Στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας εστιάζει ο εξ απορρήτων σύμβουλος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, μιλώντας στο περιοδικό DER SPIEGEL. Για την Ελλάδα γίνεται μόνο μία έμμεση αναφορά μετά την παρατήρηση του γερμανού δημοσιογράφου ότι «τον τελευταίο καιρό η κυβέρνησή σας φαίνεται να προσεγγίζει χώρες, με τις οποίες βρισκόταν σε σύγκρουση για μεγάλο διάστημα, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, ενώ και η σύγκρουση με την Ελλάδα φαίνεται να καταλαγιάζει». Σε αυτό το σημείο ο Καλίν επισημαίνει, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένες χώρες: «Ναι, οι σχέσεις εξομαλύνονται. Δεν επιθυμούσαμε καμία ένταση με αυτές τις χώρες, ούτε ποτέ σκεφτήκαμε να διακόψουμε τις σχέσεις μας».

Τι γίνεται όμως με τη δεδομένη επιθυμία της Άγκυρας να αυξήσει την επιρροή της στο Αφγανιστάν; Ο Ιμπραήμ Καλίν δηλώνει: «Θέλαμε να βοηθήσουμε την αφγανική ηγεσία να θέσει και πάλι σε λειτουργία το αεροδρόμιο (της Καμπούλ). Οι τεχνικές διαβουλεύσεις έχουν ήδη αρχίσει μαζί με το Κατάρ. Είναι όμως απογοητευτικό ότι η νέα ηγεσία δεν είναι σε θέση να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις. Τα πάντα πρέπει να συζητηθούν στη Σούρα, στο ανώτατο συμβούλιο. Και πολλές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται παράλληλα». Στο κρίσιμο ερώτημα, εάν η Άγκυρα θα αναγνωρίσει διεθνώς τους Ταλιμπάν, ο Ιμπραήμ Καλίν απαντά ως εξής: «Προς το παρόν επιδιώκουμε να μπορέσει η νέα αφγανική ηγεσία να βοηθήσει τον εαυτό της, αντί να την αναγνωρίσουμε επισήμως. Μιλάμε μαζί τoυς για όλα τα προβλήματα που υπήρχαν και πριν την αλλαγή κυβέρνησης - την οικονομική κατάσταση, τα προβλήματα ασφάλειας, την ασφάλιση των συνόρων, τη μετανάστευση. Ο τρόπος, με τον οποίο οι Ταλιμπάν ανήλθαν στην εξουσία έχει δυσκολέψει τα πράγματα. Και ο τρόπος. με τον οποίο αποχώρησαν οι Αμερικανοί, προκάλεσε χάος. Περιμένουμε από τους Ταλιμπάν να σχηματίσουν μία κυβέρνηση πιο αντιπροσωπευτική για το σύνολο του πληθυσμού. Η κυβέρνηση που παρουσιάστηκε πρόσφατα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας. Αλλά πρέπει να είμαστε και ρεαλιστικοί στις προσδοκίες μας».

«Μας επιβάλλουν εμπάργκο, αντί να μας λένε ευχαριστώ»

Μιλώντας για τις εξελίξεις στη Συρία ο Ιμπραήμ Καλίν ξεκαθαρίζει ότι η Άγκυρα δεν αποδέχεται πλέον τον Μπασάρ Αλ Άσαντ στην ηγεσία της χώρας. «Αποστολή της διεθνούς κοινότητας είναι να τερματίσει τον πόλεμο στη Συρία», δηλώνει χαρακτηριστικά. «Ο Ασάντ έχει απωλέσει κάθε νομιμοποίηση, έστω κι αν έχουν διαφορετική άποψη η Ρωσία και το Ιράν». Παράλληλα, ο στενός συνεργάτης του Ταγίπ Ερντογάν ασκεί έντονη κριτική στους Ευρωπαίους: «Μερικοί από τους φίλους μας στην Ευρώπη μας επικρίνουν γιατί έχουμε στρατιώτες στη Συρία. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι. Εμείς κρατάμε τον κόσμο στις περιοχές που ελέγχουμε. Ο μόνος λόγος που δεν έχουν αποδράσει δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι από το Ιντλίμπ είναι ότι βρίσκονται εκεί Τούρκοι στρατιώτες. Οι φίλοι μας στη Δύση μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε δύναμη κατοχής. Δεν επιβουλευόμαστε συριακά εδάφη, αναγκαστήκαμε να κάνουμε αυτό το βήμα για τη δική μας ασφάλεια και την ασφάλεια των Σύρων της περιοχής. Αλλά αντί να μας λένε ‘ευχαριστώ' μας επιβάλλουν εμπάργκο…»

