Στο παρελθόν ο Αλί Γεσίλντα, πρώην συνεργάτης του Ερντογάν, έχει διατυπώσει πολλές κατηγορίες εναντίον του Τούρκου προέδρου – εξ ου και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία και να καταφύγει στην Ελλάδα. Η ελληνική δικαιοσύνη όμως αποφάσισε τώρα την έκδοσή του κατόπιν σχετικού αιτήματος της Τουρκίας, σύμφωνα με ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Rundschau. Μένει μονάχα να συμφωνήσει και ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, όπως παρατηρεί.

Εναντίον του Γεσίλντα εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης, με την τουρκική κυβέρνηση να κατηγορεί τον επιχειρηματία πως το 1986, όταν ήταν ακόμη 17 ετών, τέλεσε μία ληστεία και έναν φόνο. Ο πραγματικός λόγος όμως ίσως είναι άλλος.

«Σε αρκετά βίντεο ο ίδιος είχε κατηγορήσει επανειλημμένως τον Ερντογάν και την οικογένειά του», αναφέρει η Frankfurter Rundschau. «O Ερντογάν φέρεται να έβγαζε πολλά λεφτά από τους κρατικούς διαγωνισμούς – σύμφωνα με τον Γεσίλντα μόνο για τη χορήγηση της άδειας λειτουργίας του αεροδρομίου της Αττάλειας ο Τούρκος πρόεδρος εισέπραξε ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Κέρδη από τις κυβερνητικές συμβάσεις λέγεται πως είχε και ο γιος του προέδρου, Μπιλάλ, […] με τον Γεσίλντα να τονίζει πως ο πλούτος της οικογένειας έχει προέλθει από εγκληματικές δραστηριότητες».

Ο ίδιος άσκησε έφεση κατά της απέλασής του, η οποία όμως απορρίφθηκε. Τώρα στην Ελλάδα έχουν προκληθεί έντονες αντιδράσεις, «διότι το αίτημα έκδοσης της Τουρκίας έχει προφανώς πολιτικό υπόβαθρο, με το οποίο το ελληνικό ανώτατο δικαστήριο συμμορφώνεται», σημειώνει η FR.

Σε περίπτωση έκδοσης στην Τουρκία, το ρεπορτάζ μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «θα βρεθεί αντιμέτωπος με βασανιστήρια και ισόβια κάθειρξη». Ούτως ή άλλως η τουρκική δικαιοσύνη είναι γνωστό πως λαμβάνει συχνά αυθαίρετες αποφάσεις: «Οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης δεν μπορούν να ελπίζουν σε μία δίκαιη δίκη στην Τουρκία – γι' αυτό και στον δείκτη για το κράτος δικαίου της οργάνωσης World Justice Project η Τουρκία κατατάσσεται στην 117η θέση ανάμεσα σε 142 κράτη».

Θα γίνει η Γαύδος δεύτερη Λαμπεντούζα;

Την Παρασκευή (23 Φεβρουαρίου) η Ελληνική Ακτοφυλακή εντόπισε στη Γαύδο, νότια της Κρήτης, ένα ακόμη σκάφος με μετανάστες,το οποίο κατευθυνόταν προς την Ελλάδα, με τις αρχές να διασώζουν τους 85 επιβαίνοντες.

«Το ειδυλλιακό νησί της Γαύδου γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικό για τους διακινητές που μεταφέρουν παράτυπους μετανάστες στην ΕΕ», παρατηρεί ο ανταποκριτής του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND) στην Αθήνα, Γκερντ Χέλερ. «Ενώ στο παρελθόν οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες έρχονταν από την Τουρκία στην Ελλάδα από το Αιγαίο Πέλαγος και τον Έβρο, τώρα αυξάνεται ο αριθμός των διακινητών που φέρνουν μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική προς τη Γαύδο και την Κρήτη. Πέρυσι έφτασαν στα δύο νησιά συνολικά 617 μετανάστες – κατά τις επτά πρώτες εβδομάδες του 2024 έχουν έρθει ήδη 612.

