Αδιαφανές και ασαφές, «ένα τέρας γραφειοκρατίας», ο Μπούρκχαρντ Λίσκα δεν βρίσκει λόγια για να περιγράψει όλο αυτό το σύστημα και τους κανόνες που επιτρέπουν την είσοδο στη Γερμανία σε ανθρώπους από το εξωτερικό που θέλουν να εργαστούν στη χώρα. Τουλάχιστον 50 διαφορετικές άδειες παραμονής υπάρχουν για ενδιαφερόμενους που δεν είναι πολίτες της ΕΕ και πρόσφυγες. «Δεν αρκούν ούτε ολόκληρες νομικές σπουδές για να καταλάβει κανείς όλο αυτό το σύστημα» δηλώνει ο εκπρόσωπος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για θέματα εσωτερικής πολιτικής.

«Ένας εφιάλτης» δηλώνει και η Χάνι Γιουσούφ αναφερόμενη στις γερμανικές υπηρεσίες. Η δημοσιογράφος από το Πακιστάν μένει στο Καράτσι. Σε τηλεφωνική συνομιλία με τη Deutsche Welle εξοργίζεται όλο και περισσότερο όταν θυμάται την περιπέτειά της να ζητήσει μια εξάμηνη βίζα εργασίας πριν από έξι χρόνια. «Οι υπάλληλοι της γερμανικής πρεσβείας δεν είναι ούτε πρόθυμοι ούτε εξυπηρετικοί» λέει και συμπληρώνει πως αυτό της άφησε μια πικρή γεύση για τη Γερμανία.

Υπάρχουν βέβαια και θετικές εμπειρίες μεταναστών που ήρθαν να εργαστούν στη Γερμανία ωστόσο είναι γνωστό πως η χώρα δεν είναι η πρώτη προτίμηση των ξένων καλά καταρτισμένων εργαζομένων. «Στο διεθνή ανταγωνισμό θα πρέπει να κάνουμε πολλά ακόμα» δηλώνει ο Τόμας Όπερμαν, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD. Άλλες χώρες όπως ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία ή σκανδιναβικές χώρες είναι πολύ πιο ελκυστικές. Οι ειδικοί προειδοποιούν πως τα επόμενα χρόνια η χώρα θα χρειαστεί απαραιτήτως ξένο εργατικό δυναμικό μια και ο πληθυσμός μειώνεται εξαιτίας της γήρανσης.

Αξιολόγηση των υποψηφίων εργαζομένων

Το SPD, εδώ και καιρό τάσσεται υπέρ ενός νόμου για τη μετανάστευση ο οποίος να διέπεται από απλούς κανόνες. Το σχέδιο νόμου που πρότεινε χθες Δευτέρα προσανατολίζεται στο μοντέλο του Καναδά. Οι υποψήφιοι θα μπορούν να δηλώνονται διαδικτυακά και να παίρνουν βαθμούς ανάλογα με τα προσόντα τους, τις γνώσεις ξένων γλωσσών, την επαγγελματική εμπειρία τους, την ηλικία τους. Θα κατατάσσονται σε μια λίστα και όποιος δέχεται και πρόταση εργασίας θα συγκεντρώνει ακόμα περισσότερους βαθμούς.

Το νομοσχέδιο του SPD προβλέπει πως η βουλή θα είναι αυτή που θα αποφασίσει πόσους εργαζομένους χρειάζεται η χώρα το χρόνο. Η πρότασή του είναι 25.000 εργαζόμενοι. Στη συνέχεια οι υποψήφιοι θα ελέγχονται και από τις αρχές ασφαλείας και τελικά θα παίρνουν άδεια παραμονής για τρία χρόνια και στο τέλος εάν όλα πάνε καλά, όπως λέει ο Τόμας Όπερμαν θα μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου.

Τέλος, το νομοσχέδιο προβλέπει πως σε αυτή τη διαδικασία δεν θα εντάσσονται οι πρόσφυγες. Επικριτές του νομοσχεδίου όμως όπως ο Όρκαν Κέζεμαν από το Ίδρυμα Bertelsmann δηλώνει πως ο νόμος είναι περιττός και ότι υπάρχουν ήδη από την ΕΕ οι κατάλληλες οδηγίες αλλά η κυβέρνηση δεν τις έχει γνωστοποιήσει όσο πρέπει, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να επιλέγουν άλλες αγγλόφωνες χώρες.

Ναόμι Κόνραντ / Μαρία Ρηγούτσου