Η TAZ του Βερολίνου αναφέρεται στις πρόσφατες αποκαλύψεις του Spiegel και άλλων δημοσιογραφικών μέσων, σύμφωνα με τις οποίες η Frontex φέρεται να εμπλέκεται σε παράνομα pushback προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο. Το άρθρο επισημαίνει: «Η Frontex συνειδητά ως συνένοχος για παράνομη και απάνθρωπη συμπεριφορά κρατικών υπηρεσιών; Η Κομισιόν ζητά τώρα διαλεύκανση της υπόθεσης αλλά γιατί αυτή τη φορά θα οδηγούσε σε κάποιο αποτέλεσμα;»

Και παρακάτω γράφει: «Ο οργανισμός διαθέτει έναν μηχανισμό καταγγελιών εδώ και λίγο καιρό. Όπως όμως αποκάλυψε το ερευνητικό μέσο Correctiv πέρυσι, ο οργανισμός αυτός είναι "χωρίς νόημα": «Το 2018 δέχθηκε μόλις δέκα καταγγελίες από εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που ήρθαν σε επαφή με την Frontex». Οι τελευταίες αποκαλύψεις των μέσων ενημέρωσης καταδεικνύουν επίσης ότι οι εσωτερικές αναφορές πιθανότατα δεν μεταφέρουν την πλήρη αλήθεια για το τι συνέβη στα κεντρικά γραφεία της Frontex. Τι μπορεί λοιπόν να αναμένεται όταν η Ευρωπαία Επίτροπος Ίλβα Γιόχανσον ζητά από τον επικεφαλής της Frontex να ξεκαθαρίσει την υπόθεση; Πού είναι οι προτάσεις της Κομισιόν με αφορμή το νέο σκάνδαλο, ότι η ανάπτυξη του οργανισμού θα συνοδεύεται και από ανεξάρτητους ελέγχους; Το ό,τι η Frontex  φέρεται να εμπλέκεται σε παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων δεν αποτελεί έκπληξη μετά από τόσα χρόνια εργασίας ακτιβιστών και πολλών δημοσιογραφικών ερευνών. Εάν τελικά υπήρχαν συνέπειες, τότε αυτό θα ήταν μια έκπληξη».

Η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαιώνει έμμεσα επαναπροωθήσεις;

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία σημειώνει ιδιαίτερα για τη στάση των ελληνικών αρχών: «Οι κατηγορίες κατά της Frontex και της ελληνικής ακτοφυλακής τροφοδοτούνται, αν και ακούσια, από μια πηγή με μια ορισμένη αξιοπιστία -δηλαδή από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση. Ο υπουργός Ναυτιλίας Γιάννης Πλακιωτάκης ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο ότι η Ελλάδα εμπόδισε από τις αρχές του χρόνου στη θάλασσα, την παράνομη είσοδο περισσότερων από 10.000 ατόμων. Ο αριθμός των παράτυπων μεταναστών μειώθηκε έως και 95% σε λίγους μήνες σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο (…) Ο Πλακιωτάκης δεν είπε όμως πώς ακριβώς η "ακτοφυλακή" εμπόδισε την είσοδο, αλλά διαβεβαίωσε ότι αυτό έγινε σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες ωστόσο είναι παράνομο να διώξεις ανθρώπους από τα σύνορα χωρίς προηγουμένως να έχεις εξετάσει την αίτηση ασύλου».

Και λίγο παρακάτω η εφημερίδα σημειώνει: «Το ό,τι αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα το επιβεβαιώνουν αναφορές από την Human Rights Watch (HRW), τη Διεθνή Αμνηστία και άλλους οργανισμούς. Η Διεθνής Αμνηστία για παράδειγμα παρουσίασε σε έκθεση το 2013 ότι πρόσφυγες από τη Συρία είχαν κακοποιηθεί από Έλληνες συνοριοφύλακες και απελάθηκαν χωρίς τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση ασύλου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, η HRW ζήτησε από το ελληνικό κοινοβούλιο να διερευνήσει τους ισχυρισμούς. Εκείνα τα χρόνια, η δράση μετατοπίστηκε όλο και περισσότερο στα νησιά του Αιγαίου, όπως η Λέσβος, η Χίος ή η Κως, μετά την κατασκευή από την Ελλάδα φράχτη μήκους σχεδόν έντεκα χιλιομέτρων στα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα το 2012».

Ο Ερντογάν χρειάζεται όρια

Η Süddeutsche Zeitung σε σχόλιό της αναφέρεται στον Τούρκο Πρόεδρο επισημαίνοντας ότι η επανεκλογή του είναι αμφίβολη και για τον λόγο αυτόν: «Ο Ερντογάν χρειάζεται πλέον καθημερινά ταραχές. Έχει αποδυναμωθεί στο εσωτερικό. Το τουρκικό νόμισμα και μαζί η οικονομία της χώρας βρίσκονται σε καθοδική πορεία και δεν υπάρχει καμία ορατή βελτίωση. Η επανεκλογή του ισχυρού άνδρα που έχει κυβερνήσει για σχεδόν 20 χρόνια δεν είναι καθόλου σίγουρη αυτή τη στιγμή και αντιμετωπίζει επίσης συνταγματικά προβλήματα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν τροφοδοτεί τους Τούρκους με τα συναρπαστικά του θέματα: τη διαμάχη για το φυσικό αέριο με τους Έλληνες και την υπόλοιπη ΕΕ στη Μεσόγειο, τις ναυτικές ασκήσεις και τις εκδρομές από τα ερευνητικά πλοία».

Και η εφημερίδα καταλήγει: «Αυτή η στάση δεν οφείλεται μόνο στην εσωτερική πολιτική. Ο Ερντογάν παρουσιάζεται όλο και περισσότερο σαν ένας πραγματικά μεγάλος Τούρκος και ένας σκληρός ισλαμιστής. Η πραγματικότητα και η επίφαση πιθανότατα δεν μπορούν πλέον να διαχωριστούν. Ο Ερντογάν δύσκολα μπορεί να παίξει τον προστάτη όλων των αδελφών μουσουλμάνων αν δεν ταυτιστεί με την ιδεολογία τους. Τόσο πιο  σημαντικό θα ήταν όμως να τεθούν όρια στον Τούρκο ηγέτη για τις προκλήσεις τους. Επιτέλους πρέπει να τεθούν όρια στον Πρόεδρο».

Μαρία Ρηγούτσου