Το ιταλικό Κοινοβούλιο δίνει σήμερα το «πράσινο φως» στη συμμετοχή της χώρας στην αποστολή «Aσπίδες», στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Ιταλία έχει ήδη αποστείλει στην περιοχή το αντιτορπιλικό Caio Duilio, στο οποίο βρίσκεται και ο εν πλω διοικητής της επιχείρησης.

Τώρα  αναμένεται το ελεύθερο της Βουλής και της Γερουσίας, μετά τη χθεσινή θετική ψήφο από μέρους των αρμόδιων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Υπέρ εκφράστηκε όλη η συντηρητική πλειοψηφία της κυβέρνησης Μελόνι και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο όμως ζήτησε από την κυβέρνηση να στηρίξει πρόταση για ευρωπαϊκή δράση υπέρ της αποκλιμάκωσης της στρατιωτικής αντιπαράθεσης στη Μέση Ανατολή.

Ιταλική Αριστερά και οικολόγοι τάσσονται κατά της αποστολής Ασπίδες, διότι θεωρούν ότι δεν βοηθά στην επίτευξη της ειρήνης, ενώ τα Πέντε Αστέρια ζήτησαν να αλλάξει ο χαρακτηρισμός της αποστολής και να μην προσδιορίζεται  ως «κατά κύριο λόγο αμυντικού χαρακτήρα», αλλά μόνο «αμυντική». Κάτι που έκανε δεκτό η κυβέρνηση της Ρώμης.

Στόχος η προστασία της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα

 O Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι θεωρεί πως η αποστολή αυτή είναι μια επιτυχία της χώρας του, διότι όπως είπε «ζήτησε περισσότερο από κάθε άλλη να κινητοποιηθεί  η Ευρώπη, με στόχο την προστασία της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στο Σουέζ και στην Ερυθρά Θάλασσα». «Θα σεβαστούμε πάντα το διεθνές δίκαιο και σε καμία περίπτωση δεν θα πραγματοποιηθούν χερσαίες επιχειρήσεις», πρόσθεσε ο Ταγιάνι.

Παράλληλα, ο Ταγιάνι αναφέρθηκε και στην ανάγκη για άμεση, βιώσιμη  εκεχειρία στη Γάζα. «Η χώρα μας θα προωθήσει μια νέα ανθρωπιστική πρωτοβουλία για τη στήριξη του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού. Θα καλέσουμε στη Ρώμη τα μέλη του ΟΗΕ που έχουν κύριο ρόλο στο Μεσανατολικό. Ο στόχος μας παραμένει μια συμφωνία η οποία να οδηγήσει σε δυο κράτη, για δυο λαούς», τόνισε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών.

Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Μελόνι, η Λέγκα, τα Αδέλφια της Ιταλίας και η Φόρτσα Ιτάλια, υπογραμμίζουν τέλος ότι η αντιπολίτευση -και στην περίπτωση της αποστολής «Aσπίδες»-, επιβεβαίωσε πως δεν είναι σε θέση να διαμορφώσει μια κοινή θέση σε ό,τι αφορά ζωτικά θέματα εξωτερικής πολιτικής.