. Αλλά δεν θα μπορεί πλέον να συγκεντρώνει σταθερές πλειοψηφίες». Η tageszeitung συμφωνεί, προσθέτοντας ακόμη πως «πολλοί τηλεθεατές θα περίμεναν μια διορατικότητα από τον αρχηγό του κράτους, μια χειρονομία κατευνασμού σε μια σύγκρουση που θα μπορούσε γρήγορα να ξεφύγει από τον έλεγχο. Αντ’ αυτού άκουσαν αυτάρεσκα λόγια και τώρα, η αυταρχική συμπεριφορά του “εκλεγμένου μονάρχη” φουντώνει τη δημόσια ενόχληση».

Από την πλευρά της, η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει πως «με τη νέα επικείμενη απεργία των συνδικάτων, τμήματα της δημόσιας ζωής θα παραλύσουν ξανά και ο ήδη τεταμένος ενεργειακός εφοδιασμός θα δοκιμαστεί. Από οικονομική άποψη, όλα αυτά δεν καταστρέφουν τη Γαλλία τόσο γρήγορα, […] καθώς η οικονομική ανάπτυξη της χώρας αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη φέτος από ό,τι πέρυσι. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, η σκληρή πολιτική αντιπαράθεση δεν αποτελεί καλό οιωνό. Εξάλλου, η προγραμματισμένη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος του Μακρόν είναι μόνο ένα από τα πολλά επώδυνα σχέδια προκειμένου να διασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα του δαπανηρού κράτους πρόνοιας της Γαλλίας και εξακολουθεί να είναι μάλιστα δειλό σε αναλογία με το δημογραφικό βάρος της χώρας».

Ενωμένη η τουρκική αντιπολίτευση στη μάχη κατά του Ερντογάν

Ακόμη πιο ισχυρή είναι πλέον η τουρκική αντιπολίτευση ενόψει των εκλογών, μετά την ανακοίνωση του φιλοκουρδικού κόμματος HDP πως δεν θα κατεβάσει δικό του, ξεχωριστό υποψήφιο, αλλά, αντιθέτως, θα στηρίξει και αυτό τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. «Το φιλοκουρδικό κόμμα δεν είναι επισήμως μέλος της συμμαχίας της αντιπολίτευσης. Αλλά ως ανεπίσημο μέλος, καλεί τους πάντες να συνταχθούν εναντίον του Ερντογάν, με στόχο “τον τερματισμό του φασισμού στην Τουρκία”», γράφει η SZ. «Χάρη στην υποστήριξη των Κούρδων, οι πιθανότητες του Κιλιτσντάρογλου στις εκλογές έχουν γίνει ακόμη μεγαλύτερες. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης που άλλοτε ήταν περίγελος, κατόρθωσε τώρα να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο δυνατό συνασπισμό. Από ανθρώπους που δεν θα κάθονταν μαζί στο ίδιο τραπέζι, που αποκαλούν ο ένας τον άλλον φασίστα και τρομοκράτη. Συμφωνούν όμως σε ένα σημείο: ένα καινούριο πρόσωπο πρέπει να αναλάβει την ηγεσία της χώρας».

Η εφημερίδα του Μονάχου εκτιμά πως «πιθανότατα, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει σύντομα να εκμεταλλευτεί αυτή τη συμμαχία της αντιπολίτευσης με τους Κούρδους και θα παρουσιάσει τον Κιλιτσντάρογλου ως φίλο των Κούρδων, δηλαδή σχεδόν προδότη της πατρίδας. Το αν αυτό θα κερδίσει τους ψηφοφόρους, είναι αμφίβολο. Τροποποιώντας το Σύνταγμα και το πολιτικό σύστημα, ο Ερντογάν μετέτρεψε τις εκλογές στην Τουρκία σε ψηφοφορία για τον ίδιο. Πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο λάθος τακτικής της ζωής του. Τα κόμματα μπορούν να απαγορευτούν, οι ψηφοφόροι όχι. Ακόμη κι εάν το HDP ήταν απαγορευμένο, δεν θα βρισκόταν στο κοινοβούλιο μετά τις 14 Μαΐου. Ωστόσο, οι υποστηρικτές του θα εξακολουθούν να συμμετέχουν στις καθοριστικές προεδρικές εκλογές», καταλήγει η SZ.

Αγαστή συνεργασία Κίνας – Ρωσίας απέναντι σε Ε.Ε. και Η.Π.Α.

Μετά την επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, Σι Τζινπίνγκ, στη Μόσχα και τη συνάντησή του με τον Ρώσο ομόλογό του, φαίνεται πως το Πεκίνο θα συνεχίσει να υποστηρίζει τον Πούτιν. «Το κύριο μήνυμα που προκύπτει από αυτή τη σύνοδο κορυφής είναι μια επιτυχία του Πούτιν, καθώς το Πεκίνο στέκεται στο πλευρό της Μόσχας», δημοσιεύει η Handelsblatt. «Αυτό σημαίνει πως η αόριστη ελπίδα ότι ο Σι Τζινπίνγκ θα μπορούσε να ασκήσει πιέσεις στον Πούτιν και να συμβάλει στον πρόωρο τερματισμό των συγκρούσεων στην Ουκρανία, εξανεμίστηκε τελικά με την επίσκεψή του». Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει επίσης πως, αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, «η Κίνα υποστηρίζει πρωτίστως τη θέση της Ρωσίας. […] Για την Ευρώπη και τις Η.Π.Α., οι εξελίξεις δεν μπορούν παρά να σημαίνουν ότι τώρα, ακόμη περισσότερο από ποτέ, πρέπει να ενισχυθεί η Ουκρανία στον αγώνα για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητά της. […] Ο Σι δεν είναι έντιμος μεσολαβητής σε αυτή τη σύγκρουση. Ο πρόεδρος λαμβάνει τις αποφάσεις του με έναν εντελώς διαφορετικό υπολογισμό, διότι βλέπει τη Ρωσία ως εταίρο στον στόχο του προς μια παγκόσμια τάξη χωρίς τη δυτική κυριαρχία».

Γιώργος Πασσάς