Ωραία λόγια, επίμονα στερεότυπα

Στις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που επισκιάζουν τις σχέσεις Γερμανίας και Ιταλίας αναφέρεται η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ). «Οι αντιθέσεις δεν θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες» σημειώνει ο ανταποκριτής της εφημερίδας στη Ρώμη. «Από τη μία πλευρά επαινετικές ομιλίες, με διπλωματικές διατυπώσεις και λόγια αναγνώρισης. Από την άλλη πλευρά δυσπιστία, φθόνος, κακόβουλες διαδόσεις, υπεροψία και αμοιβαία άγνοια». Την πρώτη, ευχάριστη όψη βίωσαν οι επισκέπτες του Γερμανοϊταλικού Οικονομικού Φόρουμ, που έγινε προ ημερών στο Μιλάνο, παρουσία του Ιταλού πρωθυπουργού Μάρι Ντράγκι και της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. «Η Γερμανία και η Ιταλία είναι η καρδιά της βιομηχανίας στην ΕΕ, από τα δικά μας εργοστάσια προέρχεται το ήμισυ του συνόλου της ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής» ανέφερε ο Ντράγκι. «Το 2020 ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών ανάμεσα στις δύο χώρες έφτασε τα 116 δισεκατομμύρια ευρώ, περισσότερο απ΄ότι ο αντίστοιχος όγκος συναλλαγών της Ιταλίας με τις ΗΠΑ και την Κίνα μαζί».

Από την άλλη πλευρά ο γερμανός ανταποκριτής ανατρέχει στην ένταση των ιταλο-γερμανικών σχέσεων την εποχή της κρίσης και υποστηρίζει ότι οι Ιταλοί ελάχιστα γνωρίζουν για όσα έχουν επιτευχθεί στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια: «Στην Ιταλία δεν γνωρίζουν πόσο έχει συνεισφέρει στην ευημερία της Γερμανίας η αύξηση της απασχόλησης από το 2005. Φαίνεται απίστευτο ότι τα κρατικά έσοδα, που έκτοτε πολλαπλασιάζονται στο Βερολίνο, δεν οδηγούν σε λιτότητα, αλλά σε ενθουσιώδη ανταγωνισμό για όλο και περισσότερες παροχές, ενώ την ίδια στιγμή η Ιταλία βυθίζεται στην οικονομική στασιμότητα. Ενώ στη βόρεια Ιταλία γίνονται χιλιάδες αιτήσεις όταν προκηρύσσονται πέντε θέσεις νοσηλευτών και περισσότερες από εκατό χιλιάδες για μία κακοπληρωμένη σταδιοδρομία εκπαιδευτικού, στη Γερμανία αισθάνεται βασιλιάς όποιος μπορεί να παρουσιάσει ένα βιογραφικό υψηλής κατάρτισης. Ιταλοί πολιτικοί, οι οποίοι γεμάτοι χαιρεκακία το 2005 αποκαλούσαν τη Γερμανία ‘ασθενή της Ευρώπης' δεν θέλουν να ντροπιαστούν μετά τις γερμανικές επιτυχίες και ισχυρίζονται τώρα ότι το ‘θαύμα της απασχόλησης' βασίζεται αποκλειστικά σε κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας με ελάχιστο ωράριο (mini jobs). Ωστόσο, όποιος διερευνήσει το ζήτημα, θα διαπιστώσει ότι ο αριθμός των συγκεκριμένων θέσεων εργασίας δεν έχει αυξηθεί σημαντικά από τότε που καθιερώθηκαν για πρώτη φορά, το 2004». 

«Ντροπιαστική συμπεριφορά»

Η Süddeutsche Zeitung στρέφει τα βέλη της προς τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον και την πρότασή του να παραχωρήσει βίζα για λίγους μήνες σε οδηγούς φορτηγών από την Ευρώπη, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις βασικών αγαθών στην αγορά: «Γιατί να πάει ένας Ρουμάνος ή Βούλγαρος οδηγός φορτηγού στη Μ.Βρετανία; Δουλειές υπάρχουν και στη Γερμανία, το Βέλγιο και αλλού. Είναι ντροπιαστική η στάση του Λονδίνου, που θεωρεί ότι η φθηνή εργατική δύναμη από την Ανατολική Ευρώπη θα εμφανιστεί με το πάτημα ενός κουμπιού για να διασώσει τα Χριστούγεννα των Βρετανών, αλλά μετά θα εξαφανιστεί και πάλι».

«Ωστόσο», σημειώνει ο αρθρογράφος, «το μήνυμα του Τζόνσον προς τον επιχειρηματικό κόσμο είναι σαφές: οι επιχειρήσεις θα πρέπει να καταβάλλουν υψηλότερους μισθούς για δουλειές που ήταν μέχρι σήμερα κακοπληρωμένες και θα πρέπει να απασχολούν περισσότερους ημεδαπούς. Είναι προφανές το σχέδιο του πρωθυπουργού. Προσπαθεί να πείσει τους οπαδούς του στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας ότι με το Brexit υλοποιούνται δύο υποσχέσεις του. Η πρώτη είναι ότι επανακτούμε τον έλεγχο στα σύνορά μας και αποφασίζουμε πόσοι αλλοδαποί επιτρέπεται να εισέλθουν στη χώρα. Η δεύτερη είναι ότι η εργατική τάξη θα απολαμβάνει και πάλι υψηλότερους μισθούς. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: αν η εργατική τάξη δεν βρίσκει βενζίνη για το αυτοκίνητό της, ούτε γαλοπούλα για τα Χριστούγεννα, τη στιγμή που ανεβαίνει και το κόστος της θέρμανσης, τότε ο Τζόνσον θα πρέπει να βρει μία απάντηση στο ερώτημα γιατί στα βενζινάδικα της Γαλλίας ή της Γερμανίας δεν περιμένει κανείς στην ουρά…

Γιάννης Παπαδημητρίου