Πρόκειται για τις φάλαινες της Γροιλανδίας, επιστημονικά φάλαινα μυστακόκητος, που οι πληθυσμοί τους ζουν στον Καναδά αλλά και τη Βερίγγειο Θάλασσα.

Πριν από 30 περίπου χρόνια οι βιολόγοι διαπίστωσαν ότι ο γενετικός κώδικας των δύο πληθυσμών είναι ίδιος, αν και φαινομενικά δεν είχαν καμία επικοινωνία, λόγω των πάγων. Οι Γροιλανδοί επιστήμονες ερμήνευσαν το φαινόμενο υποθέτοντας ότι οι φάλαινες πρέπει να συναντώνται τα πολικά καλοκαίρια που παρατηρούνται υψηλές θερμοκρασίες. Μέχρι τώρα όμως ήταν υπόθεση.

 

Τον Αύγουστο επιβεβαιώθηκε η θεωρία των Γροιλανδών επιστημόνων: οι φάλαινες πέρασαν από τον Ατλαντικό και από τη Βερίγγειο Θάλασσα και συναντήθηκαν ανάμεσα στη Beaufort Sea και Baffin Bay παραμένοντας επί αρκετές ημέρες μαζί. Χρησιμοποίησαν δηλαδή την περιοχή σαν τόπο ζευγαρώματος. Αυτό το ερωτικό ραντεβού πέτυχε από το 1990 μέχρι τώρα πέντε φορές. Το 1998, το 1999, 2007, 2008, 2010 και φέτος. Η συνάντηση των φαλαινών του είδους μυστακόκητος επιβεβαιώθηκε από τις συσκευές εντοπισμού, τις οποίες είχαν τοποθετήσει περίπου στις μισές φάλαινες και των δύο πληθυσμών.

 

 

Πέρσι διαπίστωσαν για πρώτη φορά οι Γροιλανδοί επιστήμονες υπό τον βιολόγο Mad Peter Heide-Jorgensen ότι οι φάλαινες χρησιμοποιούν τη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα Beaufort Sea και Baffin Bay σαν τόπο ζευγαρώματος. Κατ’ αρχήν εμφανίστηκαν δύο μεγάλα αρσενικά και αφού ανίχνευσαν επί ημέρες την θαλάσσια περιοχή αποχώρησαν προς τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Φέτος το ραντεβού ήταν ‘οργανωμένο’: ήρθαν αρσενικά και θηλυκά. Γιατί ήρθαν όμως στην αρχή μόνον αρσενικά; Οι επιστήμονες λένε ότι τα αρσενικά είναι πιο περίεργα και αναζητούν συνεχώς καινούργιες περιοχές, σε αντίθεση με τα θηλυκά που παραμένουν σε γνωστά και ασφαλή ύδατα.

Οι Γροιλανδοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η κλιματική αλλαγή βοήθησε ουσιαστικά την συχνότητα του ερωτικού ραντεβού και υποθέτουν ότι στο μέλλον θα χρησιμοποιηθεί η θαλάσσια περιοχή από περισσότερες φάλαινες, καθώς και από άλλα είδη θαλάσσιων θηλαστικών.