Σύμφωνα με τους ειδικούς σε θέματα μετανάστευσης η αύξηση οφείλεται σε δύο παράγοντες: πρώτον, η Ελλάδα έχει αυστηροποιήσει τους ελέγχους στο Αιγαίο και τον Έβρο,ενώ και η Τουρκία λαμβάνει τον τελευταίο καιρό επίσης πιο δραστικά μέτρα κατά των διακινητών. Και δεύτερον, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι έχει υιοθετήσει και αυτή αυστηρότερη στάση απέναντι στους παράνομους μετανάστες», εξηγεί ο Γερμανός δημοσιογράφος.

Επιπλέον, οι ελληνικές αρχές παρατηρούν και μία ακόμη ανησυχητική τάση: «Αν και παλαιότερα οι διακινητές επεδίωκαν να ταξιδέψουν σε ήρεμα νερά, τώρα επιλέγουν συνειδητά πολύ συχνότερα διαδρομές όπου υπάρχει κακοκαιρία. Επειδή έτσι είναι μικρότερες οι πιθανότητες να τους εντοπίσει η Ακτοφυλακή και να τους στείλει πίσω».

Η νέα αυτή συνθήκη «αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τους 120 κατοίκους της Γαύδου. Διότι το μικρό νησί δεν έχει ούτε την υποδομή για την υποδοχή και τη φιλοξενία των μεταναστών, ούτε και τον απαραίτητο αριθμό ανθρώπων που να μπορούν να περιθάλψουν τους μετανάστες». Ακόμη, «οι περισσότεροι άνθρωποι στη Γαύδο ζουν από τους παραθεριστές που επισκέπτονται το νησί κατά τους θερινούς μήνες. Γι' αυτό και υπάρχει έντονη ανησυχία πως το νησί θα μπορούσε να μετατραπεί σε μία δεύτερη Λαμπεντούζα, δηλαδή σε ένα μικρό νησί όπου θα φιλοξενούνται μετανάστες σε υπερπλήρεις καταυλισμούς, με αποτέλεσμα να πληγεί έτσι ο τουρισμός», καταλήγει ο Γκερντ Χέλερ.

Η ιστορία του εβραϊκού νεκροταφείου της Θεσ/νίκης

Την ιστορία του εβραϊκού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης διηγείται η Süddeutsche Zeitung, «του μεγαλύτερου εβραϊκού νεκροταφείου της Ευρώπης».

Μέχρι και την κατοχή της πόλης από τους ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «το εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης ήταν το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την ήπειρο με περισσότερους από 350.000 τάφους […] Ήδη όμως από τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 η διοίκηση της πόλης κατέστρωνε ξανά και ξανά σχέδια για τη μετατροπή του νεκροταφείου σε πανεπιστημιούπολη με δημόσιο πάρκο.

Τον Δεκέμβριο του 1942, με εντολή των Γερμανών, περίπου 500 εργάτες ξεκινούν να καταστρέφουν το νεκροταφείο […] Τόσο οι Γερμανοί, όσο και ο Δήμος, η Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και το Κρατικό Θέατρο ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν το νεκροταφείο ως λατομείο για οικοδομικά υλικά.

[…] Κατά τις δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη για την προέλευση των πολλών μαρμάρινων πλακών με τις οποίες χτίστηκαν εκκλησίες και αυλές σχολείων σε όλη την πόλη. Στην πανεπιστημιούπολη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου τοποθετήθηκε μόλις το 2014 ένα μνημείο που να θυμίζει τι υπήρχε παλιότερα σε αυτήν την τεράστια έκταση: ‘Πατάτε σε αγιασμένο έδαφος' γράφει μία πλάκα. Πίσω της μία χάλκινη, επτάκλαδη μενορά ξεπετάγεται στραβά από τον γεμάτο γρασίδι λόφο, περιβαλλόμενη από μερικές μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες».