Το θέμα φυσικά που κυριαρχεί στο γερμανόφωνο Τύπο είναι η κηδεία της Βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ και η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει: «Το συλλογικό πένθος έχει μια δύναμη ενότητας και ισότητας. Δημιουργεί το αίσθημα της κοινότητας, το αίσθημα του ανήκειν και της ασφάλειας, βοηθά στην ένταξη στην ομάδα που λέγεται λαός. Η θρησκεία και η πολιτική δεν θα λειτουργούσαν χωρίς την ψυχολογία του όχλου. Σπάνια έχει παρατηρηθεί αυτό το ομαδικό αποτέλεσμα, αυτό το κοινό πένθος όσο τώρα στη λειτουργία, την πομπή και την ταφή της εκλιπούσης Βασίλισσας της Βρετανίας».

Η Rhein Neckar Zeitung σχολιάζει επίσης πως «ίσως τώρα κάτι να έφθασε στο τέλος του. Εάν ο Καναδάς ή η Αυστραλία υπό τον Κάρολο παραμείνουν στην Κοινοπολιτεία δεν είναι τόσο αποφασιστικό ερώτημα, όσο εάν το Ηνωμένο Βασίλειο καταφέρει να επιβιώσει χωρίς την ενωτική δύναμη της Βασίλισσας».

Πώς η Κύπρος αντιδρά στην κλιματική αλλαγή

«Ένα νησί και ένα εκατομμύριο δέντρα» είναι ο τίτλος ρεπορτάζ στις στήλες της Frankfurter Allgemeine Zeitung από την Κύπρο που υπογράφει ο Μίχαελ Μάρτενς. Και στον υπότιτλο σημειώνεται: «Στην Κύπρο, οι πολίτες φυτεύουν μαζικά δέντρα για να μετριάσουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Ακόμη και στο τμήμα του νησιού που ελέγχεται από τους Τούρκους, ο κόσμος θέλει να συμμετάσχει». Το δημοσίευμα περιστρέφεται γύρω από τη συνέντευξη της κ. Άννας Προδρόμου, συμβούλου επιχειρήσεων και από τις πρωτεργάτριες της πρωτοβουλίας πολιτών για τη δεντροφύτευση της Κύπρου. Το άρθρο αναφέρεται στην κλιματική αλλαγή που γίνεται ήδη έντονα αισθητή στην Κύπρο και στις πυρκαγιές που έπληξαν το καλοκαίρι το νησί. «Περισσότεροι από ογδόντα ενδιαφερόμενοι ήρθαν σε μια πρώτη συνάντηση στη Λευκωσία. Έτσι γεννήθηκε η πρωτοβουλία «300.000 δέντρα για τη Λευκωσία», ένα για κάθε κάτοικο της πρωτεύουσας. Πολλοί από τους εθελοντές συμμετέχουν επειδή θέλουν να κάνουν κάτι προσωπικά εναντίον της κλιματικής κρίσης», αναφέρει η κυρία Προδρόμου.

Προσπαθούν να συμβουλεύονται ειδικούς και να φυτεύουν δέντρα που ταιριάζουν στον περιβάλλοντα χώρο τη σωστή χρονική στιγμή. Ωστόσο ακόμα έχουν πολλά να γίνουν, όπως τονίζει η κ. Προδρόμου: «Τμήματα της πρωτεύουσας φαίνονται να έχουν χαθεί ανεπανόρθωτα. Εκεί φαίνεται να έχει θριαμβεύσει η μαφία του μπετόν. Ωστόσο είναι ακόμα εφικτό να αλλάξει κάτι σε άλλους δρόμους. Η πρωτοβουλία έχει αποδείξει ότι όπου αναπτύσσονται περισσότερα δέντρα, η θερμοκρασία είναι σημαντικά χαμηλότερη από ό,τι στις περιοχές που υπάρχει μόνο μπετόν».

Τέλος, το άρθρο επισημαίνει πως «υπάρχουν πολλοί ομοϊδεάτες στο βορρά, που θέλουν επίσης να κάνουν κάτι για να αναδασώσουν το νησί, λέει η Πρόδρομου ... Είναι σημαντικό για εκείνη να συμμετάσχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι νέοι, να τους ευαισθητοποιήσει και να τους καταστήσει σαφές ο καθένας μπορεί να προσφέρει».

Η καταπάτηση των ακτών στην Ελλάδα χωρίς συνέπειες

H TAZ του Βερολίνου φιλοξενεί άρθρο για την παραχώρηση χρήσης των ακτών σε διάφορες χώρες όπως για παράδειγμα την Τουρκία, την Ιταλία αλλά και την Ελλάδα για την οποία σημειώνει: «Στην Ελλάδα, η πώληση των ακτών επιταχύνθηκε με την οικονομική κρίση από το 2011 και μετά. Κεντρικό αίτημα της ΕΕ ήταν η αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση και έτσι δεν γλίτωσαν ούτε οι ακτές. Το 2014, η ΕΕ είχε φτιάξει ένα σχέδιο νόμου, σύμφωνα με το οποίο οι παραλίες θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιηθούν και να ανοικοδομηθούν πολύ πιο εύκολα. Το ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ότι οι ακτές της χώρας είναι δημόσιο αγαθό. Από τη δεκαετία του 1980 ωστόσο οι νόμοι για τη χρήση των ακτών έχουν παραβιαστεί κατάφωρα από ιδιώτες και εταιρείες, οι οποίοι χρησιμοποιούν τις παραθαλάσσιες περιοχές για δικό τους κέρδος χωρίς να υπάρχουν συνέπειες».

Μαρία Ρηγούτσου