Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις η Κομισιόν παρουσίασε χθες τις προτάσεις της για την έκδοση οδηγίας που έχει στόχο την κατάργηση των διακρίσεων. Οι προτάσεις προβλέπουν ανάμεσα στα άλλα ίσες ευκαιρίες για τα δύο φύλα στην αγορά εργασίας και την προσφορά υπηρεσιών. Ενα παράδειγμα: οι γυναίκες, εξαιτίας του μεγαλύτερου προσδόκιμου όριου επιβίωσης, ζουν κατά μέσον όρο τεσσεράμισυ χρόνια περισσότερο από τους άνδρες και γι' αυτό πληρώνουν περισσότερα ασφάλιστρα. Στο σημείο αυτό το άρθρο 4 του σχεδίου της οδηγίας καταργεί την άνιση μεταχείριση ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες στις ιδιωτικές συντάξεις, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις ιδιωτικές ασφάλειες ζωής. Οι προτάσεις αυτές προκάλεσαν στη Γερμανία τις έντονες αντιδράσεις του ασφαλιστικού κλάδου, όπου οι γυναίκες λόγω των κινδύνων κατά τον τοκετό πληρώνουν στις ιδιωτικές ασφάλειες περίθαλψης 30% περισσότερο από τους άνδρες. Πρέπει λοιπόν οι γυναίκες να τιμωρούνται επειδή κάνουν παιδιά; Είναι τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Οι διακρίσεις αυτές πρέπει να καταργηθούν δήλωσε στην εκπομπή μας η Αννα Διαμαντοπούλου αρμόδια επίτροπος:

"Ουσιαστικά ανοίγουμε μια πόρτα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία όσον αφορά την ισότητα των δύο φύλων και πάμε ένα βήμα πέρα από τη νομοθεσία στο χώρο της απασχόλησης. Ο νέος χώρος, στον οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε νομοθεσία, είναι θέματα φορολογίας, εκπαίδευσης, κοινωνικών παροχών και βεβαίως η πρόσβαση σε υπηρεσίες και αγαθά. Εχουμε σημαντικά προβλήματα στο χώρο των τραπεζών, στα τραπεζικά δάνεια, στο θέμα της ενοικίασης σπιτιών και το θέμα των ασφαλιστικών εταιρειών, που είναι ίσως το πιο σημαντικό και το πιο δύσκολο".

Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις στη Γερμανία αντιδρούν πολύ έντονα. Το επιχείρημά τους είναι ότι οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες επειδή κάνουν πιο υγιεινή ζωή, επισκέπτονται συχνότερα το γιατρό και όλα αυτά είναι οι λόγοι για να διατηρούν τα ασφάλιστρα αυξημένα για τις γυναίκες:

"Κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι γυναίκες δε ζουν περισσότερο, αλλά δεν είναι δυνατόν, για θέματα όπως η εγκυμοσύνη, που το κόστος της δεν το αντιμετωπίζουν μόνον οι γυναίκες ή σε θέματα όπως το προσδόκιμο όριο ζωής να παίρνουμε μόνο τους πίνακες που αφορούν τις γυναίκες και τους άνδρες και να κατηγοριοποιούμε όλες τις γυναίκες σε μία ομάδα. Το προσδόκιμο όριο ζωής εξαρτάται σε σχεδόν απόλυτο βαθμό από το στυλ της ζωής, από την καθημερινότητα, γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν κάποια χρωματοσωμάτια που έχουν σχέση με το προσδόκιμο όριο ζωής. Ετσι π.χ. στην Ουαλία, έχουμε 16 χρόνια διαφορά του προσδόκιμου όριου ζωής ανάμεσα στον βιομηχανικό εργάτη και στον υπάλληλο. Διαφορές στο προσδόκιμο όριο ζωής υπάρχουν μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.: άλλο είναι το προσδόκιμο για τους Ελληνες, άλλο για τους Γερμανούς ή για τους Σουηδούς. Ακόμη διαφορετικό προσδόκιμο υπάρχει και ανάμεσα στις διαφορετικές εθνικότητες. Μπορούμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα παίρναμε την εθνική προέλευση ως ένα στοιχείο για να υπολογίσουμε το ρίσκο σε μια ασφάλεια; Θα ήταν πολιτικά απαράδεκτο. Ετσι είναι και το θέμα του φύλου. Εξάλλου υπάρχουν και ασφαλιστικές εταιρείες στην Ευρώπη που δε λαμβάνουν υπόψη τους τον παράγοντα του φύλου, όπως συμβαίνει στη Γαλλία, στη Σουηδία ή και σε ορισμένες ασφάλειες στην Πορτογαλία. Οι εταιρείες αυτές εξακολουθούν να είναι ανταγωνιστικές και να μην έχουν κανένα πρόβλημα στην αγορά".

Τι έχετε να ανταπαντήσετε στο επιχείρημα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων ότι σε περίπτωση που περάσει η σχετική οδηγία, ‘εμείς θα αυξήσουμε τα ασφάλιστρα και για τους άνδρες, ώστε γυναίκες και άνδρες να πληρώνουν τα ίδια ασφάλιστρα’;

"Δίνουμε μία δεκαετία στη βιομηχανία να προχωρήσει σε νέους πίνακες, σε νέες μεθόδους υπολογισμού του κόστους. Πριν από δέκα χρόνια όταν ψηφίστηκε η οδηγία για την προστασία της μητρότητας και την άδεια μητρότητας, υπήρχαν μελέτες στη Μ. Βρετανία που έλεγαν ότι αυτή η οδηγία θα προκαλέσει κόστος 50 εκατομμυρίων λιρών στις βρετανικές επιχειρήσεις και ότι θα οδηγήσει σε δραματική μείωση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας. Τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Αντίθετα οι επιχειρήσεις αυτές είναι ανταγωνιστικές, ενώ έχει αυξηθεί ο αριθμός συμμετοχής των γυναικών κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες. Αρα μακροπρόθεσμα η ίδια η αγορά αντιμετωπίζει το θέμα των τιμών, διότι καμία εταιρεία στην Ευρώπη δε θα μπορεί να λάβει υπόψη της τον παράγοντα του φύλου. Αρα σημαίνει ότι θα είναι ίδιο στο επίπεδο και ότι θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να μειώσουν τις τιμές".