Η Ελλάδα αποτελεί έναν ολοένα και πιο ελκυστικό τουριστικό προορισμό – γεγονός θετικό για την εθνική οικονομία, το οποίο ωστόσο αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για τους ντόπιους, με τον υπερτουρισμό να επιβαρύνει σημαντικά τις πλέον δημοφιλείς περιοχές της χώρας, από περιβαλλοντικής σκοπιάς και όχι μόνο.

Σε συνέντευξη που παραχωρεί στη WELT η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη παραδέχεται πως τα τουριστικά ρεκόρ και η ανάπτυξη του κλάδου «φέρνουν και ορισμένες προκλήσεις. Σε ορισμένες περιοχές υπάρχει υπερβολική πίεση στις υποδομές σε συγκεκριμένες περιόδους. Γι’ αυτό και πρέπει να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική δυναμική του τουρισμού και την επιβάρυνση των τοπικών κοινοτήτων λόγω των πολλών επισκεπτών – εξ ου και δεν εστιάζουμε στην ποσοτική, αλλά στην ποιοτική ανάπτυξη, […] δηλαδή στην επιμήκυνση της τουριστικής σεζόν, […] όπως και στην προώθηση νέων, λιγότερο γνωστών ταξιδιωτικών προορισμών στην Ελλάδα, για παράδειγμα μέσω θεματικών προσφορών για πεζοπορίες, σκι, καταδύσεις […] και γενικώς ιδιαίτερες γαστρονομικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές εμπειρίες».

Όσον αφορά το εάν οι διακοπές στην Ελλάδα γίνονται όλο και πιο ακριβές, η Κεφαλογιάννη αποκρίνεται πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, προσθέτοντας πως «μας είναι σημαντικό να προσφέρουμε μία καλή σχέση ποιότητας-τιμής». Στόχος είναι «όποιος θέλει να επισκεφτεί την Ελλάδα, να έχει τη δυνατότητα να το κάνει».

Η ελληνική κυβέρνηση απαντά στον υπερτουρισμό με μέτρα όπως η επιβολή τέλους στους επιβάτες κρουαζιερόπλοιων με κατεύθυνση τη Μύκονο και τη Σαντορίνη, «τα έσοδα από τα οποία θα διατεθούν μεταξύ άλλων για τη βελτίωση των υποδομών στις περιοχές», όπως εξηγεί η υπουργός Τουρισμού. Επιπλέον, η κυβέρνηση εγκαινιάζει τον επόμενο μήνα «ένα νέο ερευνητικό κέντρο στο Αιγαίο, το οποίο θα συλλέγει και θα αναλύει δεδομένα για τις οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του θαλάσσιου τουρισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, με στόχο την προστασία των ταξιδιωτικών προορισμών, της φύσης και της θαλάσσιας ζωής».

Αναφορικά τέλος με το πρόβλημα των βραχυχρόνιων μισθώσεων ακινήτων, η Ελληνίδα υπουργός υπενθυμίζει στη WELT πως η ελληνική κυβέρνηση «ψήφισε πέρυσι ένα σχετικό φορολογικό πλαίσιο, […] ενώ σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας, όπου ο αριθμός των βραχυχρόνιων μισθώσεων είναι πολύ υψηλός, από τον Ιανουάριο του 2025 και για τουλάχιστον έναν χρόνο δεν θα μπορούν να καταχωρισθούν άλλα ακίνητα σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης».

Το Ισραήλ ανοίγει δεύτερο μέτωπο με τον Λίβανο

Εκτεταμένες αεροπορικές επιδρομές πραγματοποίησε χθες (23 Σεπτεμβρίου) το Ισραήλ σε ολόκληρο τον Λίβανο, με περισσότερους από 270 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους.

Προβαίνοντας σε μία «επίδειξη ισχύος εναντίον της Χεζμπολάχ» το Ισραήλ ανοίγει και δεύτερο μέτωπο, «παρ' ότι δεν έχει κερδίσει ακόμη στο πρώτο – και αυτή η κατάσταση είναι δύσκολη από στρατιωτική σκοπιά», παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Το συγκεκριμένο σχέδιο θα μπορούσε να αποβεί αποτελεσματικό, μιας και η οργάνωση είναι πιο ευάλωτη απ' όσο πίστευαν πολλοί παρατηρητές, αλλά και επειδή το Ιράν πιθανότατα δεν έχει κανένα συμφέρον στο να θυσιάσει το κύριο σώμα του σκιώδους στρατού του σε αυτό το χρονικό σημείο. Εάν όμως το πλήγμα δεν είναι μεγάλο για τη Χεζμπολάχ, τότε ο στρατός και ο πληθυσμός του Ισραήλ θα βρεθούν για καιρό αντιμέτωποι με μία δεύτερη πρόκληση πέραν της Γάζας».

Η FAZ εκτιμά πως, αν και η εξέλιξη αυτή δεν ήταν κάτι το απρόβλεπτο, «αποτελεί μία έκπληξη για τη Δύση, η οποία ήλπιζε σε μία κατάπαυση πυρός στη Γάζα. Το Ισραήλ δεν μπορεί να υπολογίζει σε πολύ μεγάλη κατανόηση ακόμα και από τους στενότερους συμμάχους του, γεγονός που αντανακλάται και από την απαίτηση του Βερολίνου για "αποκλιμάκωση”. Όμως δεν ισχύει το ότι το Ισραήλ διεξάγει έναν σωστό πόλεμο ενάντια στη Χαμάς και έναν λανθασμένο ενάντια στη Χεζμπολάχ. Αμφότερες οι τρομοκρατικές οργανώσεις αποτελούν απειλή για την επιβίωση του εβραϊκού κράτους – και η Χεζμπολάχ ακόμα περισσότερο από την αποδεκατισμένη Χαμάς».

ΟΗΕ: «Συμφωνία για το Μέλλον» με το βλέμμα στο παρόν

Υπερψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το «Σύμφωνο για το Μέλλον», έκτασης 42 σελίδων, που προβλέπει κοινές δράσεις των κρατών του Οργανισμού με στόχο την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων, όπως είναι μεταξύ άλλων η κλιματική αλλαγή, η ανισότητα και οι παγκόσμιες συγκρούσεις.

«Μία συμφωνία με τίτλο "Σύμφωνο για το Μέλλον” δημιουργεί πιθανώς πολύ υψηλές προσδοκίες», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung. «Όχι, τα Ηνωμένα Έθνη δεν εφηύραν φυσικά εκ νέου την πολυμερή προσέγγιση, ούτε σχεδίασαν τον νέο Χάρτη του ΟΗΕ για τον 21ο και τον 22ο αιώνα. Ωστόσο τα 193 κράτη-μέλη συμφώνησαν σε έναν μικρότερο, ίσως και ελάχιστο κοινό παρονομαστή, παρά τους πολέμους και τις κρίσεις που υπάρχουν στον κόσμο. Και ο στόχος της συμφωνίας ήταν ακριβώς αυτός».

Καθώς φαίνεται, «η συντριπτική πλειονότητα των κρατών ενδιαφέρεται για μία παραγωγική συνεργασία. […] Η Ρωσία του Πούτιν από την άλλη πλευρά επεδίωξε από την αρχή της διετούς αυτής διαδικασίας την ανατροπή της συμφωνίας. Και εν τέλει βρέθηκε απομονωμένη. […] Ακόμα και η Ρωσία πάντως, αν και αποστασιοποιήθηκε από το κείμενο που εγκρίθηκε εν τέλει, δεν το καταψήφισε», καταλήγει η εφημερίδα του Μονάχου.