Νέα διαμάχη έχει ξεσπάσει μεταξύ της Τουρκίας και της Κύπρου, καθώς η κυβέρνηση της Άγκυρας επέκτεινε το ναυτιλιακό εμπάργκο κατά της Λευκωσίας. «Από το 1987, η κυβέρνηση της Άγκυρας έχει απαγορεύσει στα πλοία με κυπριακή σημαία να ελλιμενίζονται σε τουρκικά λιμάνια. Ωστόσο, η Τουρκία επέκτεινε προσφάτως το εμπάργκο και για τα πλοία υπό κυπριακή διαχείριση», εξηγεί το περιοδικό Stern. «Η κυπριακή ναυτιλιακή βιομηχανία έχει υποστεί σημαντικές απώλειες από το τουρκικό εμπάργκο διαχρονικά […] και υπάρχει μεγάλη οργή στην Κύπρο λόγω αυτού».

Παραλλήλως, ένας Κύπριος και ένας Τούρκος υποψήφιος είναι μεταξύ αυτών που διεκδικούν το χρίσμα του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Ομίλου (IMO). «Σε αυτή τη συγκυρία, ο στενότερος σύμμαχος της Κύπρου, η Ελλάδα, θέλει να υποστηρίξει την Κύπρο στην υποψηφιότητά της για επανεκλογή στην κατηγορία Γ του Συμβουλίου του ΙΜΟ, όμως την ίδια στιγμή θέλει επίσης να υποστηρίξει την Τουρκία - για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού. Σε αντίθεση με τη Λευκωσία, η Αθήνα και η Άγκυρα βρίσκονται σήμερα σε μια απροσδόκητη πορεία συμφιλίωσης.

Ο καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία έφερε μια ξαφνική μεταστροφή στις σχέσεις μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που έστειλε διασώστες και δεκάδες τόνους βοήθειας στην περιοχή της κρίσης – η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, απέρριψε την προσφορά βοήθειας της Κύπρου – και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης άλλαξαν στάση: η Ελλάδα ξαφνικά δεν ήταν πλέον εχθρός, αλλά φίλος. Έκτοτε, οι Τούρκοι υπουργοί υποδέχονται θερμά τους Έλληνες ομολόγους τους και ξαφνικά μιλούν για "πολύ καλές σχέσεις". Έτσι, τα σημάδια είναι καλά, αλλά μένει να δούμε αν οι σημερινές θετικές σχέσεις συνεχιστούν και μετά τις εκλογές, που πρόκειται να λάβουν χώρα και στις δύο χώρες τον Μάιο».

Το γερμανικό περιοδικό εκτιμά τέλος πως «μια βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας φαίνεται να είναι ακόμη δύσκολα επιτεύξιμη. […] Επιπλέον, η Τουρκία προφανώς ενοχλείται από την επέκταση της ισχύος της Κύπρου, ενώ το κοινό σχέδιο της Κύπρου με την Ελλάδα και το Ισραήλ για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed αποτελεί μάλλον αγκάθι για την Άγκυρα, η οποία διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στη Μεσόγειο. Και, λόγω όλων αυτών, φαίνεται πως δεν θα βρεθεί σύντομα λύση στη θαλάσσια διαμάχη».

Η Κίνα ωφελείται από τη διχόνοια στην Ε.Ε.

Με αφορμή την επίσκεψη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και του Εμμανουέλ Μακρόν στο Πεκίνο, ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει πώς έχουν διαμορφωθεί επί του παρόντος οι σινο-ευρωπαϊκές σχέσεις. «Όσον αφορά στην ενεργειακή πολιτική, οι Ευρωπαίοι έχουν γίνει πλέον τόσο εξαρτημένοι από την Κίνα, όπως ήταν κάποτε από τη Ρωσία», παρατηρεί η Süddeutsche Zeitung. «Η ΕΕ φαίνεται να βρίσκεται μόλις στην αρχή της, ας ελπίσουμε όχι ιδιαιτέρως μακράς, φάσης που ανακαλύπτει την πολιτική της απέναντι στην Κίνα.

[…] Από τη Γερμανία ακούγονται αντιφατικοί τόνοι και η κυβέρνηση συνασπισμού είναι διχασμένη ως προς την ενδεδειγμένη στρατηγική για την Κίνα. Τώρα, ο Μακρόν φλερτάρει με το Πεκίνο, δίνοντας μεν το παρών μαζί με τη φον ντερ Λάιεν, αλλά χρησιμοποιώντας πολύ πιο ήπια γλώσσα. Μπορεί οι δύο τους να έχουν επιλέξει σκοπίμως αυτήν την κατανομή ρόλων, αλλά πιθανώς η κινεζική ηγεσία αναγνωρίζει και εκμεταλλεύεται γρήγορα τον πιο αδύναμο κρίκο της αλυσίδας». Η εφημερίδα του Μονάχου επισημαίνει ακόμη πως «η φον ντερ Λάιεν και ο Μακρόν θα πρέπει γρήγορα - και ιδανικά μαζί με τη γερμανική κυβέρνηση - να διασφαλίσουν ότι η Ευρώπη ελαχιστοποιεί τους κινδύνους και χρησιμοποιεί σαφή διαπραγματευτική γλώσσα απέναντι στην Κίνα, διότι μονάχα ενωμένη μπορεί η Ευρώπη να επιβιώσει από αυτή τη διαμάχη».

Η taz, ωστόσο, θεωρεί ότι «τα όσα έλαβαν χώρα στην κινεζική πρωτεύουσα υπονομεύουν την παρουσίαση μίας ενωμένης ΕΕ […] και ο κύριος ωφελούμενος από τη διαφαινόμενη διχόνοια είναι η κινεζική κυβέρνηση, η οποία θέλει να αποτρέψει μια κοινή ευρωπαϊκή γραμμή. Λαμβάνοντας υπόψη τη στάση του Μακρόν, οι τελευταίες ημέρες ήταν πράγματι επιτυχία για το Πεκίνο. Από ευρωπαϊκή σκοπιά, ωστόσο, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά - ιδίως επειδή η φον ντερ Λάιεν και ο Μακρόν θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους χωρίς κανένα αποτέλεσμα στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία. Ο επικεφαλής του κινεζικού κράτους δεν έδειξε καμία διάθεση να διαφοροποιήσει τη δική του στάση,δεν επέκρινε τον Πούτιν, αλλά ούτε και αναφέρθηκε στη Ρωσία. Ο Σι Τζινπίνγκ θέλει να μιλήσει με τον Ουκρανό ομόλογό του στο τηλέφωνο μονάχα "όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή".

Ο Μακρόν είπε σε χαρούμενο τόνο, απευθυνόμενος στους οικοδεσπότες του, πως "Μπορώ να βασίζομαι σε εσάς για να συνετιστεί η Ρωσία". Ο Γάλλος πρόεδρος θα έπρεπε, όμως, να γνωρίζει πόσο αφελής και αλαζονική ήταν αυτή η κίνηση. Αλλά προφανώς ο εγωισμός του μπήκε στη μέση», σχολιάζει καυστικά το γερμανικό μέσο.

Γιώργος Πασσάς