Μετά από ένα τουριστικό έτος με περίπου 33 εκατομμύρια επισκέπτες από το εξωτερικό, η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει πως το 2024 θα αποτελέσει επίσης χρονιά-ρεκόρ. Και ήδη οι κρατήσεις είναι έως και κατά 10% περισσότερες συγκριτικά με πέρυσι.

«Ποιος όμως θα στρώσει τα κρεβάτια των επισκεπτών;», διερωτάται ο ανταποκριτής της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt στην Αθήνα, Γκερντ Χέλερ. «Το 2023 υπήρχαν περισσότερες από 53.000 κενές θέσεις εργασίας στον ξενοδοχειακό κλάδο» - και φέτος θα μπορούσαν αυτές να αυξηθούν κι άλλο.

«Η έλλειψη εργατικού δυναμικού αποτελεί ένα ολοένα και μεγαλύτερο πρόβλημα. […] Η τουριστική βιομηχανία δεν είναι ο μοναδικός κλάδος που χρειάζεται περισσότερα εργατικά χέρια: στον κατασκευαστικό κλάδο υπάρχει έλλειψη περίπου 13.000 εργαζομένων, στη γεωργία ακόμη και 113.000. Οι εργοδότες αναφέρουν στη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης πως οι συνολικές κενές θέσεις εργασίας φτάνουν περίπου τις 400.000 – τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι συνολικά 4,27 εκατομμύρια άνθρωποι.

Ταυτοχρόνως η έλλειψη εργατικού δυναμικού προκαλεί εκ πρώτης όψεως έκπληξη, διότι η Ελλάδα έχει και το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ, μετά την Ισπανία», συνεχίζει ο Γερμανός δημοσιογράφος. Όμως τόσο το υψηλό ποσοστό ανεργίας όσο και η έλλειψη εργατικού δυναμικού οφείλονται στην ίδια συνθήκη: στην οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας.

Πέραν των οικονομικών προβλημάτων, κατά τα χρόνια αυτά δημιουργήθηκαν και δημογραφικά ζητήματα: «Περίπου 600.000 κυρίως νέοι Έλληνες έφυγαν για το εξωτερικό. […] Μεταξύ 2010 και 2020 ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 5,9%. […] Και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων η Ελλάδα πρόκειται να χάσει μισό εκατομμύριο εργαζόμενους έως το 2040».

Αν και «ο συντηρητικός πρωθυπουργός Μητσοτάκης έχει θέσει το δημογραφικό ζήτημα σε προτεραιότητα», τα κυβερνητικά προγράμματα και επιδόματα «θα έχουν αντίκτυπο στην αγορά εργασίας σε κάποιες δεκαετίες από τώρα. Και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να περιμένουν τόσο πολύ», σχολιάζει ο ανταποκριτής της HB.

Αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει τη σύναψη συμφωνιών με άλλα κράτη, που θα επιτρέψουν σε δεκάδες χιλιάδες αλλοδαπούς εργαζόμενους να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα. «Ο υπουργός Μετανάστευσης Δημήτρης Καιρίδης θέλει να ενσωματώσει μάλιστα στην αγορά εργασίας ακόμη και παράνομους μετανάστες: Όποιος ζει επί τουλάχιστον τρία χρόνια στην Ελλάδα, μπορεί να λάβει άδεια παραμονής, εάν έχει κάποια νόμιμη απασχόληση.

[…] Ωστόσο το σχέδιο είναι αμφιλεγόμενο, ακόμη και από μέλη του κυβερνώντος κόμματος. Οι επικριτές ισχυρίζονται πως η νομιμοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών θα οδηγήσει στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Ίσως όμως είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα».

Κύπρος: Βόλτα στη μοναδική διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης

Αφιέρωμα για την Κύπρο φιλοξενεί η Neue Zürcher Zeitung, ένα διαιρεμένο κράτος όπου «πολλοί κάτοικοι δεν έχουν διαβεί ποτέ την εγχώρια Πράσινη Γραμμή».

«Ο 25χρονος Χρήστος Ροτσάκης έχει μεγαλώσει στην Κύπρο και περνάει συχνά τη γραμμή που διαιρεί τη Λευκωσία». Επισκεπτόμενος το κατεχόμενο τμήμα της Οδού Λήδρας ο Χρήστος πηγαίνει συχνά στο καφέ «Οι Πολλοί», ένα καφέ υπέρ της ανοιχτής κοινωνίας, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και της επανένωσης του νησιού.

«Πολλοί νέοι που πηγαίνουν τακτικά στο καφέ ‘Οι Πολλοί' έχουν οργανωμένη ακτιβιστική δράση υπέρ της ειρήνης. Η διαμόρφωση μίας τέτοιας διορατικής πολιτικής στάσης ήταν για πολλούς εξ αυτών μία μακρά διαδικασία. […] Διότι, όπως αναφέρει ο Χρήστος, "κάθε παιδί υφίσταται μία πλύση εγκεφάλου στο σχολείο. Εμείς που ζούμε στο νότιο τμήμα μαθαίνουμε πως η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, μας πήρε τα σπίτια μας και μας έκανε πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα. Οι Τουρκοκύπριοι από την άλλη πλευρά μαθαίνουν πως ο τουρκικός στρατός ήρθε για να προστατεύσει τη χώρα από την ελληνική στρατιωτική δικτατορία. Έτσι, βλέπουν την Τουρκία ως έναν σωτήρα”.

Οι ακτιβιστικές ομάδες επιδιώκουν να αλλάξουν το γεγονός ότι πολλοί Κύπριοι δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για το "άλλο” τμήμα του νησιού. Διοργανώνουν γλωσσικά προγράμματα, συναυλίες ή φεστιβάλ, προκειμένου να αποδομήσουν τα εχθρικά στερεότυπα και να φέρουν κοντά ανθρώπους από διαφορετικές κοινότητες», εξηγεί η ελβετική εφημερίδα.

Πάντως «στο νότιο τμήμα υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι που αποστασιοποιούνται από την ιδέα ενός ενωμένου νησιού. Αλλά το ενδιαφέρον για μία κοινή λύση είναι μικρό στην Κύπρο και από οικονομική και πολιτική σκοπιά, εκτιμά ο Χρήστος: "Το νότιο τμήμα είναι μία ανεξάρτητη χώρα που – με εξαίρεση την Τουρκία – αναγνωρίζεται από ολόκληρο τον κόσμο. Και λόγω του ότι η Κύπρος έγινε δεκτή στην ΕΕ, παρ' ότι η επανένωση απέτυχε, δεν υπάρχουν τα πολιτικά κίνητρα για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων”.

Το βόρειο τμήμα του νησιού, που υπάρχουν αντιθέτως συνθήκες απομόνωσης και οικονομικής αστάθειας, είναι κάθε άλλο παρά ελκυστικό, ιδίως για τους νέους ανθρώπους. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι που μπορούν να στηρίξουν οικονομικά μία τέτοια επιλογή και διαθέτουν ευρωπαϊκό διαβατήριο, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα», καταλήγει η NZZ.