Συνέντευξη του κορυφαίου μαέστρου και συνθέτη Θεόδωρου Κουρεντζή φιλοξενεί το περιοδικό SPIEGEL, εστιάζοντας ιδίως στη στάση σιωπής που τηρεί ο γνωστός μουσικός γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Για τον 53χρονο Κουρεντζή η Ρωσία είναι πατρίδα του. Και αυτό παρ' ότι γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Η μητέρα του είναι αριστερή και πιανίστρια, ο πατέρας του δεξιός και αστυνομικός – "μία ασυνήθιστη οικογένεια για την Ελλάδα του τότε”, όπως λέει χαρακτηριστικά. Εκείνη την εποχή υπήρχε η χούντα, ένα "φρικτό, ολοκληρωτικό καθεστώς”, το οποίο "είχε εγκατασταθεί από τη CIA” κατά τον μαέστρο».

Από τότε ο Κουρεντζής είχε αρχίσει να αμφισβητεί τις παγιωμένες πολιτικές κατηγοριοποιήσεις. «Για μένα δεν υπάρχει πλέον καμία διαφορά ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Όλα είναι το ίδιο», λέει στο SPIEGEL ο μαέστρος. Μέχρι σήμερα δεν εμπιστεύεται καμία εξουσία, ιδίως τους πολιτικούς. «Παραμένω πάντα αναρχικός», δηλώνει.

«Το 1994 σε ηλικία 22 ετών», συνεχίζει το γερμανικό μέσο, «ο Κουρεντζής πήγε στην Αγία Πετρούπολη, προκειμένου να μαθητεύσει κοντά στον θρυλικό μαέστρο Ίλια Μουσίν. Και ερωτεύτηκε αμέσως την πόλη», αλλά και γενικώς τη Ρωσία, όπου βίωσε τη «μετενσάρκωση του ρομαντικού πνεύματος», όπως λέει ο ίδιος. «Από το 2014 ο Κουρεντζής έχει αποκτήσει και τη ρωσική υπηκοότητα».

Αν και προκαλούσε ανέκαθεν αίσθηση για τη μουσική και το στιλ του, «από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και έπειτα οι συζητήσεις γύρω από το πρόσωπό του αφορούν κάτι άλλο: […] το ότι ο Κουρεντζής έχει αποφασίσει να μην εκφέρει άποψη για τον πόλεμο της Ρωσίας. Μέχρι σήμερα δεν έχει σπάσει τη σιωπή του, αποφεύγοντας να δίνει και συνεντεύξεις. Ωστόσο συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να δίνει συναυλίες, από τη Μόσχα ως τη Μαδρίτη».

«Τι έχω κάνει; Είμαι εγκληματίας;», διερωτάται ο μουσικός. «Πώς γίνεται να μην υπάρχει πλέον ελευθερία της έκφρασης στην Ευρώπη;» Και ακόμη περισσότερο «να μην υπάρχει η ελευθερία να μένουμε σιωπηλοί!»

Ο Κουρεντζής «βλέπει τον εαυτό του ως θύμα και ισχυρίζεται ακόμη πως πολλά ευρωπαϊκά ιδρύματα έχουν παραβιάσει τα "ανθρώπινα δικαιώματά του”, γι' αυτό και θα μπορούσε να τα μηνύσει. "Το ίδιο έκαναν και στη χούντα”, λέει. Τότε, τη δεκαετία του 1970, η ελληνική στρατιωτική δικτατορία είχε ζητήσει γραπτή δήλωση από τη μητέρα του πως δεν είναι κομμουνίστρια, εάν ήθελε να κρατήσει τη δουλειά της. "Προσπαθούν να παίξουν το ίδιο παιχνίδι και με μένα, αλλά δεν έχουν καταλάβει ένα πράγμα: ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με μένα!”»

