Γύρω στο 1800 στη Βαϊμάρη, πρωτεύουσα ενός μικροσκοπικού και πάμπτωχου δουκάτου, συγκεντρώθηκαν και έδρασαν τα μεγάλα γερμανικά πνεύματα της εποχής: ο Γκαίτε και ο Σίλερ, ο Χέγκελ και ο Σέλινγκ. Αρκεί όμως αυτή η πνευματική παραγωγή για να συγκριθεί η Βαϊμάρη με την αρχαία Αθήνα; Κριτική σε μια προσφιλή γερμανική παρομοίωση.

Σπύρος Μοσκόβου