γκόσμιο εμπόριο θα είναι δικαιότερο και θα ότι θα είναι οι μεγάλες κερδισμένες. Αυτός είναι ο λόγος που κύριο αίτημά τους είναι οι βιομηχανικές χώρες να πάψουν να επιδοτούν την αγροτική τους παραγωγή.

Αυτός είναι ο όρος που θέτουν για να επιτευχθεί μια συμφωνία. Στο πλευρό τους έχουν σύμμαχο τον γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν που στις αρχές τους έτους στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός είχε δηλώσει:

"Οι αγροτικές ενισχύσεις παραμορφώνουν τις δυνάμεις της αγοράς. Προκαλούν ζημιά στο περιβάλλον, εμποδίζουν τις εξαγωγές των μικρών χωρών και τις κάνουν να εξαρτώνται από την ξένη βοήθεια. Πρέπει να καταργήσουμε τις επιδοτήσεις αγροτικών προϊόντων για το καλό όλων μας και για την αξιοπιστία του συστήματός μας".

Οι αγροτικές επιδοτήσεις ωστόσο έγιναν η αιτία της αποτυχίας της συνόδου κορυφής του Π.Ο.Ε. στο Κανκούν του Μεξικού. Εκτός αυτού η κατάσταση γίνεται πιο πολύπλοκη καθώς αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες που δεν είναι πλέον τόσο φτωχές όπως η Βραζιλία και η Κίνα παίζουν το ρόλο του συνηγόρου των φτωχών, αλλά στην πραγματικότητα φροντίζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος της αναπτυξιακής βοήθειας. Η ΕΕ συμφωνεί στην κατάργηση των αγροτικών επιδοτήσεων υπό την προϋπόθεση να πράξουν το ίδιο και οι ΗΠΑ. Οι τελευταίες δεν φαίνονται διατεθειμένες για κάτι τέτοιο. Εκτός αυτού όλες οι βιομηχανικές χώρες ζητούν σαν αντάλλαγμα για την κατάργηση των επιδοτήσεων την είσοδο των προϊόντων τους στις αγορές των αναπτυσσόμενων κρατών και κυρίως στον τομέα των υπηρεσιών. Για να μπορέσει να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις 147 χώρες η ηγεσία του Π.Ο.Ε. ετοίμασε μια συμβιβαστική πρόταση σύμφωνα με την οποία ζητείται μέσα σε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα η κατάργηση όλων των επιδοτήσεων για την εξαγωγή προϊόντων. Η ασαφής αυτή τοποθέτηση έχει ήδη προκαλέσει την έντονη κριτική. Στην καλύτερη περίπτωση στο τέλος των διαπραγματεύσεων το Σαββατοκύριακο, αναμένεται να υπογραφεί μια συμφωνία πλαίσιο για τη συμβιβαστική πρόταση. Ο γενικός διευθυντής του Π.Ο.Ε. Σουπαχάι, ζήτησε να μην υπάρξει και αυτή τη φορά αποτυχία διότι:

"συνέπεια θα ήταν η γενική μείωση του ενδιαφέροντος για τις διαπραγματεύσεις. Δεν θα ήμασταν σε θέση να τις επαναλάβουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως συνέβη μετά το Κανκούν γιατί αυτή τη φορά έχουμε αλλαγές σε διεθνές επίπεδο. Υπάρχει ένας νέος κύκλος συμφερόντων που θα έβαζε στο περιθώριο τις διαπραγματεύσεις".

Με λίγα λόγια:σε περίπτωση αποτυχίας για τη θέσπιση γενικών κανόνων για το μέλλον του παγκόσμιου εμπορίου το κύρος του οργανισμού θα έχει πληγεί θανάσιμα. Η νέα ΕΕ και η νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ θα σκεφτούν τότε νέους τρόπους για τη λύση των προβλημάτων σε διμερές ή σε περιφερειακό επίπεδο χωρίς φυσικά να ρωτήσουν τη γνώμη των φτωχότερων χωρών.