Αρκετοί από τους συναδέλφους του έχουν δεχθεί πολλά λεφτά από το ρωσικό κράτος, εν συνεχεία όμως άλλαξαν στρατόπεδο και «έπαιζαν τον ουκρανικό ύμνο», λέει ο μουσικός. «Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος», προσθέτει. «Πιθανώς να μη βρίσκομαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Δεν ξέρω ποια είναι αυτή. Η πυξίδα μου δεν μπορεί να τη βρει».

Γερμανία: Ναι σε επιστροφές προσφύγων στην Ελλάδα

Σε μία απόφαση-σταθμό το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι δύο πρόσφυγες που είχαν έρθει στη Γερμανία μέσω Ελλάδας μπορούν να απελαθούν από τις γερμανικές αρχές με βάση τον Κανονισμό του Δουβλίνου, χωρίς παράλληλα να υπάρχει νομικό κώλυμα λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα – δεδομένου ότι κατά την κρίση του δικαστηρίου δεν υφίσταται κίνδυνος εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης για τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

«Η απόφαση μπορεί να έχει συνέπειες για χιλιάδες διαδικασίες χορήγησης ασύλου στη Γερμανία, καθώς ένα μεγάλο μέρος των μεταναστών έχουν έρθει παράνομα από την Ελλάδα – (…) αφ' ότου είχαν καταχωρηθεί στους σχετικούς καταλόγους εκεί», παρατηρεί η BILD.

Όπως επισημαίνει σε δηλώσεις του στο ίδιο μέσο ο ειδικός σε θέματα εσωτερικής πολιτικής της CDU, Κρίστοφ ντε Φρις, «αυτή η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλάζει πραγματικά το παιχνίδι στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής και αποτελεί σημαντική καμπή, την οποία χαιρετίζω ιδιαιτέρως». Ο ντε Φρις τονίζει ακόμη πως «τώρα είναι και πάλι δυνατές οι επιστροφές προσφύγων στην Ελλάδα και με αυτόν τον τρόπο δύναται να περιοριστεί η παράνομη εσωτερική μετανάστευση εντός ΕΕ και η κατάχρηση του δικαιώματος στο άσυλο στη Γερμανία».

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία «25.112 μετανάστες έκαναν μέσα στο 2024 αίτηση ασύλου στη Γερμανία, παρ' ότι είχαν προηγουμένως αναγνωριστεί ως πρόσφυγες στην Ελλάδα», συνεχίζει η BILD. «Εξαιτίας της ελληνικής γραφειοκρατίας γύρω από τις διαδικασίες ασύλου και των προβλημάτων στη διαβίωση των μεταναστών στην Ελλάδα τα δικαστήρια για χρόνια δεν επέτρεπαν την επιστροφή ιδίως νεαρών ανδρών που είχαν έρθει παράνομα από την Ελλάδα στη Γερμανία».

Το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο «διαπίστωσε περαιτέρω πως στην Ελλάδα υπάρχουν σημαντικά προβλήματα, ωστόσο οι υγιείς, εργένηδες πρόσφυγες ανδρικού φύλου δεν κινδυνεύουν να ζουν σε εξαθλίωση, ούτε και σε ακραία υλική ένδεια», γράφει η tageszeitung.

«Ο προεδρεύων δικαστής εστίασε ειδικά στη δυνατότητα απόκτησης χρημάτων μέσω της εργασίας, ιδίως στην παραοικονομία, δηλαδή στη μαύρη εργασία. Ακόμη, το δικαστήριο έκρινε πως η αδυναμία εύρεσης στέγης δεν αποτελεί "μαζικό φαινόμενο” μεταξύ των αναγνωρισμένων προσφύγων και πως υπάρχουν προσωρινά καταλύματα και χώροι φιλοξενίας».

Πάντως ακτιβιστικές οργανώσεις, όπως η Pro Asyl και η Refugee Support Aegean, «θέλουν να συγκεντρώσουν περισσότερα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, προκειμένου να προβούν σε νέες αγωγές», καταλήγει η taz.