Ακόμη και στις πινακίδες αυτοκινήτων καταγράφεται κλίμα δυσαρέσκειας. «Τέρμα στην φορολογία χωρίς εκπροσώπηση» λέει το σύνθημα με το οποίο οι αρχές σφραγίζουν τις πινακίδες. Γιατί οι 700.000 κάτοικοι της αμερικανικής πρωτεύουσας οφείλουν να πληρώνουν φόρους, αλλά δεν έχουν δικαίωμα ψήφου για να στείλουν εκπροσώπους στο Κογκρέσο. Ο λόγος είναι ιστορικός που έχει τις ρίζες του και στον ρατσισμό. Οι Δημοκρατικοί του Τζο Μπάιντεν θέλουν τώρα να κάνουν την Ουάσιγκτον 51η πολιτεία των ΗΠΑ και να αποκτήσουν οι κάτοικοι δικαίωμα ψήφου, κινούμενοι όχι πάντα από ανιδιοτελείς λόγους.

Υπό τον έλεγχο του Κογκρέσου

Αλλά γιατί οι κάτοικοι εκεί δεν έχουν ψήφο; Διότι η Βουλή των Αντιπροσώπων δεν ψηφίζει μόνο νόμους και τον προϋπολογισμό, δεν κηρύττει μόνο πολέμους, αλλά έχει την τελευταία λέξη στην στελέχωση κυβερνητικών και δικαστικών θέσεων. Η Ουάσιγκτον, και πιο συγκεκριμένα η Περιφέρεια της Ουάσιγκτον, δεν αποτελεί τμήμα καμιάς πολιτείας. Η απόφαση ελήφθη επίτηδες τέλος του 1800 πριν γίνει πρωτεύουσα. Μετά από οδυνηρές εμπειρίες, η νέα έδρα της κυβέρνησης δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται ούτε κατ' ελάχιστον από άλλες ομόσπονδες πολιτείες. Σήμερα η Ουάσιγκτον θεωρείται προπύργιο των Δημοκρατικών. Στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου ο Τραμπ μόλις και μετά βίας συγκέντρωσε ποσοστό 5,4%. Σε περίπτωση που γίνει πολιτεία, θα στέλνει έναν βουλευτή και δύο γερουσιαστές στο Κογκρέσο. Το ό,τι θα είναι από το κόμμα των Δημοκρατικών θεωρείται τελειωμένη υπόθεση. Αλλά σε περίπτωση οριακών εκλογικών αποτελεσμάτων, η λαϊκή ετυμηγορία εκεί θα μπορούσε να κάνει την πλάστιγγα να γέρνει προς τη μια πλευρά. Κι αυτό εξηγεί γιατί οι Ρεπουμπλικανοί σηκώνουν σημαία εναντίον μιας τέτοιας προοπτικής.

Με την ίδρυση της πρωτεύουσας πάνω από 225 χρόνια τέθηκε η περιφέρεια υπό τον άμεσο έλεγχο του Κογκρέσου. Μερικοί μήνες αργότερα με απόφαση του κοινοβουλίου αφαιρέθηκε το δικαίωμα των κατοίκων να συμμετέχουν σε εκλογές. Το 1874 πέρασαν στο ιστορικό παρελθόν και οι εκλογές για την ανάδειξη τοπικής αυτοδιοίκησης. Εκείνη την χρονική περίοδο, το 1/3 των κατοίκων της ήταν μαύροι, σήμερα είναι το ½.  Μετά το τέλος του εμφυλίου και της σκλαβιάς πολλοί Αφροαμερικανοί μετακόμισαν στην πόλη. Ο «φόβος για την πολιτική δύναμη των μαύρων» έπαιξε σημαντικό ρόλο  στο ότι  για καιρό αντικρούστηκαν οι προσπάθειες, να δοθεί δικαίωμα ψήφου, όπως γράφουν οι ιστορικοί Τζορτζ Μτέρεκ Μουζγκρόβ και Κρις Μάιερ Ας σε έκθεση. Για πρώτη φορά επετράπη στους πρωτευουσιάνους να συμμετάσχουν σε προεδρικές εκλογές το 1964. Εκλεγμένος δήμαρχος υπάρχει μόλις από το 1975. Αλλά μέχρι σήμερα η Ουάσιγκτον δεν εκπροσωπείται στο Κογκρέσο.

Συμφωνεί και ο Μπάιντεν, αλλά…

Στη Βουλή των Αντιπροσώπων η βουλευτής Ελέανορ Χολμς Νόρτον εκπροσωπεί την Ουάσιγκτον, αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου. Η Νόρτον επικρίνει ότι οι ΗΠΑ είναι μοναδική δημοκρατική χώρα του κόσμου που αρνείται να δώσει στους κατοίκους της πρωτεύουσας δικαίωμα ψήφου στο εθνικό κοινοβούλιο. Όπως λέει, στόχος της είναι να επιτύχει την ίση μεταχείριση των ανθρώπων που εκπροσωπεί από το 1990. Και είναι της άποψης ότι μόνο ένας δρόμος οδηγεί προς τα εκεί: Με το να πάρει η Ουάσιγκτον καθεστώς πολιτείας, κοντά στις ήδη υπάρχουσες 50.  Πώς θα γίνει αυτό; Δια νόμου. Τον περασμένο Απρίλιο και με τις ψήφους αποκλειστικά των Δημοκρατικών κατατέθηκε σχέδιο νόμου στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Προβλέπει την μετατροπή του μεγαλύτερου τμήματος της περιφέρειας σε πολιτεία, την 51η, με την ονομασία Washington, Douglas Commonwealth. Προς τιμή του πρώτου προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Ουάσιγκτον. Επικριτές επικαλούνται συνταγματικά εμπόδια, αλλά εάν ο νόμος περάσει, η Ουάσιγκτον θα γίνει η πρώτη πόλη-πολιτεία της χώρας.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές είναι και ο πρόεδρος Μπάιντεν. Ο Λευκός Οίκος χαρακτήρισε την υπάρχουσα κατάσταση ως προσβολή κατά των δημοκρατικών αξιών, «στις οποίες στηρίζεται το έθνος μας». Άρα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα υπογράψει τον νόμο. Αλλά πριν από αυτό υπάρχει ένα σημαντικό εμπόδιο, η έγκριση στη Γερουσία. Επειδή ο αριθμός των γερουσιαστών είναι 50:50, θεωρητικά βαρύνει η ψήφος της αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις. Αλλά για να τεθεί σε ψηφοφορία ένας νόμος, απαιτούνται 60 ψήφοι, άρα και ψήφοι Ρεπουμπλικανών. Ο γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών Τομ Κότον υποστηρίζει ότι πίσω από τo σχέδιο των Δημοκρατικών κρύβεται «μια απροκάλυπτη υφαρπαγή της εξουσίας».

Καν Μέρι/dpa

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου