Ανταπόκριση από τη Ρώμη 

Η πιο πρόσφατη επίθεση σημειώθηκε στην κεντρικήΙταλία  στην περιφέρεια Αμπρούτσο. Ένας ασθενής της ογκολογικής κλινικής έχασε την μάχη με τη ζωή και σαράντα συγγενείς του εισήλθαν με βίαιο τρόπο μέσα στο νοσοκομείο, άρχισαν να σπάνε ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και επιτέθηκαν σε γιατρούς και νοσηλευτές. Παράλληλα, στο Βίμπο Βαλέντσια της Καλαβρίας μια γυναίκα χειροδίκησε κατά  γιατρού διότι απαιτούσε να μην περιμένει την σειρά της στα έκτακτα περιστατικά και να την εξετάσουν αμέσως. Έξω από την Καζέρτα, δε, στην περιφέρεια της Νάπολης, ένας νοσηλευτής που εργάζεται στο τμήμα Πρώτων Βοηθειών τραυματίσθηκε από τον σύζυγο ασθενούς. Είχε εξαγριωθεί, εξήγησε στους καραμπινιέρους, διότι άργησε το ασθενοφόρο.

Σκηνές και συμβάντα που μοιάζουν εξωπραγματικά. Στην είσοδο των έκτακτων περιστατικών των ιταλικών νοσοκομείων υπάρχουν πλέον μεγάλες ταμπέλες -μεταφρασμένες σε πολλές γλώσσες- στις οποίες διαβάζει κανείς ότι το να επιτίθεσαι στο νοσηλευτικό προσωπικό αποτελεί ποινικό αδίκημα. Η κυβέρνηση Μελόνι  ανακοίνωσε επίσης ότι οι υπεύθυνοι θα συλλαμβάνονται και θα οδηγούνται στο αυτόφωρο.

 Παρά ταύτα, τα ακραία αυτά φαινόμενα δεν μειώνονται. Στην Καλαβρία, νομάρχης αποφάσισε ότι ο στρατός στο εξής δεν θα συμβάλλει μόνον στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Στα πλαίσια της τήρησης της δημόσιας τάξης, στρατιώτες θα βρίσκονται και έξω από τα νοσοκομεία για να βοηθούν στον περιορισμό βίαιων επιθέσεων κατά νοσηλευτών, γιατρών και διοικητικού προσωπικού. Πολλοί κάτοικοι όμως θεωρούν ότι πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού, η οποία δεν πρόκειται να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Τα συνδικάτα των Ιταλών γιατρών είναι έτοιμα να προκηρύξουν μαζικές απεργίες και εξηγούν ότι πρόκειται για ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, το οποίο χρειάζεται σειρά παρεμβάσεων. Αρχίζοντας και από τις χαμηλές αποδοχές των εργαζομένων και τις χρόνιες ελλείψεις σε προσωπικό εξαιτίας των οποίων έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο χρόνος αναμονής σε όλα σχεδόν τα νοσοκομεία. «Και σε αυτή την περίπτωση, τα προβλήματα χρειάζονται λύσεις που να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές αιτίες και όχι μόνο τις τελικές συνέπειες», υπογραμμίζουν πολλοί σχολιαστές.