«Σσσσσς, θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό: η 'ευρωκρίση' παρήλθε». Με αυτές τις λέξεις ο Αντρέας Χόφμαν αναπτύσσει στο Stern τα επιχειρήματά του για το τέλος της κρίσης στην ευρωζώνη, απονέμοντας εύσημα για την εξέλιξη αυτή στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μάριο Ντράγκι.

Ο Χόφμαν θεωρεί ότι δεν θα πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη σημασία σε επισημάνσεις που ζητούν από τους Έλληνες, τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς και τους Γάλλους περισσότερες προσπάθειες και υποβαθμίζει την καταστροφολογία του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος AfD στη Γερμανία, που προειδοποιεί πως τα χειρότερα έπονται. «Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια. Μια καταρρέει ο καπιταλισμός, μια καταβροχθίζει τις αποταμιεύσεις μας ο πληθωρισμός, μια καταστρέφει το ευρώ όλη την Ευρώπη. Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη», τονίζει το Stern και διευκρινίζει ότι το κοινό νόμισμα παραμένει ισχυρότατο, ο καπιταλισμός είναι μια χαρά και ο πληθωρισμός τόσο χαμηλός, ώστε κάποιοι να ενοχλούνται από την πτώση των τιμών.

«Πρόκειται για την εξουσία. Για την εξουσία της Μέρκελ»

Ο Αντρέας Χόφμαν αποδίδει τις προειδοποιήσεις και την σεναριολογία των ειδικών και του πολιτικού κόσμου στα οφέλη που αυτοί αντλούν από τη φιλολογία της κρίσης. Οι ειδικοί θέλουν να πουλήσουν τα βιβλία τους και ο φόβος ανεβάζει τις πωλήσεις. Το ευρωφοβικό κόμμα AfD αναζητά στην κρίση λόγο ύπαρξης, καθώς ζει από τους φόβους για το μέλλον του ευρώ, ενώ για τα κίνητρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ο Χόφμαν εκτιμά ότι στόχος τους είναι να «γερμανοποιήσουν την υπόλοιπη Ευρώπη», καθιστώντας την πιο πειθαρχημένη, φιλικότερη προς τις μεταρρυθμίσεις και ανταγωνιστικότερη. «Πρόκειται για την εξουσία. Για την εξουσία της Μέρκελ», υποστηρίζει ο Χόφμαν, προβαίνοντας στην εκτίμηση ότι «όλες αυτές οι ιεροτελεστίες δεν αλλάζουν τίποτε στην πραγματικότητα που λέει ότι η 'ευρωκρίση' έχει παρέλθει».

Αναφερόμενος στο υπερβολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας, το άρθρο υπενθυμίζει ότι η Ιαπωνία έχει μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα και παρόλα αυτά σημείωνε υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Τα υψηλά χρέη δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη, τονίζεται.

Εσφαλμένη θεωρεί ο Αντρέας Χόφμαν τη θέση ότι η υπερχρέωση οφείλεται στο κοινό νόμισμα και αναφέρει το παράδειγμα της Ιρλανδίας που από το 2002 έως το 2007 μείωσε το ποσοστό του χρέους της επί του ΑΕΠ από το 31,8 στο 24,7%... Αναφορικά με την Ελλάδα, αναφέρεται ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα αύξησε κατά 6% το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ, ωστόσο παρόμοια ήταν η αύξηση του χρέους και στη Γερμανία.

Κρίση εμπιστοσύνης και ατυχείς χειρισμοί

Ο Χόφμαν αποδίδει την ευρωπαϊκή κρίση χρέους στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και στην χρηματοπιστωτική κρίση που αυτή προκάλεσε με αποτέλεσμα τον κλονισμό της εμπιστοσύνης των επενδυτών. Αναφέρεται το παράδειγμα της Ιρλανδίας και της ισχυρής διαπλοκής τραπεζών και κράτους, ενώ για την Ελλάδα υποστηρίζεται ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν συμμετείχαν σε 'τοξικές' συναλλαγές με την Wall Street, αλλά οι πολιτικοί της εξαπατούσαν, κάνοντας περισσότερα χρέη από εκείνα που παραδέχονταν δημοσίως. «Επί μισό χρόνο διερευνούσαν πόσα ήταν πραγματικά τα δάνεια που είχαν λάβει», αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Η στάση της Ελλάδας κλόνισε την εμπιστοσύνη των επενδυτών έναντι και των Ευρωπαίων, οι οποίοι τη μία ήθελαν να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη και την άλλη ήθελαν να τη βοηθήσουν. Ιδιαίτερα ασταθείς ήταν, σύμφωνα με τον Χόφμαν, η Άγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγακνγκ Σόιμπλε, με αποτέλεσμα να διερωτηθούν οι κεφαλαιαγορές: γιατί να εμπιστευθούμε εμείς το ευρώ όταν δεν το εμπιστεύονται οι Γερμανοί. Έτσι και άλλα κρατικά ομόλογα άλλων χωρών εξελίχθηκαν σε σκουπίδια, επισημαίνει ο Χόφμαν, επιρρίπτοντας ευθύνες στη διαχείριση της κρίσης από τους Μέρκελ και Σαρκοζί.

Η μπλόφα του Ντράγκι

Καθοριστική κίνηση για την διάσωση του ευρώ και την υπέρβαση της «ευρωκρίσης» ήταν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η παρέμβαση του Μάριο Ντράγκι τον Ιούνιο του 2012 στο Λονδίνο. Ο επικεφαλής της ΕΚΤ δεσμεύθηκε τότε να κάνει τα πάντα προκειμένου να διασωθεί το ευρώ. Εν ανάγκη θα προχωρούσε στην απεριόριστη αγορά ομολόγων των χωρών της κρίσης.

Αυτό που θεωρεί καθοριστικό ο Αντρέας Χόφμαν είναι το γεγονός ότι ο Ντράγκι δεν χρειάστηκε να τηρήσει την υπόσχεσή του. Από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι σήμερα, η ΕΚΤ δεν αγόρασε κανένα ομόλογο. «Ο Ντράγκι μπλόφαρε, όπως είχαν μπλοφάρει το 2008 η Μέρκελ και ο τότε υπουργός Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ (σ.σ. Deutsche Welle: υποσχόμενοι ότι εγγυώνται όλες τις καταθέσεις σε τράπεζες της Γερμανίας, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers)», αναφέρει o Xόφμαν.

Σε αυτή την μεγαλειώδη μπλόφα του Ντράγκι αποδίδει το δημοσίευμα την υπέρβαση της «ευρωκρίσης» και προτείνει να του στηθεί ανδριάντας.

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη