Οριστικά στο παρελθόν ανήκει η εκ νέου υποψηφιότητα του Τζο Μπάιντεν για τον Λευκό Οίκο με την Κάμαλα Χάρις στο πλευρό του. Τώρα όμως η Κάμαλα Χάρις θα χρειαστεί και εκείνη στο πλευρό της έναν κατάλληλο αντιπρόεδρο. Έναν Τζο Μπάιντεν, στην καλύτερη περίπτωση. Ως εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια και κόρη μεταναστών με ρίζες από την Ινδία και τη Τζαμάικα, η σημερινή αντιπρόεδρος μπορεί να ενσαρκώνει το «αμερικανικό όνειρο», αλλά δεν κερδίζει τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Όταν μάλιστα έχει να αναμετρηθεί με έναν ενισχυμένο εσωκομματικά Ντόναλντ Τραμπ, πανταχού παρόντα στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, οι οποίες θα κρίνουν εν μέρει την εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου.

Αποτελεί «άγραφο νόμο» για έναν υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ να επιλέγει αντιπρόεδρο που θα συμπληρώνει το προφίλ του ή θα αντισταθμίζει τις αδυναμίες του. Κατά τεκμήριο ένας επίδοξος πρόεδρος έχει συσσωρεύσει σημαντική εμπειρία, αλλά αναζητεί ως «running mate» έναν πολύ νεότερο αντιπρόεδρο που αποπνέει σφρίγος και ενθουσιασμό. Άφθονα τα παραδείγματα: ο Τζίμυ Κάρτερ με τον Γουόλτερ Μοντέιλ το 1976, ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) με τον Νταν Κουέιλ το 1988, ο Τζον Κέρι με τον Τζον Έντουαρντς το 2004, ο Τζον Μακ Κέιν με τη Σάρα Πέιλιν το 2008, ο Μιτ Ρόμνεϊ με τον Πωλ Ράϊαν το 2012 και βεβαίως ο Τζο Μπάιντεν με την Κάμαλα Χάρις στις τελευταίες προεδρικές εκλογές.

Ποιο είναι το ιδανικό δίδυμο;

Σπάνιο, αλλά όχι αδιανόητο είναι όμως και το αντίστροφο σενάριο: ο υποψήφιος πρόεδρος είναι είτε ασυνήθιστα νέος είτε ακόμη άπειρος στον «βιότοπο» της Ουάσινγκτον, οπότε αναζητεί έναν έμπειρο αντιπρόεδρο, που θα τον προστατεύει από κακοτοπιές. Αυτόν τον συνδυασμό είδαμε το 2004, όταν ο Τζορτζ Μπους (ο νεότερος) επέλεξε στο πλευρό του τον Ντικ Τσένεϊ, που αργότερα πέρασε στην ιστορία ως «ο πιο ισχυρός αντιπρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ». Αλλά και το 2008 ή το 2016, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα έπεισε τους Αμερικανούς ότι μαζί με τον Τζο Μπάιντεν αποτελούν ένα ιδανικό δίδυμο.

Η πιθανότητα να επιστρέψει στον προεκλογικό αγώνα ο Τζο Μπάιντεν ως υποψήφιος αντιπρόεδρος φαντάζει μάλλον …χολιγουντιανό σενάριο. Άλλοι Δημοκρατικοί με παρόμοια εμπειρία δεν φαίνονται διαθέσιμοι επί του παρόντος, με εξαίρεση τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος ωστόσο λογίζεται περισσότερο ως τεχνοκράτης και λιγότερο ως πολιτικός καριέρας. Συν τοις άλλοις ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας δεν εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ύψιστα αξιώματα (χωρίς να τα απορρίπτει κιόλας).

Από την άλλη πλευρά βέβαια και η ίδια η Κάμαλα Χάρις δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κορασίδα. Έχει συμπληρώσει τα 59 της χρόνια και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μετά την αποχώρηση Μπάιντεν είναι η μόνη στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών που έχει χτίσει ένα «πανεθνικό προφίλ» και μπορεί να ηγηθεί με αξιώσεις του προεκλογικού αγώνα.

Η πολιτική της «ατάκας»

Υπάρχουν όμως και κριτήρια φύλου, θρησκείας ή και …γεωγραφίας για την επιλογή υποψηφίων. Σημαντική προϋπόθεση για όποιον φιλοδοξεί να κερδίσει την προεδρία στις ΗΠΑ είναι να επικρατήσει στα αποκαλούμενα swing states. Πρόκειται για έξι αμερικανικές πολιτείες (Αριζόνα, Μίσιγκαν, Νεβάδα, Πενσυλβάνια, Ουϊσκόνσιν, Τζόρτζια) στις οποίες δεν υπάρχει ισχυρή παράδοση υπέρ των Δημοκρατικών ή των Ρεπουμπλικανών και η εκάστοτε πλειοψηφία φαίνεται ευμετάβλητη, ανάλογα με τα πρόσωπα που θέτουν υποψηφιότητα και τις συγκυρίες της στιγμής.

Από αυτή την άποψη, ιδανικός «συνυποψήφιος» της Κάμαλα Χάρις θα ήταν ένας λευκός άνδρας από swing state που ανήκει στη μετριοπαθή πτέρυγα των Δημοκρατικών και διαθέτει πολιτική εμπειρία. Όπως ο 60χρονος Μαρκ Κέλυ, γερουσιαστής από την Αριζόνα, βετεράνος του Ιράκ και υπέρμαχος μίας σκληρής γραμμής στο ζήτημα της μετανάστευσης, που μάλλον αποτελεί και την αχίλλειο πτέρνα της Κάμαλα Χάρις από τότε που ο Μπάιντεν αποφάσισε να της αναθέσει αυτή την «καυτή πατάτα». Καλή περίπτωση θεωρείται όμως και ο 51χρονος Τζος Σαπίρο, κυβερνήτης της Πενσιλβάνια και ανερχόμενος αστέρας των Δημοκρατικών. Και μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να επιμένει στο σύνθημα «Make America Great Again», αλλά ο Σαπίρο, που θεωρείται «άνθρωπος της πράξης», αντιπροτείνει εδώ και χρόνια ένα δικό του σύνθημα: «Get Shit Done». Αν μη τι άλλο, μία απολαυστική ατάκα για τη γενιά του TikTok.