Τους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότεροι μετανάστες προσπαθούν να περάσουν τα ευρωπαϊκά εξωτερικά σύνορα. Πολλοί εξ αυτών φτάνουν σε χώρες όπως η Ιταλία ή η Ελλάδα με την ελπίδα να συνεχίσουν από εκεί το ταξίδι τους προς την Κεντρική Ευρώπη. Αντίστοιχες βλέψεις έχουν και όσοι μετανάστες φτάνουν στην Κύπρο.

«Στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου το Κέντρο Υποδοχής Πουρνάρα φιλοξενούσε 932 ανθρώπους», γράφει η tageszeitung. «Πρόκειται για ένα κέντρο υποδοχής με χωρητικότητα 1.000 ατόμων – σε λίγο δηλαδή θα είναι εντελώς γεμάτο. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο: υπήρξαν περίοδοι που πίσω από τα συρματοπλέγματα του "Πουρνάρα” στριμώχνονταν ακόμη και 3.000 μετανάστες».

Στο «Πουρνάρα» υπάρχουν τα βασικά, όπως τουαλέτες και εγκαταστάσεις υγιεινής, αλλά και κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι, γιατροί και υπάλληλοι που προχωρούν σταδιακά τις διαδικασίες ασύλου. Παρ’ όλα αυτά όμως το κέντρο υποδοχής «είναι μία μεγάλη φυλακή», σχολιάζει η εφημερίδα του Βερολίνου. Ιδίως παλαιότερα «πολλοί μετανάστες απομονώνονταν εκεί για μήνες», ενώ μέχρι και σήμερα «τα παιδιά ζουν επίσης πίσω από τα συρματοπλέγματα, δίχως να έχουν πρόσβαση σε σχολική εκπαίδευση».

Αν και οι περισσότεροι από τους μετανάστες που βρίσκονται εκεί θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Κεντρική Ευρώπη, «μάλλον δεν θα καταφέρουν ποτέ να φτάσουν εκεί. […] Διότι βρίσκονται ήδη στην Ε.Ε., όμως από το νησί δεν υπάρχει καμία διαδρομή προς την κεντρική Ευρώπη.

Μόλις το 2% όλων όσων υποβάλλουν αίτηση ασύλου στην Κύπρο αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες», συνεχίζει η taz. «Αυτό σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την εκάστοτε χώρα προέλευσης. Πολλοί έρχονται από τη Συρία, εξασφαλίζουν διεθνή προστασία και έτσι δεν στέλνονται πίσω στην πατρίδα τους. Τότε όμως δεν έχουν και τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν νομίμως την Κύπρο, […] καθώς αυτή δεν είναι μέρος του χώρου Σένγκεν και επομένως για να ταξιδέψει κανείς από το αεροδρόμιο της Λάρνακας προς την Κεντρική Ευρώπη χρειάζεται διαβατήριο και θεώρηση Σένγκεν.

Άλλοι πρόσφυγες πάλι έρχονται από χώρες όπως η Αίγυπτος και το Πακιστάν, περιπτώσεις στις οποίες είναι αρκετά δύσκολο να αποδείξουν πως είναι θύματα πολιτικών διώξεων και ως εκ τούτου τελικά δεν αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες», καταλήγει το γερμανικό μέσο.

Η Τουρκία σε κρίση λίγο πριν τις εκλογές

Στις 31 Μαρτίου πρόκειται να διεξαχθούν δημοτικές εκλογές στην Τουρκία – σε μία περίοδο βαθιάς κρίσης για τη χώρα. «Στρατιώτες πεθαίνουν στις μάχες εναντίον του PKK, ο πληθωρισμός ανεβαίνει και το κράτος δικαίου πλήττεται», όπως παρατηρεί η Süddeutsche Zeitung.

Ο Οζγκιούρ Οζέλ, ο νέος πρόεδρος του CHP, του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος, «είχε προσκαλέσει τους πολίτες σε μία συγκέντρωση στην Άγκυρα, σε μία διαδήλωση για το κράτος δικαίου, με αφορμή κάτι που είχε συμβεί στην Τουρκία πριν λίγες ημέρες – κάτι που πολλοί χαρακτήρισαν ως πραξικόπημα, ένα πραξικόπημα της δικαιοσύνης: ο δικηγόρος Τσαν Αταλάι, που είχε συμμετάσχει στις διαδηλώσεις για το πάρκο Γκεζί το 2013, καταδικάστηκε σε 18 χρόνια κάθειρξη, επειδή κρίθηκε ότι αποπειράθηκε να ανατρέψει την κυβέρνηση».

Όπως εξηγεί η S.Z. όμως, «ο Αταλάι εξελέγη πέρυσι στο κοινοβούλιο. Αλλά αντί να συμμετέχει στην ολομέλεια, εξακολουθεί να βρίσκεται στη φυλακή και αυτό παρά το γεγονός ότι το συνταγματικό δικαστήριο διέταξε την απελευθέρωσή του. Το ανώτατο εφετείο, το οποίο είναι ταγμένο στο πλευρό του Ερντογάν, αρνείται να συμμορφωθεί με την απόφαση των συνταγματικών δικαστών – ενώ δεσμεύεται από αυτήν, όπως και όλοι οι δικαστές της χώρας. Όμως ξέρουν πως δεν πρόκειται να τιμωρηθούν για τη στάση τους αυτή, αφού έχουν τις ευλογίες του προέδρου».

Λίγο πριν τις εκλογές «η Τουρκία είναι καταρρακωμένη. Ο στρατός διεξάγει έναν ατελείωτο πόλεμο ενάντια στο PKK, η οικονομία είναι σε ύφεση και ο πληθωρισμός αυξάνεται και πάλι, φτάνοντας στο 65% βάσει των επίσημων στοιχείων, ενώ ανεξάρτητοι παρατηρητές εκτιμούν ότι το πραγματικό ποσοστό θα μπορούσε να είναι διπλάσιο. Την ίδια στιγμή τα μέσα ενημέρωσης γράφουν για τον αυξανόμενο αριθμό Τούρκων μεταναστών στη Δύση. Όποιος μπορεί, φεύγει».