Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα το κόμμα «Η Αριστερά» αμφιταλαντεύεται μεταξύ μιας ακραίας αντιπολίτευσης και του στόχου να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της Γερμανίας. Η ιστορία του κόμματος, το οποίο ιδρύθηκε σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια, είναι γεμάτη εσωκομματικές έριδες, οι οποίες αρκετές φορές οδήγησαντο κόμμα στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής.

Τα δέκατα γενέθλια θα γιορταστούν παρουσία των πρώην και νυν αρχηγών του κόμματος και των υποψηφίων για τις γερμανικές εκλογές, στο ιστορικό θέατρο του ανατολικού Βερολίνου Berliner Volksbühne. Ποτέ στην ιστορία της «Η Αριστερά» δεν ήταν τόσο σταθερή πολιτικά όσο σήμερα. Σε περίπτωση όμως, που από τις εκλογές προκύψει ένας νέος συσχετισμός δυνάμεων, ο οποίος να ευνοεί τη κυβερνητική συνεργασία Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Αριστεράς και Πρασίνων, δεν αποκλείεται να ξεσπάσουν και πάλι εσωκομματικές συγκρούσεις μεταξύ σκληροπυρηνικών και μεταρρυθμιστών.

Στις 16 Ιουνίου του 2007 η πρόεδρος του κομματικού συνεδρίου Κατίνα Σούμπερτ ανακοίνωνε την ίδρυση της «Αριστεράς», που προέκυπτε από τον «γάμο» της δυτικογερμανικής «Εναλλακτικής Επιλογής για την Εργασία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη» WASG του Όσκαρ Λαφοντέν και του ανατολικογερμανικού «Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού» PDS του Γκρέγκορ Γκίζι. Όμως οι αριστεροί σε ανατολική και δυτική Γερμανία παρέμειναν για πολλά χρόνια ξένοι, παρά το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας δημιουργούνταν ένα παγγερμανικό σοσιαλιστικό κόμμα.

Με Αριστερά, SPD και Πρασίνους η Γερμανία μπορεί να γυρίσει σελίδα

Από ιδρύσεώς της «Η Αριστερά» συγκρουόταν ιδεολογικά με το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Πολλοί ψηφοφόροι του SPD είχαν τότε γυρίσει την πλάτη στο κόμμα λόγω των αμφιλεγόμενων μεταρρυθμίσεων της αποκαλούμενης «Ατζέντας 2010», με την οποία η Γερμανία αποχαιρετούσε στην ουσία το κράτος προνοίας, που υπήρχε ήδη από την δεκαετία του ΄50. Δεκάδες χιλιάδες κατέβηκαν το 2004 στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για το κατώτατο κοινωνικό επίδομα Harz IV που έφερε την σφραγίδα του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Στις εκλογές του 2013 το κόμμα δεν πέτυχε τον δεδηλωμένο στόχο του 10% και περιορίστηκε στο 8,6%. Δύο χρόνια αργότερα, ο Γκρέγκορ Γκύζι παραιτούνταν από αρχηγός της Κ.Ο. της Αριστεράς. Επί χρόνια δρούσε, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία, ως διαμεσολαβητής μεταξύ των δύο εσωκομματικών στρατοπέδων. Από το 2015 το πόστο του αναλαμβάνουν από κοινού η Ζάρα Βάγκενκνεχτ, δεινή ρήτορας με ακροαριστερές ιδέες και σύντροφος του Όσκαρ Λαφοντέν και ο Ντίτμαρ Μπαρτς, γνώστης των εσωκομματικών συσχετισμών, με χιούμορ και διάθεση να αναλάβει κυβερνητικά οφίκια.

Οι δύο κορυφαίοι υποψήφιοι της Αριστεράς στις γερμανικές εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί. Από τη μια πλευρά η Ζ. Βάγκενκνεχτ βλέπει με κριτική ματιά μια πιθανή μετεκλογική συνεργασία Αριστεράς, Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων. Και από την άλλη ο Ντ. Μπαρτς, βλέπει θετικά μια «συγκατοίκηση» των τριών κομμάτων στο Βερολίνο πιστεύοντας ότι είναι ικανή να γυρίσει πολιτικά σελίδα στην Γερμανία μετά από τρεις τετραετίες της Άγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία.

Dpa / Στέφανος Γεωργακόπουλος