� οι πραγματικοί λόγοι που οι κυρίως νεαρής ηλικίας αυτές γυναίκες θυσιάζουν τη ζωή τους παίρνοντας μαζί στο θάνατο εκατοντάδες άλλους;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό προσπάθησε να δώσει η μόλις 23 ετών ρωσίδα δημοσιογράφος Γιούλια Γιούσικ, η οποία μετά το δράμα της ομηρίας σε θέατρο της Μόσχας το 2002 ταξίδεψε στην Τσετσενία. Αποτέλεσμα των προσπαθειών της το συνταρακτικό και άκρως αποκαλυπτικό βιβλίο «Νύφες του Αλλάχ».

Όπως μας είπε η νεαρή δημοσιογράφος, μιλώντας στην ανταποκρίτρια του σταθμού μας στη Μόσχα Σαμπίνε Αντλερ, θα πρέπει καταρχήν να διαχωρίσουμε τις «μαύρες χήρες» σε δύο ομάδες, καθώς όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά «δεν είναι όλες οι μαύρες χήρες όντως χήρες»:

«Η πρώτη αποτελείται από νεαρά κορίτσια ηλικίας από 17 έως 25 χρόνων οι οποίες δεν έχουν κανέναν απολύτως προσωπικό λόγο να θυσιαστούν. Προέρχονται από οικογένειες όπου κυριαρχεί ένας θρησκευτικός φανατισμός και όπου ο πατέρας εργάζεται συνήθως για τρομοκράτες. Αν το κορίτσι δεν έχει πατέρα, τότε είναι απλά για τα αδέρφια της ζήτημα τιμής να τη θυσιάσουν. Χρησιμοποιούν με αυτόν τον τρόπο τις αδερφές τους προκειμένου να απολαμβάνουν μεγαλύτερης αναγνώρισης μέσα στην οργάνωση».

Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, οφείλουν να υπακούουν. Δεν θέλουν να πεθάνουν, αλλά κανείς δεν τις ρωτά:

«Η δεύτερη ομάδα αποτελείται απλά από ΄δυστυχισμένες΄ γυναίκες. Είναι μεταξύ 30 και 40 και έχουν ζήσει μόνο τραγωδίες και απώλειες, έχουν χάσει τον άνδρα τους, τα παιδιά και το σπίτι τους. Η ζωή τους είναι δεν έχει γι΄αυτές κανένα νόημα και έτσι μπορεί να τις πείσει κανείς πολύ εύκολα».

Το πιο απλό, σύμφωνα με την νεαρή δημοσιογράφο, είναι να βρει κανείς τέτοιες γυναίκες. Το μόνο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να αναζητήσει μία οικογένεια που έχασε πρόσφατα τον πατέρα ή το γιο:

«Αρκεί να απευθυνθεί κανείς σε μία τοπική οργάνωση προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι συνεργάτες τους επισκέπτονται τέτοιες οικογένειες με πρόσχημα να βοηθήσουν και έτσι παίρνουν όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται. Στην αρχή όντως βοηθούν, με τρόφιμα, φάρμακα και ψυχολογική στήριξη. Ωστόσο λίγο αργότερα προσπαθούν να πείσουν τις γυναίκες να πάρουν εκδίκηση και έτσι τις στρατολογούν. Πολλές οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμμετέχουν σε αυτό το βρόμικο σύστημα που ψάχνει ΄μαύρες χήρες΄. Παλιά δεν το πίστευα ούτε και εγώ, αλλά σήμερα το ξέρω. Δεν θα σας πω ποιες οργανώσεις είναι αυτές, αλλά μπορώ να δώσω τα στοιχεία όταν αυτό κριθεί απαραίτητο. Θα πρέπει να ξέρετε όμως ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες τα γνωρίζουν όλα αυτά και μάλιστα καλύτερα από μένα».

Όταν βρίσκουν τις γυναίκες αυτές οι τρομοκράτες απλά τις απομονώνουν, μακριά από την οικογένειά τους και τότε αρχίζει η πλύση εγκεφάλου. Πολλές φορές με τη χρήση βίας ή και ψυχοφαρμάκων. Οι γυναίκες πείθονται, καθώς δεν βλέπουν κανέναν άλλον εκτός από τους τρομοκράτες, αισθάνονται πλέον ότι ανήκουν στην ομάδα και ότι έχουν έναν κοινό εχθρό. Όπως μας επεσήμανε στη συνέχεια η κ. Γιούσικ στις περισσότερες περιπτώσεις οι γυναίκες δεν πυροδοτούν καν μόνες τους τον εκρηκτικό μηχανισμό που κουβαλούν. Οι περισσότερες δεν έχουν καμία επαφή με όπλα, δεν ξέρουν να τα χειρίζονται, το μόνο που κάνουν είναι να αναμειχθούν με το πλήθος. Η ενεργοποίηση της βόμβας γίνεται συνήθως εξ΄αποστάσεως. Οι περισσότεροι, όπως μας είπε η δημοσιογράφος, πιστεύουν ότι οι ίδιες οι «μαύρες χήρες» πραγματοποιούν τις επιθέσεις αυτοκτονίας, αλλά αυτό είναι μία παρανόηση. Στην πραγματικότητα πολλές από αυτές είναι το ίδιο αθώες όσο και οι ζωές αυτών που παίρνουν μαζί τους.

Η κ. Γιούσικ μας ανέφερε και την περίπτωση της «μαύρης χήρας» Σαρέμα Μουσαχόχεβα, η οποία λίγο πριν την αποστολή της δεν άντεξε και απευθύνθηκε στις ρωσικές αρχές για να τη βοηθήσουν. Υποσχέθηκε να δώσει πληροφορίες με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής και παρόλα αυτά καταδικάστηκε σε 20 χρόνια. «Λάθος τακτική από τις ρωσικές αρχές», μας είπε η δημοσιογράφος, καθώς εάν η ποινή ήταν μικρότερη ίσως αποφάσιζαν και άλλες «μαύρες χήρες» να παραδοθούν.

«Μόνον οι μυστικές υπηρεσίες μπορούν να βοηθήσουν αλλά ανταυτού αδρανούν και χάνονται ανθρώπινες ζωές. Οι μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν τα πάντα, ποιοι ψάχνουν «μαύρες χήρες». Ήξεραν ποιος είχε στρατολογήσει τις γυναίκες που συμμετείχαν στην ομηρία του θεάτρου στη Μόσχα, ωστόσο δεν προχώρησαν ποτέ σε συλλήψεις ή έρευνες για να δουν ποιος κρύβεται από πίσω».

Η δημοσιογράφος μας δίνει και την εικόνα της πιθανής επόμενης γυναίκας που προετοιμάζεται «για το δικό της χτύπημα», τη Λουίζα Μαγκομάντγιεβα, η οποία είδε μπροστά στα μάτια της να πυρπολούν τον άνδρα της. Οι ρωσικές αρχές την αναζητούν ήδη.