Σχεδόν τρεις δεκαετίες παρουσίας στο Λίβανο συμπλήρωνε η ειρηνευτική δύναμη UNIFIL όταν πριν από ένα χρόνο μετά το τέλος του πολέμου ο ΟΗΕ διεύρυνε την εντολή προς τους κυανόκρανους. Με το ψήφισμα 1701 οι κυανόκρανοι στην περιοχή φθάνουν σήμερα τους 11.000 στρατιώτες. Ταυτόχρονα πολυεθνική ναυτική δύναμη, στην οποία συμμετέχει και η Γερμανία, περιπολεί στα ανοιχτά του Λιβάνου με σκοπό να παρεμποδίσει το λαθρεμπόριο όπλο με αποδέκτη την Χεσμπολάχ. Πως όμως διαμορφώνεται η κατάσταση στο Λίβανο ένα χρόνο μετά;

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σε λίγες ημέρες από το ψήφισμα 1701 των ΗΕ, με το οποίο ενισχύονταν η εντολή προς την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο. Περίπου ένα μήνα πριν είχε τελειώσει ο ακήρυχτος πόλεμος με το Ισραήλ. Δυστυχώς όμως σήμερα ο Λίβανος είναι στην ουσία ακυβέρνητος λόγω της συνεχιζόμενης πολιτικής κρίσης, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που δεν αποκλείουν ένα νέο εμφύλιο σπαραγμό. Οι δύο σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις της χώρας είναι η φιλοδυτική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Φουάντ Σινιόρα και η αντιπολίτευση της Χεσμπολάχ με επικεφαλής των χριστιανό στρατηγό Αούν. Ουδείς επιθυμεί έναν εμφύλιο. Κανείς ωστόσο δεν είναι σε θέση να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την ανησυχία των πολιτών ενισχύουν πληροφορίες που θέλουν τις διάφορες πολιτικές ομάδες να εξοπλίζονται. Ο Ουάλιντ Τζουμπλατ, αρχηγός των Δρούζων και σημαντικό στήριγμα της κυβέρνηση Σινιόρα, δηλώνει σχετικά: «Υπάρχει το νόμιμο κράτος του πρωθυπουργού Φουάντ Σινιόρα και του λιβανικού στρατού που αντέχουν ακόμα. Και δίπλα υπάρχει το κράτος της Χεσμπολάχ που και αυτό εξακολουθεί βέβαια να υφίσταται. Οι Λιβανέζοι βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι μεταξύ αυτών των δύο ’κρατών’».

Περίπου 11.000 κυανόκρανοι, οι περισσότεροι από ευρωπαϊκές χώρες, περιπολούν στο νότιο τμήμα της χώρας. Χάρη στο ψήφισμα 1701 των ΗΕ σήμερα περίπου 15.000 λιβανέζοι στρατιώτες βρίσκονται σταθμευμένοι στα σύνορα με το Ισραήλ. Πλεονέκτημα της ισχυρής στρατιωτικής παρουσίας είναι η απουσία ενόπλων ομάδων της Χεζμπολάχ. Ο διοικητής της UNIFIL, υποστράτηγος Κλαούντιο Γκρατσιάνο λέει σχετικά: «Στο νότιο Λίβανο, αλλά και σε άλλα σημεία της χώρας υπάρχει σημαντικός αριθμός όπλων. Σημαντικό είναι ωστόσο ότι εκείνοι που τα έχουν δεν τα περιφέρουν όπως συνέβαινε παλαιότερα και ότι εμείς από την πλευρά μας κρατούμε ανοιχτή την πόρτα του διαλόγου με στόχο τον αφοπλισμό των διαφόρων ενόπλων ομάδων. Αυτό όμως είναι δυνατόν να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια πολιτική διαδικασία».

Αφοπλισμός παραστρατιωτικών και τερματισμός του λαθρεμπορίου όπλων για λογαριασμό της Χεσμπολάχ, αποτελούν ακόμα στόχους και όχι πραγματικότητα. Ο Λίβανος έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του. Ακόμα και στο κρίσιμο ζήτημα της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας: Ισραηλινά αεροπλάνα εξακολουθούν να πετούν ανενόχλητα πάνω από το έδαφος του Λιβάνου. Ιράν και Συρία εξακολουθούν να επηρεάζουν ή να καθοδηγούν την ηγεσία της Χεζμπολάχ. Από την άλλη πλευρά πολιτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν ότι οι ΗΠΑ αναμιγνύονται λιγότερα στα εσωτερικά της χώρας. Επόμενο μεγάλο εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδήσει ο Λίβανος είναι η εκλογή νέου προέδρου από το κοινοβούλιο στα τέλη Σεπτεμβρίου. Απρόβλεπτες θα είναι οι συνέπειες αν δεν επιτευχθεί τελικά συμβιβασμός στο πρόσωπο του υποψηφίου μεταξύ των δύο ισχυρότερων παρατάξεων.